Έρωτας και Πείσμα. Άρης και Βιολέττα

Κεφάλαιο 32

Aris pov
Τι θέλω και ανακατεύομαι, πάλι βρήκα το μπελά μου. Δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα μαζί της. Ήταν τόσο γλυκιά και ήρεμη πριν 6 χρόνια και τώρα είναι σαν λύκος που βγάζει τα νύχια και δείχνει τα δόντια της σε κάθε κίνηση που πάει κάποιος να την πλησιάσει. Όμως την αγαπώ τόσο πολύ που για εκείνη κατέληξα στο νοσοκομείο. Ενώ είπε συγνώμη, έτρεξε έξω και όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο γιατρός για να με εξέταση μπήκε με εκείνη. Ο γιατρός έβγαλε τον όρο και μου είπε μπροστά στην Βιολέττα με αυστηρό βλέμμα.
Γιατρός: Νεαρε μου να προσέχεις τον εαυτό σου. Εμείς οι άνδρες δεν πρέπει να τρομάζουμε και να ανησυχούμε τα κορίτσια μας.
Βιολέττα: Δεν είμαι η κοπέλα του. Βγάλατε κάποια λάθος συμπεράσματα.
Aris: Ακριβώς!
Γιατρός: Καλά! Χαχαχα!!!

Aris pov
Η Βιολέττα μόλις τον άκουσε να γελάει ειρωνικά και να βγαίνει έξω σηκώθησε το χέρι σε σχήμα γροθιάς για να τον χτυπήσει υποτίθεται και πήγε να του το φέρει στο κεφάλι του, όμως συγκρατήθηκε παίρνοντας μια ανάσα. Εγώ δεν κρατηθηκα και γελασα με αυτή την κίνηση και την γλυκιά φάτσα της. Όσο και να θέλει να θυμώσει δεν μπορεί με μία τέτοια γλυκιά φάτσα. Εκείνη γύρισε και με κοίταξε με άγριο βλέμμα.
Aris: Τι?
Βιολέττα: Άμα μιλήσω θα φανώ κακία.
Aris: Γιατί δεν είσαι?
Βιολέττα: Ας συγκρατήθω. ( και έφυγα έξω).

Aris pov
Έφοσον καταφέραμε να φύγουμε από το νοσοκομείο, ξεκινησαμε για το εμπορικό όπου μας περίμεναν ο Cameron και η Νόρα. Ήταν ήδη σούρουπο και φτάσαμε στο σπίτι βράδυ και κουρασμένοι.

Νόρα pov
Εφόσον μας άφησαν τα παιδιά στο εμπορικό με τον Cameron ένιωσα καπώς περίεργα που ήμασταν μόνοι μας. Όταν μου μάθαινε χορό και ήμασταν με τόσα άλλα άτομα ήταν μια χαρά. Όμως στο λεωφορείο και στο αεροπλάνο που ήρθαμε πιο κοντά και ένιωθα ότι μιλάω με κάποιον που ξέρω χρόνια και έχουν γνωριστεί πριν κάτι μήνες. Είναι ωραίο αυτό το συναισθημα, το να νιώθεις ότι ξέρετε ο ένας τόσα χρόνια ενώ στην πραγματικότητα τον γνώρισες πριν λίγο χρονικό διάστημα. Εκείνος δεν είμαι σίγουρη αν έχει τα ίδια αισθήματα με εμένα, όμως η καρδιά μου δεν μπορεί να σταματήσει στο να μην τον θέλει, αλλά το κεφάλι μου και η φωνούλα μέσα σε αυτό  λέει και μου θυμίζει να μην τον κοιτάω επίμονα όταν εκείνος δεν με κοιτάει.
Cameron: Νόρα! Θέλεις να σε συνοδεύσω στα μαγαζιά για να πάρεις τα δώρα των κοριτσιών?
Νόρα: Μα έχεις και εσύ δώρα για τα αγόρια έτσι?
Cameron: Ναι φυσικά δεν θα αφήσω έτσι τους φίλους και συναδέλφους μου την παραμονή της Πρωτοχρονιάς.
Νόρα: ( Απογοητευτηκά όταν είπε την λέξη συνάδελφους. Ώστε έτσι μας βλέπει? Ή μάλλον με βλέπει? ) Λοιπόν εγώ λέω να χωριστούμε.
Κάμεραμαν: Συγνώμη αλλά δεν θα χωρίστω εγώ στα δύο. Υπάρχει μία κάμερα.
Cameron: Οπότε πρέπει να πάμε μαζί.
Νόρα: Ναι μπορούμε να αρχίσουμε από τα δικά σου πρώτα.
Cameron: Όχι βέβαια! Τα κορίτσια προηγούνται πρώτα.
Νόρα: Okay!!!