Don't Call Me Love

Chapter 12

Author's Note: Special Update! POV naman ng walang iba kung hindi si Davian. Bumili na kayo ng toyo in your nearest stores malay niyo maka kita kayo ng isa Davian Alcaraz. Char. Stay safe, everyone. Stay at home din hihi. God bless!

<3

Davian's Pov

Alannis looked like she was taken aback because of what I said. Ang tahimik ng kwarto at nagiging awkward na dahil hindi pa nagsasalita si Alannis. "Tititigan mo lang ba ako?" Umiling si Alannis at simpleng ngumiti.

"Davian..." I was waiting for her answer ng halikan niya ako sa pisngi.

"Oo naman." Napayakap naman ako sa'kanya at hinalikan siya sa ulo niya.

"Tayo na? We're official?" Pagsisigurado ko, ayoko mag-assume. Malay ko bang platonic love lang pala ang nararamdaman niya. Or maybe. She's only doing it for me to agree sa operasyon ko. No one can really blame me for having trust issues, I've had my heart broken before. It really hurts. But, even though I'm scared to open my heart again to others. I'll do it. I know that Alannis is worth loving and she's different from my past lovers.

"Does this answer your question?" She started kissing me on my lips. She caressed my face and gently grabbed the back of my head. "Yes, we're official if that wasn't enough." I was stunned sa ginawa niya. I mean, it was the first time that a girl did the first move. I was always the person who initiates the kiss.

She smirked when she saw my reaction and messed up my hair. Sinamaan ko naman siya ng tingin at tinawanan niya lang ako. Bumaba na ako ng kama at sumunod naman siya. Magkahawak kaming dalawa ng kamay at hila-hila ko lang siya habang nag-aayos kami ng gamit ko.

"Pwede ka na ba ma-discharge?"

"I don't like staying in hospitals." Tumango siya. Kumawala siya sa pagkakahawak namin at kumunot naman ang noo ko.

"Bumalik ka na sa kama mo. Itatanong ko pa kung pwede ka ng umuwi." Lumabas na siya at saktong kakapasok lang ni Benj.

"Should you be standing?" Salubong sa akin ni Benj.

"I'm fine. You don't have to worry about me." I assured him.

"I know you Davian. You always say that pero in the end you always worry us."

Napangiti naman ako sa sinabi niya. I know what he meant. Simula nung nalaman ko kasi na may sakit ako. I started fully living my life. I went on dangerous adventures like bungee jumping or sky diving.

"Did Alannis talk to you about..."

"Yeah."

"So?..." Nakataas pa ang isa niyang kilay.

"Ang sabi ko-"

"Davian kasi naman pumayag ka naman, para ka namang baby!" Napakamot naman ako sa ulo ko. Ang sarap batukan ni Benj hindi niya man lang ako pinatapos.

"Ano ba, Benj! Patapusin mo muna kasi ako, Pumayag ako."

"Wait...You did?" Nanlaki pa ang mata niya at napahawak sa magkabila kong balikat.

"Oo nga. Ang kulit mo!"

"How? Paano ka niya napapayag?"

"I said na papayag ako if papayag siyang maging girlfriend ko"

"Ew! Kadiri! Ang corny mo naman Davian, na-iimagine ko tuloy!" Sinamaan ko naman siya ng tingin.

"Sus, si Alannis lang pala kailangan para mapapayag ka." Nahinto kami ni Benj sa tawanan ng makarinig kami ng katok sa pinto. Bumukas eto at pumasok si Alannis na nakangiti.