Delphi için yine eğlenceli bir gün olmuştu. Sabah kehanet dersinde öğretmenin kristal küresini büyülemiş, hiçbir şey görememesine sebep olmuştu. Zavallı Trelawney görü gücünü kaybettiğini düşünmüş, büyü yapıldığını ancak yarım saat sonra fark edebilmişti. Öğleden sonra bir çocuğun saçlarını boynuza dönüştürmüş, Profesör McGonagall büyüyü tersine çeviremeyince Delphi'nin yaptığını anlamış, o da geri dönüştürmek zorunda kalmıştı. Onun haricinde bir hafta boyunca hatırı sayılır pek bir şey olmamıştı.
Bugün dersleri erken bitmişti, çünkü akşam 11'de astronomi dersi vardı. Dersin başlamasına 15 dakika kala Draco ve Delphi çantalarını hazırlayıp zindanlardan ayrıldılar. Koridorda üç kişiyle karşılaştılar. Karanlıkta sadece silüetleri görünmesine rağmen bu saatte koridorda dolaşmak yasak olduğu için bunlar ya Slytherin öğrencileri, yada onlarla aynı dersi paylaşan Gryffindor'lar olmalıydı. Biraz daha yaklaştıklarında onların Harry Potter, Hermonie Granger ve Ronald Weasley (ya da diğerlerinin değişiyle altın üçlü) olduğunu anladılar. Delphi hiç havasında değildi ama dersten önce onlarla uğraşmak keyfini yerine getirebilirdi. Birkaç büyük adımla onlara yetişmişlerdi.
Draco ilk adımı atan olmuştu. "Hey! Napıyorsunuz?"
Harry sataştı, "Bu ne zamandan beri seni ilgilendiriyor Malfoy?"
Ron'un yüzüne bir gülümseme yerleşti, belli ki eğleniyordu. Delphi önlerine geçti ve geri geri yürümeye başladı.
"Karanlık koridorlarda sadece 3 kişi yürümek... Hem de gece yarısında. Biraz fazla tekinsiz, ha?"
Hermonie onların niyetini anlamıştı. Asasına hamle yaptı ama Delphi ondan çok daha hızlıydı.
"Expelliarmus!" diye bağırdı ve Hermonie'nin asası geri düştü. Üçü de durdular. Onlarla birlikte Draco ve Delphi de olduğu yerde durdu. İşlerin kızışacağı çoktan belliydi. Harry asasını Draco'ya doğrulturken Ron da Delphi'ye atak yapmıştı. Fakat ikisi de geç kaldı. Draco ve Delphi aynı anda büyülerini fırlattığında ikisinin asası da koridorun sonuna uçmuştu. Delphi tüm asaları bir çağırma büyüsüyle eline topladı.
"Şimdiii, acaba bunlarla ne yapsam?"
Bu sefer gülme sırası onlardaydı. Delphi kimsenin duyamadığı bir şeyler fısıldadı ve elini asaların üzerinde gezdirdi. Asalar birden buz tuttu. Delphi buz küpünü altın üçlüye geri fırlattı, buzu çözmek konusunda oldukça zorlanacak gibi görünüyorlardı. Arkasını döndü ve "Sonra görüşürüz paslı üçlü!" diye bağırıp gülerek astronomi kulesine doğru yola devam ettiler.
(düzenlendi)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DELPHİ LESTRANGE
Fantasy~düzenlenecek~ Hepinize merhaba, bu benim ilk hikayem olacak. Şimdi kısaca hikayenin konusundan bahsetmek istiyorum. Delphi sıradan bir kız değildi. Öyle olmak ister miydi? Belki. Normal, onun yanında olacak bir anne babaya sahip olmak, sürekli bela...
