Bad Hearthrobs

Chapter 7

Hazel's POV

Gabi na, at naglalakad ako kung saan ako dinadala ng mga paa ko. I don't know why, pero sa tuwing naglalakad ako kung saan saan, may nagbubulong saakin ng kung ano ano kahit walang tao.

Natatakot ako sobra.

"SUBUKAN MONG TUMAKAS! PAPATAYIN KITA!"

"AKIN KA LANG! SA AYAW AT SA GUSTO MO!"

"Wag mo akong isumbong kung hindi, humanda ka saakin."

"AHHHH!!!!!" Napasigaw na lang ako at tumakbo ako paakyat sa rooftop ng condo.

Hindi ko na alam gagawin ko! Patuloy tuloy akong umiiyak sa sobrang takot.

Nakaabot na ako sa rooftop at nagpahinga ako ng ilang segundo. Hindi ko alam kung bakit, pero gumagalaw nanaman yung paa ko mag isa. Habang naglalakad, naririnig ko yung mga bulong sa tabi.

"Lakad pa... sige lang..."

Hindi ko mapigilan yung sarili ko at nagpatuloy tuloy ako sa paglakad hanggang sa umabot ako sa edge ng bubong.

Tumingin ako sa baba at sa nakikita ko, sobrang taas ng inabot ko sa aking pag akyat. Hanggang sa narinig ko nanaman yung bulong sa paligid ko.

"Tumalon ka na!!"

Inurong ko yung iisa kong paa at tatalon na dapat ako, ngunit... may humawak ng braso ko at humila saakin palayo sa edge na ikinatumba ko.

"What are you doing?!" Sambit ng isang pamilyar na boses. Paglingon ko, napansin ko isa siya sa mga members ng Gen Z Spartans. Siya ata yung pinaka matino sa lahat Ng members.

"Bakit mo ako linigtas?! At sino ka ba para mangialam ka ng buhay ko?!" Sigaw ko sakanya.

"Hindi mo ba naiisip yung buhay mo?! Kung hindi lang kita linigtas hindi ka na sinikatan ng araw!" Sambit niya na may halong pag alala.

"Umalis ka na!" Sigaw ko sakanya bago ako tumakbo palayo sakanya, pero inabot niya yung kamay ko at hinigpitan niya yung paghawak.

"Bitawan mo ako! Bitawan mo ako please!" Pagmakaawa ko habang tumutulo ang mga luha ko.

"Calm down... I'm here to help you."

"BITAWAN MO AKO!" Sigaw ko sakanya habang humagulgol sa harapan niya.

Binitawan niya ako at tinakpan ko ang pagmumukha ko gamit ang kamay ko. Nagpatuloy ako sa pag iyak, hanggang sa tinapik niya yung balikat ko.

"Sige lang, iyakin mo lang yan. I can see you're very afraid." Sambit niya habang patuloy tuloy siya sa ginagawa niya.

Umabot ng isang minuto yung pag iyak ko at gumaan ng pakiramdam ko ng onti.

"Hazel, right?" Tanong niya saakin. Tumango ako at tumingin sa ibaba.

"And you are..?"

"Riku... Riku Guevarra."

"Anyways, I was wondering... why are you roaming around here?" Tanong niya saakin na mukhang nag aalala.

Is he really concerned? Ang concerned niya saakin. IDK why. Pero natatakot akong magsabi ng dahilan.

"It's alright. I won't judge you, I just don't want you to feel alone when you face problems." Grabe si Riku, sobrang concerned niya saakin. Tsaka yung term na "I won't judge you" I can feel na he can be trusted.

"I have schizophrenia. And PTSD." Nakita ko sa kanyang mata na naawa siya saakin pagkatapos kong sabihin yan.

"I'm sorry to hear that." Sambit niya.

"Ayos lang Riku. You don't need to worry about me." Pagsagot ko sakanya.

