FİNAL "Papatyanın veda busesi"

9.6K 983 2.5K
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

M P G🔲🔲🔲

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

M P G
🔲🔲🔲

       ...bizim hikâyemiz tüm güne ışık tutar.

Yaş dolu gözlerimden bir şey göremesem de mektuptan hemen sonra günlüğü açmıştım. Bir ay günlüğü olduğu ve normalde ay günlüklerinin sadece aynı aynın ay ışığı altında okunacağı yazıyordu ancak bu, farklıydı.

Batı'nın deyimiyle tüm güne ışık tutan bir günlüktü. Her daim açık olan satırlara sahipti.

İlk sayfada bir gül vardı. Kurumuş ama kokusu tüm sayfaya yayılan...
Elimle nazikçe dokunduğumda yüreğimdeki sızı daha da arttı. O gibiydi.

~Hep hayran olunan, hep sevilen, hep peşinden koşulan ama hep yalnız bırakılan biri oldum.~

Durduramadığım ağlayışım devam ederken satırları okumaya devam ediyordum.

~Yapayalnız bir zavallı gibi geçirdiğim onca günden sonra kalbim taşlaşmış, tamamen bir canavara dönüşmüştüm. Sevmeyen, sevilmeyen ve insanların elinin tersi ile iteklendiği biri.

Ama sonra bir gün biri çıkageldi. O cehennemde ben cayır cayır yanarken, çıkageldi. Tek bir mesaj attı.

Herkes kadar değerlisin...

Bu cümle, o gece beni öyle çok etkiledi ki, uzunca düşündüm. Önce inanmak istemedim elbette, sonrasında kim olduğunu öğrenmek için can attım.

O insanın sen olduğunu öğrendikten sonra mı kışıma bahar, geceme güneş oldun bilmem ki?

Beni takip ettiğin geceleri, marketin dışında izlediğin günleri, kapı gözünden öylece beni beklediğin zamanları, peşimden yürüdüğün ve varlığınla içimi ısıtan yan daireyi asla unutamıyorum.

ÖLÜMÜN KORKAK FEDAİSİ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin