CHAPTER 10

7 1 0
                                    

SILVER'S POV

OUR school suspended all our classes for a week. The suspension was waived when the police gave us a clear signal that it was safe to resume classes.

Hindi nakarating sa balita ang nangyari sa Peters, which is expected naman na dahil sa dami ng miyembro pribadong pamilya ang nag-aaral sa Peters.

Pagkababa ko ng sasakyan ko ay naabutan ko si Ry sa likod ng sasakyan niya. Lumapit ako at yumuko ng kaunti para kunin ang pakay niya.

Mukhang nagulat siya sa ginawa ko dahil napa-igtad siya at umatras. Galing kasi ako sa likod niya. Masyado siguro akong malapit.

"Sorry," I apologized.

Sabay kaming napatingin sa bumusina. Si Chase 'yon na kadarating lang. Mabilis siyang pumarada at lumapit sa amin.

"Aga ng bebe time ah." bulong niya sa akin. Ngumiti siya kay Ry. "Good morning, Ry."

"San nga pala 'to dadalhin, Ry?" tanong ko.

"Oh, right. I'll take it. Papunta ako sa archery club ngayon." aniya sabay kuha ng gamit niya pero inilayo ko iyon.

"Ako na, medyo mabigat 'to."

Wala na siyang nagawa. "Hindi ba start na rin ng practice niyo?"

Oo nga pala. The sports fest will happen next month.

"Nood ka ah? Para ganahan 'tong kaibigan ko maglaro."

"Anong papanoorin 'yan?" biglang singit ni Saab. Kanina pa pala siya nakasunod sa amin.

"Tsk, kahit 'wag ka na. Baka wala nang babaeng lumapit sa akin dahil sa'yo." reklamo ni Chase.

"Wow ha? Itong gandang 'to, tapos hahanap ka pa ng iba?" sabah turo sa mukha niya.

Inunahan ko nalang sila maglakad at hinila ang kamay ni Ry para mauna na kami. Nalanghap ko ang pamilyar amoy sa kaniya.

Was that her? Imposible. Ry looks pretty fit but I don't think she can take down those guys.

What if it's really her? Kaya hindi ko siya mahanap? Pero, what if Seive really found her hiding?

I brushed those thoughts off my head. I just got lucky someone saved me.

"Silver." I snapped back to reality when I heard Ry calling my name.

I looked at her. "Sorry. May iniisip lang."

"'Yung kamay ko."

I let go of her hand. Was I holding her hand for too long?

"Sorry. I didn't realize. "

She laughed. "You keep saying sorry. I'm fine with you holding it but you were pressing it hard. Akala ko dudurugin mo ang kamay ko."

Nagulat ako sa sinabi niya. I was too preoccupied with what happened last week. I didn't mean to hurt her.

Pero teka... okay lang na hawakan ko ang kamay niya?

She's My Angel with a ShotgunTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon