DELPHİ LESTRANGE

❄TOPLANTI❄

  

İlk toplantı için herkes ihtiyaç odasına gelmişti. Gelenler Draco'nun olmadığını görünce çok şaşırdı. Yeni dedikodulara göre herkes onların kavga ettiğini hatta ayrıldığını düşünüyordu. Ravenclaw'lardan biri onların dışarıda tartıştığını ve sonra Delphi'nin sinirle çıkıp gittiğini görüp herkese söylemişti. Toplantı başladığında Delphi konuşmaya başladı. 

"Evet, herkesin bildiği gibi hepimiz ölüm yiyenlerin çocuklarıyız. Ve burada toplanmamızın asıl amacı onların bitiremediğini devam ettirmek. İlk hedefimiz olabildiğince büyü öğrenmek olmalı. Önce temel büyüler, sonra uğursuzluk büyüleri ve lanetler en sonunda da kara büyüler. Ama sadece içinizdeki en iyiler affedilmez lanetleri yapabilir. Tabi bunun için birkaç yıl çalışmak gerekir. Sonraki amacımız ise azkabanın kontrolü olmalı. Böylece ailelerimizi kurtarabiliriz. En sonunda belki ailelerimiz ile birlikte dünyanın kontrolü bile elimde olabilir."

"Senin elinde mi?"

Delphi sinir bozucu ve aşağılayıcı ufak bir kahkaha attı.

"Bütün muggleları öldürürken, en güçlü büyücüler bile bana merhamet etmem için yalvarırken kontrolün senin elinde olacağını düşünmedin, değil mi?"

Çocuğun yüzü kıpkırmızı oldu. 

"Peki biz niye senin ordun oluyoruz o zaman?"

"Aileleriniz neden babamın ordusu oldu o zaman? Tabi ki şöhret ve büyüklük için. Bütün iyi büyücüler ölürken öldüren mi olmak istersin yoksa ölmek mi?"

Hiçbir şey söyleyemedi.

"Ben de öyle düşünmüştüm. Başka itirazı olan var mı?"

Kimseden ses çıkmadı. 

"Evet bu günün toplantısı bitti. Ama öncelikle şu galleonları alın. Bunlar sahte ve haberleşmek için yapılmış paralar. Bir sonraki toplantının tarihini belirlediğimde paraların kenarında tarih yazacak. Sık sık kontrol edin ve toplantılara geç kalmayın. Bunlardan kimseye bahsetmeyin. Eğer içinizden biri söyleyecek olursa yaptığım bir büyü sayesinde kim olduğunu öğrenebilirim. Aynı zamanda söylediği anda sokma büyüsüne maruz kalır. Benden söylemesi."

Tam herkes çıkmak için kapıya doğru gidiyordu ki Delphi acı içinde çığlık atmaya başladı ve yere yığıldı. Canı yanıyordu. Bu her gece çektiğinden, hatta cruciatus lanetinden bile daha çok acı veriyordu. Kafasının içinde bir ses yankılanıyordu. Sanki ona sesleniyordu.

"Dephiiii! Delphiiii!"

Bu yılan tıslaması gibi bir sesti. Birden gözü karardı, acıya daha fazla dayanamadı ve bayıldı. Son duyduğu ses ise ona doğru gelen odadaki öğrencilerin ona seslenmesi ve yanına gelirken çıkardıkları adım sesiydi.

***************

Evet bu bölüm diğerlerine göre biraz kısa oldu ama bilerek en heyecanlı yerinde bırakmak istedim. Biraz merak edin bakalım. Ama diğer bölüm de kısa zamanda gelir sanırım yani çok beklemezsiniz. 

Bakalım diğer bölümde ne olacak?

Sizce Delphi'nin duyduğu ses kime aitti?