မ်က္၀န္းတစ္စုံ၏ ႏွလုံးသားပဲ့တင္သံ / မျက်ဝန်းတစ်စုံ၏ နှလုံးသားပဲ့တင်သံ

58

Zawgyi #

ဘုန္းရွိန္ဝါမွာ ေဆး႐ုံမွ ထြက္လာကာ အိမ္သို႔မျပန္ျဖစ္သလို ၊ ဖခင္ျဖစ္သူႏွင့္လည္း မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္လိုသျဖင့္ သီးသန္႕၀ယ္ထားေသာ တိုက္ခန္းတြင္ တစ္ေယာက္တည္းေနရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ဘုန္းရွိန္ဝါ ယခုကဲ့သို႕ မိဘမ်ား၏ စကားကိုပယ္ၿပီး အိမ္မွထြက္လာသည္မွာ ပထမဆုံးအႀကိမ္ျဖစ္သည္။ ျဖစ္သြားသည့္အျဖစ္အပ်က္မွာ မ်ားလြန္းသည္ေၾကာင့္ ဘာလုပ္ရမည္မသိေသးခင္ တစ္ေယာက္တည္းေနျခင္းက အသင့္ေတာ္ဆုံးျဖစ္မည္ ဟုေတြးမိသည္။

တိတ္ဆိတ္ေသာ တိုက္ခန္း၏ ဧည့္ခန္းထဲတြင္ ဘုန္းရွိန္ဝါမွာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ထိုင္ခ်မိလိုက္သည္။ အိတ္ကပ္ထဲမွ ဖုန္းကိုထုတ္ကာ ေရွး၀သုန္ဆီသို႕ ေခၚလိုက္၏။ ယခင္ရက္မ်ားႏွင့္ ထူးမျခားနား ၊

အႀကိမ္ႀကိမ္ေခၚဆိုေနသည့္တိုင္ စက္ပိတ္ထားပါသည္ ဆိုေသာ အေျဖမွ ပိုမထူးလာေသာ ဖုန္းေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္မိကာ ဘုန္းရွိန္ဝါ ဘာဆက္လုပ္ရမည္ကို ေတြးမရေပ။ တစ္ရက္ႏွင့္ တစ္ညတိုင္ မအိပ္ရေသးေသာေၾကာင့္ ဘုန္းရွိန္ဝါမွာ စိတ္ၾကည္ၾကည္လင္လင္မရွိသလို ၊ ဖုန္းလည္းမေျပာရ ၊ လူခ်င္းလည္းမေတြ႕ရသည္မွာ ရက္သတၱပတ္နီးပါးပင္ ရွိလို႕ေနသည္။ ထိုင္လို႕လည္းမထိ ၊ ထၿပီးလမ္းေလွ်ာက္လည္းမရ ၊ အိပ္ခန္းထဲ၀င္ၿပီး လွဲအိပ္လည္းမရ ။ ကားေသာ့ကို ေကာက္ကိုင္ၿပီး တိုက္ခန္းမွ ထြက္လာကာ ေရွး၀သုန္၏ အိမ္သို႕ ဦးတည္ေမာင္းလိုက္သည္။

တတီတီျမည္ေနေသာ ကားဟြန္းသံေၾကာင့္ အရီးသုန္မွာ ပန္းပင္မ်ားေရေလာင္းေနရင္းမွ ျခံ၀သို႕ၾကည့္လိုက္သည္။ ေရွး၀သုန္မွာလည္း ကားသံေၾကာင့္ စာဖတ္ေနရာမွ အိမ္ေပၚထပ္အခန္းသို႕ ေျပးတက္ကာ အခန္းတံခါးကို ေလာ့ခ်လိုက္၏။ ျခံတံခါးမဖြင့္သျဖင့္ ဘုန္းရွိန္ဝါမွာ ကားေပၚမွဆင္းကာ ျခံထဲသို႕ၾကည့္ရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။ ေရပိုက္ကိုင္ကာ ပန္းပင္ေရေလာင္းေနေသာ အရီးသုန္မွာ ဘုန္းရွိန္ဝါကို ေတြ႕လိုက္ရေသာေၾကာင့္ ျခံတံခါးဆီသို႕ ထြက္လာလိုက္သည္ ။

" ေအာ္.... ေမာင္ရင္ပါလား ဘာကိစၥလဲကြယ့္ "

အရီးသုန္မွာ ျခံအတြင္းမွ တံခါးကို မဖြင့္ေပးဘဲ ေမးလိုက္သည္။