She Bullied (Bully She Part 2) {ON-GOING}

165

165

***********

ASTRID

Totoo pala ang sinabi nila...

'Kapag may umalis, may dumadating...'

Umalis man si Nerdy ay dumating samin ang isang cute at chubby na isang bata.

Simula ng manganak si Cadence ay halos laman na ko ng ospital para dalawin ang pamangkin ko.

Naniniwala na ko na talagang best stress reliever ang mga bata dahil makita ko pa lang ang little angle nila kuya ay nawawala na ang pagod ko sa mga practice na ginagawa namin at parang nawawala yung pag iisip ko tungkol kay Nerdy.

Tama din sila...

'Kapag may simula ay may katapusan...'

Hindi ko alam kung ito na rin ang magsisilbing katapusan para samin ni Nerdy...

Masakit mang isipin pero sa ngayon, sinisikap ko na lang na ituon ang buong atensyon ko sa mga dapat kong gawin.

Ngayon na ang graduation namin at hindi man buo pero masaya ako dahil sa wakas ay natapos na rin ang isang bahagi ng buhay namin bilang estudyante.

"My beautiful baby!"
Napatingin ako sa likod ko at napangiti ng makita si mom.

Ayos na ayos na rin sya at mukhang handang handa na rin para sa sinasabi nyang isa sa pinaka mahalagang pangyayari ng buhay ko.

Masaya ako dahil napatunayan ko sa kanila na kinaya ko at hindi ko sila nabigo at tutol man si Chairman sa mga plano ko para sa sarili ko ay handa akong patunayan sa kanila na magagawa ko ding mag tagumpay at patutunayan ko sa kanilang magiging successful din ako someday.

"You looked beautiful too mom!"
Puri ko sa kanya ng humiwalay na ko sa yakap.

"Really?! Hahahha! Manang mana ka talaga sakin"

"I know right! Hahahaha!"
Sabi ko tyaka kami sabay na tumawa.

"Sasama ba satin si kuya, mom?"
Tanong ko sa kanya habang nakatayo ng tuwid at hinayaan lang syang ayusin ang buhok ko.

"He tried... nasa hospital pa sya at nag babantay kay Cadence... honey, lets put some make up okay?"

"Mom, ayoko ng make up! Makati!"

"Hon, its your graduation! Hindi ako papayag na mas maganda pa ko sayo!"

'Mukhang alm na alam ko na kung kanino ako nag mana ng sobrang confidence! Hahahaha'

"Fine..."
Sabi ko na lang.

Pinaupo nya ko sa harap ng salamin tyaka sinimulan na kong mas pagandahin.

"Ang dad mo, nasa school na. Hes the dean after all so he really needs to be there."

"Mom, wag masyadong dark ha!"
Paalala ko.

"Okay!"

"Mom... are you happy?"
Tanong ko habang nakapikit dahil nilalagyan na nya ng kung ano ang eyelid ko.

"Of course honey! Sobrang happy!"

"Really? Pero... hindi ako magiging tulad niyo ni dad... i know may 2 years pa before akong mag college pero final na ang desisyon ko... ayoko lang na... na madisappoint ko ulit kayo..."
Sabi ko na napatungo pa.

Napahinto naman si mom.

Nanatili akong nakatungo ng hawakan ni mom ang baba ko at marahan akong pinatingin sa kanya.

"Honey, im your mother... just like before, i will support you no matter what... isa pa, ayoko din namang maging katulad mo ko because i want you to grow just the way you are... the way you like and the way you want to be... wag mong isipin na isa kang disappointment samin ng dad mo... were very happy for you..."