Don't Call Me Love

Chapter 33

I was laughing while holding the glass filled Champagne. Hindi ko inaasahan na pati sa bahay ni Max ay umiinom ako. Nagising ako kanina habang kilik niya ako. Dinala niya naman ako sa kwarto niya. Nagulat nga ako ng makakita ako ng mini bar sa loob ng kwarto niya just beside the balcony.

"So? Are you gonna tell me or not?"

"Fine, I'll tell you." I took a sip on the glass first before I placed it on the table.

"Masakit lang makita yung ex mo na masaya sa piling ng iba, samantalang ako iniisip pa rin kung bakit niya ako nagawang saktan."

"Your ex broke your heart? What did he do?" I nodded.

"Well, to be honest. It wasn't his fault. He had amnesia and something happened then he pretended that he remembers me." Natawa ako bigla remembering how he took care of me and it turns out he was just pretending.

"And you still love him?"

"Tanga ako, right? It's my fault dahil naniwala ako sa kanya."

"It's not your fault. He shouldn't have pretended when he knew it will somehow affect you." Napailing ako at uminom ulit ng champagne.

"May manliligaw ka ba?" Tumango naman ako.

"Gaano ka na niya katagal nililigawan?"

"Almost three years na." Kibit-balikat kong tanong.

"Three years na? Wow, that guy got some patience."

"Do you think I should give him a chance?"

"You should if you want to. I won't force you to move on. Healing takes time. Ang tanong do you want to move on?" Napangiwi ako slight at napaisip naman ako.

"I guess? Sige, I'll give him a chance maybe it will help me move on. Pero may tanong lang ako."

"Ano yun-"

It really hurts, ang magmahal ng ganito kung sino pa-

Kumunot ang noo ko sa narinig ko at nanlaki naman ang mata ni Max tsaka umalis dala-dala ang phone niya. Natawa naman ako sa ringtone niya.

"I'm sorry about that, ano nga yung tanong mo?"

"Panget ba ako?" Kumunot naman ang noo niya.

"Hindi. You're beautiful, darling...." I smiled pero agad etong nawala ng na-realize ko ang sinabi niya.

"W-what did you say?" He's lips formed a smirk, sinadal niya ang sarili niya sa pader habang nakahalukikip.

"Ano ba narinig mo?" He asked while raising a brow.

"D-Darling?.."

"Yes, darling?" Sinamaan ko naman siya g tingin.

"Why did you call me that?"

"Huh? Call you what? Alam mo tama na yan. Madami ka na nga. Nainom kanina e." Kinuha niya sa'kin yung wine glass kaya napa

"No. I want to talk pa." He raised a brow.

"Stubborn now, are we? Matulog ka na." Kahit nagtataka ako ay sinundan ko siya sa kama.

"There's clothes you can use doon sa drawer ko. Mauna na ako. Goodnight, darling." Humiga nalang ako at nakita kong huminto muna siya sa may pinto bago ako nginitian at pinatay ang ilaw bago siya tuluyan lumabas. I woke up with a slight headache. Nanlaki ang mata ko ng makita ko na wala ako sa kwarto ko. It's like history repeated itself.

"Breakfast?" Kinamot ko ang mata ko at napatingin kay Max na may dala-dalang pagkain.

"Oh? Don't tell me, nakalimutan mo na ako, darling."