Code: ICE (Code Series #1)

Chapter 22: I'm a father

AUTHOR'S NOTE!
(MUST READ)

Hello mga ka-mystereo! It's been what? A month since my last update!
Sorry talaga at sobrang tagal kong nag-update. Lingid sa inyong kaalaman ay isa po akong Bicolana at hinagupit po kami ng tatlong sunod-sunod na bagyo. Walang stable na internet connection for the past few weeks at wala rin kuryente. But don't worry! I have so many drafts na. Abangan ang sunod-sunod na mga update lalo na kung tuluyan ng maging stable ang internet connection dito sa amin. So..

Previously on Code: ICE..

Nakalambitin si Ice gamit ang kamay na may bali habang sa kabila'y mahigpit niyang hinawakan si Laynah na kanya palang pinsan na maskilala bilang si Elle. Nagpasuray-suray siya kahit siya'y nasasaktan para lamang maka-landing ng ligtas si Elle sa baba ng ligtas. Binitawan niya si Elle ng tuluyan niyang maitama ang anggulo papunta sa kumpol-kumpol na mga basura. Napapikit na lamang siya ng siya na lamang ang naiwang na sa bingit na ng kamatayan.. Handa na ba siyang bumitaw at harapin ang kabilang buhay?

Here's the continuation..

@ M y s t e r h i i

Chapter 22:
I'm a father

IZEN CARAMEL

"Life is not beautiful, Izen." Klaradong sintemento ni Torch Flower sa akin. "Minsan, mas marami ang masasakit na bagay kaysa sa masasaya. But you know what, everything has its reason.. and all you have to do is to seek for that reason."

Kumikislap ang mata ng aking master habang sinasabi niya sa akin ang mga bagay na 'yon.

"Kahit sobrang hirap hanapin ng mga rason na iyon.. You have to seek for it, Izen. Death is inevitable. And sometimes, humihinga pa man tayo ay patay na tayo sa ating kalooban. But you know what's in my mind, Blue Rose?"

I didn't bother to answer 'cause I really don't know. She's unpredictable.

"It's our own fault if we die. It's my own fault, kaya ako namatay ng hindi man lang nalalagutan ng hininga. Blue Rose, I don't want you to be like that. So, know your reason why you should act like that or not.. O kung ano nga ba ang makukuha mo sa bawat ginagawa mo. And always ask yourself if you deserve to die.."

Halos hindi ko maintindihan si Torch Flower sa kanyang mga tinuran.

I never fear death. Tanggap ko ang lahat ng aking magiging kapalaran. Ngunit bakit pa kailangang sabihin sa akin iyon?

"You don't belong in Edison. You are really different from our blood..."

"I think, I committed a very big mistake."

"Commander, napalitan ko na ang DNA test result..."

I can't hold on anymore..

Pero deserve ko na nga bang mamatay?

without..

Knowing the truth?

But I can't hold on anymore..

At kasabay ng aking tinuran sa isip ay ang pagbitaw ng aking kamay..

"Aahhh!" Agad kong hinaing ng biglang may kamay na humawak sa aking palapulsuhan.