That's What They Told Me

Chapter 30

Apologies for the late update! Thank you for your votes, comments, and patience. Just did some errands last day but here it goes. Enjoy reading! I would also love to know your thoughts or theories regarding this chapter later on :))
--

Chapter 30

Family

 

That night, lights were dancing before my eyes and sounds echoing in my ears. I chuckled languidly when I noticed how unstable my walk was.

"Lumi," Paul laughed on my left ear as he pulled me closer to him.

Bilang suporta at panangga sa mga nakakasalubong, balot na balot ng kanyang braso ang aking katawan habang naglalakad. Sa gilid kami dumaan, medyo tago para siguro hindi na masyadong makaabala sa ibang nagkakasiyahan doon.

"Wear this," he whispered before kissing my ear.

"Hmmm," I winced.

Oh. It tickled!

He draped his suit over my shoulders.

I smiled, closing my eyes wishing it could help lessen the harshness in my head. But unexpectedly, when Paul made a sudden halt, I groaned as I slapped my palm over my forehead.

"W-What-"

Hindi ko na natapos ang sasabihin nang biglang tumilapon si Paul sa sahig.

Napasinghap ako at sindak na dinungaw ang salarin. Ngunit dahil nanlalabo ang mga mata, kinailangan ko pang isingkit iyon para lang maaninag si Kobe na kasalukuyang iritado at gulat ang hitsura.

"Anong kataratanduhan ito, Paul?" hindi niya makapaniwalang turan.

Hirap na tumayo si Paul. Gustuhin ko man siyang tulungan ngunit nasapo ko ang ulo nang kumirot iyon.

Mula sa likod ni Kobe, lumabas si Azalea. Madilim ang ekspresyon nitong lumapit sa akin. Marahas niyang hinablot ang aking braso. Sa gulat ay napadaing ako.

"Are you fucking out of your mind?!" Halos bugahan na niya ako ng apoy.

Magsasalita na sana ako para depensahan ang sarili. Pero nagulantang ako nang pagkatayo pa lang ni Paul ay sinuntok siya agad ni Kobe.

Oh my gosh!

"Nangako kang hindi mo papatulan si Lumi! Nag-iisip ka ba, Paul? Tarantado ka. Bata pa 'yan!"

"I-I know! I know that's why I'm sorry! Fuck!" Napahilamos ng mukha si Paul bago sumulyap sa akin, animo'y nahimasmasan na. "Lumi, hindi ko sinasadya. I'm sorry."

Napakurap-kurap ako, nalito bigla sa nangyayari.

Sa kalituhan at pagkagulat na pinagsama, hindi ako nakapagsalita. Muling napamura si Paul at humarap kay Kobe, bahagyang nakayuko ang ulo at nakakuyom na ang mga kamay.

"H-Hindi ko lang napigilan. Bro, she asked for it. Akala ko nag-iilusyon lang ako pero, Pare. Si Lumi na mismo ang nagsabi kaya gumago ako. B-But believe me, I wasn't planning-"

"Tarantado! Ikaw ang lalaki at nasa tamang pag-iisip kaya bakit mo hinayaan kung ganon?!"

Natulala ako, animo'y nadurog ang kaparehong parte sa dibdib na halos kalimutan ko na.

It's been more than a month... but how could a different conversation sound exactly the same as that? As that... day?

Azalea grabbed my wrist and dragged me with her to go somewhere else. Patungo kami sa mas likod na parte ng bahay nila Paul kung saan medyo malayo sa kaguluhan doon.