|DAMIRAE| Rachel Roth-Ostatnia nadzieja

7-Cena.

RAVEN:
-Cześć Rachel.-Uśmiechnęła się kobieta.
-Raven.-Poprawiłam ją. Zawsze gdy ktoś mówi do mnie po imieniu przypomina mi się mama. I to jak przeze mnie zginęła...
-Chodź za mną. Oprowadzę Cię.-Zaproponowała Anders.
-Chcę tylko znać cenę.-Odezwałam się, a Tytanka się zatrzymała.
-Jak to?-Zdziwiła się.
-Nie ma nic za darmo. Co mam zrobić, by się odwdzięczyć?
-Nie musisz nic robić...-Zaczęła.
-Nalegam.-Upierałam się.-Nie lubię być pasożytem.
Rudowłosa namyśliła się.
-Umiesz walczyć?
-Umiem.-Przytaknęłam.
-Może do nas dołączysz?-Jako pierwszy odezwał się Jaime.
Spojrzałam na niego.
-Jesteście bohaterami. Jak ktoś taki jak ja miałby wam pomóc?-Zapytałam. Mówiłam to z wyraźną pogardą wobec samej siebie co nie uszło uwadze Kory.
-Uważasz się za gorszą od nas?
-Ja tak nie uważam. Tak jest.
-W tej Wieży wszyscy są równi. A pomoc nam się przyda.-Ponownie się uśmiechnęła.
Poczułam się... lepiej. W końcu jestem stworzona do zagłady tego świata, a oni są mili. Naprawdę mili...
Uniosłam się odrobinę nad asfalt.
-Umiem latać i walczyć wręcz.-Odparłam.-I chcę wam pomóc.
-Chodź za mną.-Poprosiła kobieta.-Pokażę Ci Twój pokój.
-Nie chcesz znać więcej szczegółów?-Uniosłam brew.
-Słucham?
-Liga wyrzuciła mnie i zagroziła że odda policji, bo nie podałam o sobie żadnych danych. Ty nie jesteś nimi w ogóle zainteresowana?
-Podałaś mi swoje imię i powiedziałaś że potrzebujesz pomocy. Każdy kto jej potrzebuje, powinien ją dostać. Bez względu na przeszłość. Uwierz mi, wiem coś o tym aż za dobrze.