"How can't I be worried if you're facing this all alone? Hazel, there are times that you need someone to be your leaning shoulder." Habang sinasabi niya yan, napaiyak nanaman ako.

But this time, yinakap lang niya ako.

"Riku, nangyari to saakin dahil sa ex boyfriend ko na abusado." Pag kwento ko sakanya.

"Do you want to share it? Sige lang, makikinig ako." Sambit niya habang hawak ang mga kamay ko. I took a deep breath bago ko ikwento lahat sakanya.

"Nung elementary pa lang ako, I met a guy who is a varsity player. He caught my attention when he admitted na crush niya ako at ako yung babaeng gusto niyang makasama habang buhay. Since Bata pa kami nung time na yan, naghintay siya sa panahong sasagutin ko siya na maging kami." Pagkwento ko kay Riku.

"Then what happened?"

"Dumaan ng ilang taon, sinagot ko na siya. At first, akala ko magiging okay ang lahat... pero hindi pala. Dumaan din siya sa point na nasasakal ako sakanya dahil sa pagiging mahigpit niya." Tuloy kong pagkwento habang umiiyak.

"Ano bang ginagawa niya?" Tanong ni Riku na mukhang nag aalala.

"Pag late ako umuuwi, sasampalin niya ako tsaka ipapakulong niya ako sa banyo. Pag aalis ako, sinasabihan niya ako na wag akong tatakas, dahil papatayin niya ako pag ginawa ko yun. Nakipag break na ako sakanya, pero binabantaan niya ako na hindi ako aalis sakanya sa ayaw at sa gusto ko."

"Nag live in ka sakanya? Bakit mo naman nagawa yun kung ganun din ang gagawin niya? Tsaka, alam ba to ng mga magulang mo?" Sunod sunod niyang tanong.

"Patay na sila Riku. Bata pa lang ako patay na sila." Napalaki ang mata ni Riku sa sinabi ko.

"You don't need to be sorry Riku. Ayos lang ako."

"Sorry to ask you this, pero anong pangalan ng ex mo?" Tanong niya saakin.

"Leo... Leonardo Reyes." Sagot ko sa tanong niya.

"Hazel, lemme show you something." Sambit niya habang inaangat niya yung sleeves ng jacket niya.

I was shocked at what I saw. He has a scar. It wasn't an ordinary scar na kaya niyong taguin, malaki siya at halatang halata na malala sugat niya dati.

"That scar was given to me by my ex girlfriend. One time she stabbed my arm through a wall where I can't move. I was screaming in pain at that time, one time I thought I was gonna die when I lost alot of blood. Pero linigtas ako ng Gen Z Spartans. They saved me from my past relationship and saved my life. Kaya kahit malala sila sa kalokohan, I still treat them like my brothers." Pag kwento niya saakin.

This is something rare, boys being abused in a relationship?! Grabe! Naawa ako sakanya.

"Boys are also abused in a relationship if you know. But they tend to keep it to ourselves. But I just wanna let you know that you're not alone." Napangiti ako sa sinabi niya.

Riku is the first person na pinag-share ko ng problema ko, at hindi ako nagsisisi sa ginawa ko.

"Thank you Riku. Thank you sobra." Pagpasalamat ko sakanya na ikina-ngiti lang niya.

"Anything to help. BTW, could I bring you home?" Tanong niya saakin.

"Wala akong bahay, tsaka mostly natutulog ako dito sa sahig ng condo."

"Well, I guess you should stay in my house then..." Napalaki ang mata ko sa sinabi niya.

"Don't worry, I won't do anything. I'll be sure you're safe with me. Nothing bad is gonna happen to you."

"Su-sure ka Riku?"

"Oo, I'll make sure that you're safe with me." Sabi niya habang ngumingiti.

Nagpabuntong hininga ako sa sinabi niya at tumango ako.

"Sige... papayag na ako. Thank you sobra Riku." Sabi ko habang ngumingiti.

"Anything. Tara na?" Pagyaya niya. Tumango ako at naglakad kami papuntang bahay niya.