On beş

1.3K 96 13
                                    

 Bana kahvaltı hazırladığı sabahtan bu yana üç gün geçmişti ve evde olduğunu gördüğüm halde beni arayıp sormamasının arkasındaki nedeni deli gibi merak ediyordum. Düzenli olarak gittiğim terapilerin bir işe yaraması için obsesif tavırlarımdan arınmam gerekiyordu. Bu yüzden içimden her ne kadar son üç mesajıma cevap vermediği halde bir mesaj daha atmak ya da aramak gelse de bunu yapmayacaktım. Bir açıklamasının olduğunu biliyordum. Hayır, bilmiyor, ümit ediyordum. 

 Kahvaltıyı birlikte yaptığımız o gün her şey çok güzeldi. Benim için harika bir sofra hazırlamıştı ve artık elinin lezzetli olduğunu söyleyebilecek kadar tanıyordum onu. Kahvaltı sofrasını birlikte toplamış, sonrasında birer türk kahvesi içmiştik. Çalışmamız gerektiği için ben kahveden sonra eve dönmüştüm. O akşam attığım üç mesaja da cevap vermemişti. Evde olduğunu biliyordum çünkü akşamları bazen mutfağın ışığı yanıyordu. Salonun ışığı ise hiç yanmamıştı, bu yüzden günlerdir odasında olduğunu düşünüyordum. Onu merak ediyordum ama üzerine gitmek , isteyeceğim en son şeydi. Nasıl olsa bana geleceğini umut ederek hayatıma devam etmek dışında elimden gelen başka bir şey yoktu ne yazık ki. 

 Akşam yemeğinden sonra bulaşıkları temizleyeceğim sırada salonunun ışığının yandığını görerek bakışlarımı istemsizce o yöne kaydırdım. Perdeyi çekmek için uzanan kolu gördüğümde kaşlarım çatıldı çünkü bu kol ona ait olamayacak kadar bir kadınınkine benziyordu. Nitekim bir iki saniye sonra sadece omuzlarını görebildiğim ve kahverengi uzun saçlarını serbest bırakmış bir kadın vücudu belirdi ve perdeyi tamamen kapattı. Elimdeki kirli tabakla, mutfağın ortasında öylece kalakaldım. 

Beynim, bana davranış şekillerini, beni öpüşündeki nezaketi hatırlatıp duruyordu. Bir açıklaması vardır, kardeşi falan gelmiştir diye avutuyordu beni. Ama artık Pollyanna olmaktan sıkılmıştım. Zamanında Aras'ın Berk'i gördüğü her an bakışlarındaki değişimi anlıyor ama salağa yatıyordum. Arkadaş oldukları için , ona değer verdiği için olduğuna kendimi inandırmaya çalışıyordum. Ama artık yeterdi. Bana verilen ile idare etmeyecek, istediğimi alamıyorsam da arkama bakmayacaktım. 

 Sinirden çenemi sıktığımı ve elimdeki tabağı neredeyse parçalayacağımı fark ederek uğraştığım işi bırakıp ayakkabılarımı giydim ve sadece anahtarımı alarak kendimi dışarı attım. Şeytan kapısına dayanıp hesap sor diyordu ama bunu hangi sıfatla yapacağımı bilmiyordum. Sonuçta birbirimizin hiçbir şeyiydik. Sol tarafımın öfkeyle ve üzüntüyle kavruluyor olması ve adeta bir deja vu yaşıyor olmam dışında tabi..

 Kendimi sokağa her attığım anda olduğu gibi, nereye gideceğimi bilmiyordum. Önceden aylak aylak saatlerce dolaşır, yorulunca eve geri dönerdim. Şimdi ise daha farklı biri olduğumu kendime kanıtlamak için sahilde yarım saat oturup öfkemi dindirir dindirmez eve dönecektim. Kendimi çimlere attım ve soğuyan havaya rağmen orada bir süre oturup dalgaların sesini dinledim. 

 Hem onu karşıma alıp işin aslını dinlemek, yargısız infaz yapmamak istiyordum hem de sonsuza dek bir daha o aptal suratını görmemek.. Adam resmen hayatıma girmiş, kafasına göre takılıyordu anasını satayım. Zar zor dindirdiğim öfkemi daha da körüklerken eve gitmekten başka yapabileceğim bir şey olmadığını fark ettim. 

 Üzüldüğümde gidebileceğim bir tek o varmış gibi hissetmiştim. Şimdi onun için üzülürken bile onun kapısına dayanmak, teselliyi onda bulmak istiyordum. Ama o günlerce bir kadınla eve kapanmayı daha çekici buluyordu. 

 Kimseye güvenmediğim için kendime kızdığım onca seans sonrasında yine dönüp dolaşıp aynı noktada olmak bok gibi bir histi. Kısacık bir sürede beni bu kadar sarsacak kadar etkilemiş olması kabul edilebilir gibi değildi. Ağlamak istiyordum ama içimden hiçbir şey gelmiyordu. Bu yüzden tek yapabildiğim şey yaparak yalnızlığıma sığındım. 

 Yine kendimden başka kimsem yoktu.. Ve bundan nefret ediyordum. 


 AYYYY İMDAAATT 

Ne yazdım hiçbir fikrim yok. Şu 500 kelimeyi iki gündür yazmaya çalışıyorum. Aklımdakileri aktarmak gittikçe zorlaşmaya başladı ağlicam artık jlkflksd

 NEYSEEE BUNDAN SONRASI AKSIN İNŞŞŞ

Öpüyorummmm 

-reina

DORUKTA // bxbHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin