DORUKTA // bxb

Beş

Hello aşkolar,

 Medyadaki Özgür abimiz, kendisi beğendiğim bir modeldir. Yazarken sürekli bu tip canlanıyordu sizlerlen de paylaşam dedim tabi sizin hayalinizde nassı bilemem..

Öpüyom sizi, beğenirsiniz inşş.

-reina

Hayatım boyunca kimsenin favorisi olmamıştım.

 Tek çocuktum ama ailemin bile favorisi değildim. Hiçbir öğretmenim için özel olmamıştım. Hiçbir arkadaşımın en sevdiği arkadaşı, hiçbir sevgilimin uğruna risk alacağı biri de olamamıştım. Düz, dümdüz bir adamdım ve kendi kendime yaşamayı öğrenmiştim. Başlarda Aras'tan bu denli etkilenmemin sebebi de buydu zaten. O da tıpkı benim gibi yalnızdı ve beni anlayabileceğine inanıyordum. Fakat bana aşık olmayacağını hesaba katmayı unutmuştum.

 Gecenin ikisinde kapıma gelip 'Gitmek istediği başka bir yer olmadığını' söyleyen ve gözlerinin beyaz kısmı belli ki ağlamaktan kıpkırmızı olmuş olan Özgür'e baktığım zaman şaşırmamın nedeni de buydu. Kimse üzgün hissettiğinde ya da konuşmaya ihtiyaç duyduğunda bana gelmezdi. Ben insanların hayatında varlığı yokluğu bir olan hayalettim. Ne yapacağımı bilmediğim için onu salona yönlendirip bir bardak soğuk su almak için mutfağa geçmeyi akıl edebildim yalnızca. Salona geri döndüğümde koltuğun ucunda her an kalkıp gidecekmişcesine oturduğunu ve kızarmış gözleriyle salonun bir köşesine dalgın dalgın baktığını gördüm. Varlığımı ancak su bardağını görüş hizasına soktuğumda fark edip irkildi. 

'Teşekkür ederim,'

 Bedeninden yükselen alkol kokusu ile istemsizce yüzümü buruşturdum fakat neyse ki beni görmedi. Hemen yanına oturup bana bakması için hafifçe koluna dokundum. Bakışları yüzüme kısa bir an değse de tekrar az önce baktığı yere döndü.

'Özür dilerim,' dedi biraz sonra 'Uyuyordun sanırım, ışıklar kapalıydı.'

'Uyuyordum ama sorun değil. İyi misin?'

Cevap yerine omuz silktiğinde daha da meraklandım. Onu gecenin ikisinde sarhoş bir şekilde kapıma dikecek ne olmuş olabilirdi ki? 

'Anlatsana,'

 Arkama yaslandım. Böyle yüzünü göremiyordum ve bunun belki de onu rahatlatacağını düşündüm. Terapistimle konuşurken kadının yüzüne bakamıyordum örneğin ve bu kendimi daha rahat ifade edebilmeme sebep oluyordu. Bilmesini istiyordum, bu yüzden

'Seni yargılamam,' diye ekledim. 

 Kısa süreli bir sessizlik sonrasında eliyle yüzünü sertçe ovuşturduğunu gördüm. Diğer elindeki suyun geri kalanını tek hamlede içtikten sonra bardağı eğilip yere, ayaklarının oraya koydu. Tam konuşmayacağını düşündüğüm esnada zayıf çıkan sesini duydum.

'Beni sarhoş edersen anlatacaktım ama kendim sarhoş oldum.'

'Neyi?'

'Kendimi. Anlatmak istemiyorum, çünkü dünyada bana iyi davranan tek insan sensin. Bunu bozmak istemiyorum.'

'Neyden bahsettiğini anlamıyorum?'

'Anlatacağım. Ama söz ver Doruk, bana eskisi gibi davranmaya devam edeceksin.'

'Beni korkutuyorsun.'

'Özür dilerim, niyetim bu değil. Sadece söz ver.'

'Bilmiyorum.. Söz, tamam. Anlat.'