Don't Call Me Love

Epilogue

Epilogue

Davian's Pov

10 years later.

Dama ko ang malakas na tibok ng puso ko habang iniintay ko matapos si Alannis maligo. Nasa Iceland kami ngayon dahil may mga kailagan siyang asikasuhin. Nag-aya kasi si Alannis makita yung northern lights dahil isa yun sa mga gusto niya makita. Pauwi na kasi kami bukas at isa eto sa mga gusto niyang puntahan.

"Love, I'm done!" Nag-angat ako ng tingin at napangiti ng makita ko si Alannis. She was wearing her hair down na bahagyang nakakulot. "You look beautiful, love." She excitedly run to me and kissed me before she clung into my arms.

"Are you excited, love?" Mukha nga, we're already old but she's still excited about things like this. She never really changed, even her facial features. Mukha pa rin talaga siyang bata. We already arrived at nagmamadali siyang makababa kaya hinayaan ko nalang siya. Napangiti nalang din ako ng makita ko sa personal ang northern lights. It's truly majestic.

"It's so beautiful, oh my gosh." Not as beautiful as you.

"Alannis..." Nilingon niya ako bago ako nginitian, I held her hand. "My love, halos sampung taon na tayo...and I think we're both ready for the next chapter of our life." I slowly kneeled down, hindi na ako nag-abala punasan ang mga luha ko. Ayoko ng patagalin pa. I will reserve my word of love on our wedding day.

"Alannis Casimiro, the love of my life. You have given me nothing but pure love and happiness. You have turned my darker days brighter, you have been very supportive of me, You were always there to help through thick and thin, I could never ask for more. I just want to spend the rest of my life with you." She started tearing up. "Doctor Alannis Casimiro MD, will you do me the honor of becoming my wife?"

"How could I say no to you? Of course, love! Yes! YES!" Tumango siya kaya napatayo ako at mahigpit siyang niyakap at kinilik. "I love you, Alannis." I cupped her face and kissed her on her lips.

In a blink of an eye, it was already our wedding day. Time flies so fast, Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng hotel habang inaayos ni Benj yung tie ko. "Kinakabahan ako, pare."

"Natural lang yan, ganyan din naramdaman ko ng kinasal kami ni Gia." He tapped my shoulder. Napangiti ako sa'kanya, he looked so proud of me. "Naiiyak ka ba?" Natatawa kong wika.

"Mamaya nalang."

"Pogi nati ngayon, ah." Salubong ni Ryan na halatang nagmamadali.

"Late ka na naman, Ryan! Magbihis ka na nga!" Malakas siyang binatukan ni Benj kaya sinamaan niya eto ng tingin.

"Eto na nga. Magbibihis na nga, ang init-init ng ulo mo, Benjamin. Ikaw kakasal?"

"Kasal na ako, bobo. Ikaw, alam mo. Palagi ka kayang late sa mga kasal namin. Tapos nung ikaw kinasal mas nauna pa kami sa'yo." Napailing nalang ako sa kanilang dalawa, ang tatanda na nila tapos nag-aaway pa sila ng ganyan.

"Boys! Picture." Si Chantelle, akay-akay niya pa ang kanyang bunsong anak na si Luna. Mukhang kakagaling lang nila sa kwarto ni Alannis.

"Mommy, can I join?" wika ni Luna ang bunsong anak nila ni Gray, ang alam ko pinangalan siya kay Lunar. Ang panganay naman ay si Grayson named after his father, at yung pangalawa ay si Chandler who is named after his mother.

"Diba, you already joined the picture with Ninang Alannis? All boys lang muna dito. Seat beside your brothers muna, okay? After ko dito, we will go back to Ninang's room."

"Okay." Tumabi nalang si Luna doon sa mga kuya niya.

"Teka, si Achilles?"

"I'm here!" Kumaway si Achilles na kakapasok lang ng kwarto, saan galing yun? Nandito lang yan kanina ah. I doubt may nakahanap yang kalinda, sobrang loyal niyan sa pinsan ko. "Saan ka ba galing?" Bulong ko sa'kanya.