Unicode
ပူနွေးသောနေရောင်ခြည်က အခန်းတွင်းကိုကျူးကျော်ကာ ရိပေါ်အိပ်နေတဲ့ကုတင်ပေါ်ကိုဖြာကျနေတယ်။
မျက်နှာကိုထိုးလာတဲ့နေရောင်ကြောင့် ရိပေါ်ရဲ့မျက်ခုံးတွေတွန့်ချိုးပြီးနိုးလာတယ်။
မျက်လုံးဖွင့်လိုက်တာနဲ့ ပထမဦးဆုံးသတိရတာက
ရိပေါ်ရဲ့ချစ်ဦးသူ ကိုကို့ကို။
ကုတင်ဘေးကစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီးဖွင့်လိုက်တော့ မြင်ရတဲ့ Wallpaperက သူနဲ့ကိုကို Changshaကဆိုင်တဆိုင်မှာရိုက်ထားတဲ့ နှစ်ယောက်တွဲselfieပုံလေး။
No.1ကိုဖိနှိပ်လိုက်တော့ '❤️ကိုကို❤️' ဆိုတဲ့ contact nameလေးပေါ်လာပြီးတစ်ဖက်ကိုဖုန်း၀င်သွားတယ်။
"ဟဲလို"
ဖုန်းဆီကထွက်ပေါ်လာတဲ့အသံက ရိပေါ်ကိုကြည်နူးသွားစေတာမလို့ နှုတ်ခမ်းလေးတွေတွန့်ကာပြုံးလိုက်ရင်း
"ဟဲလို ကိုကို"
"နိုးပြီလား ကလေး"
"ဟုတ် ခုပဲနိုးတာ၊နိုးနိုးချင်းကိုကို့ကိုသတိရလို့"
"ကိုကိုလဲ နိုးတည်းကသတိရနေတာ၊ကလေးအိပ်ရေးပျက်မှာစိုးလို့ ဖုန်းမဆက်တာ"
"ဟီး အင်းပါအင်းပါ၊ကိုကို အခုဘာလုပ်နေလဲ"
"မနက်စာပြင်နေတယ် ကလေး"
"ဟင်!ဟိုအမွှေစိန်မက မလုပ်ဘူးလား"
"ဟားဟား ချန်းချန်းကခုထိတောင်မနိုးသေးဘူး"
"သူအပျင်းကြီးတာနဲ့ ကျွန်တော့်ကိုကိုပင်ပန်းနေရပြီ၊တွေ့ကာမှပြောပစ်ဦးမယ်"
"အဲ့လိုနဲ့ ရန်ဖြစ်ကြဦးမယ်၊ကိုကို့အတွက် ဒါတွေလုပ်ရတာကအပန်းမကြီးပါဘူးကွ"
"အင်းပါအင်းပါ၊ဒါနဲ့...ကိုကိုဒီနေ့အားလားဟင်"
"အားတယ် ကလေး၊မနက်ဖြန်သွားမှာဆိုတော့ လုပ်စရာအလုပ်တွေအကုန်အပြီးသတ်ပြီးလို့ကုမ္ပဏီမသွားရတော့ဘူး"
"Awww"
"ဘာလို့လဲ ကလေး"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး၊ဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ ဟီး"
YOU ARE READING
Mʏ Lɪɢʜᴛʜᴏᴜsᴇ (Cᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ)
Fanfictionအဖြူရောင်လေး ဒါပေမယ့် အချိန်ဆိုတဲ့ပန်းချီဆရာက ဆေးရောင်စုံ ရေးခြယ်သွားတယ်......။ #Zhanyi fanfiction❣️ အျဖဴေရာင္ေလး ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္ဆိုတဲ့ပန္းခ်ီဆရာက ေဆးေရာင္စုံ ေရးျခယ္သြားတယ္......။
