Έρωτας και Πείσμα. Άρης και Βιολέττα

Κεφάλαιο 31

Βιολέττα pov
Ενώ έπαιζα με το το σκυλάκι, άκουσα ένα θόρυβο από πίσω μου. Όταν γύρισα να κοιτάξω τι έγινε είδα τον Ari λυποθημω στο παγωμένο χιόνι. Αμέσως σηκώθηκα και έτρεξα δίπλα του προσπαθώντας να τον συνέφερω. Έκαιγε από τον πυρετό τόσο πολύ που κατατρόμαξα.
Βιολέττα: Ari έλα τώρα! Σταματά την πλάκα. Με τρομάζεις!!! Σήκω σε παρακαλώ!

Βιολέττα pov
Άρχισα να φωνάζω για βοήθεια. Τότε όλο το μέρος γέμισε από περίεργους ανθρώπους και τους ζήτησα να φωνάξουν ασθενοφόρο. Ο οδηγός μας έμφανιστηκε και έδιωξε όλων των κόσμο που ήταν πάνω από τα κεφάλια μας.
Βιολέττα: Έλα τώρα δεν είναι αστείο. Σταματά και σήκω! Συνέλθε σε παρακαλώ!

Βιολέττα pov
Αμέσως ο οδηγός με βοήθησε να τον σηκώσω και να τον βάλουμε στο βαν. Κάθισα μαζί του πίσω ενώ  τον είχαμε ξαπλώσει στα καθίσματα. Το κεφάλι του ήταν πάνω στα πόδια μου. Μα καλά μικρό παιδί είναι? Δεν ξέρει πότε είναι άρρωστος και πότε όχι? Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο, τον βάλανε στο κινούμενο κρεβάτι και τον πήγαν για να του κάνουν εξετάσεις. Εγώ συμπλήρωνα κάτι χαρτιά και πλήρωσα για τις εξετάσεις του, ενώ ο οδηγός ήταν μαζί του. Αμέσως έτρεξα προς το δωμάτιο που τον έβαλαν και ρώτησα τον οδηγό πως είναι. Τότε ο γιατρός βγήκε από το δωμάτιο του μαζί με την νοσοκόμα.

Βιολέττα: Γιατρέ τι έχει? Είναι σοβαρό?
Γιατρός: Είναι μια υπερκόπωση και έχει ίωση. Δεν ξέρω πως μπόρεσε να αντέξει με τόσο υψηλό πυρετό.
Βιολέττα: Απλά είναι ανεύθυνος! Έλεος. ( Σταυρώσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος μου αναστενάζοντας με θυμό).
Γιατρός: Του έδωσα ένα αντιπυρετικό και όταν κατέβει ο πυρετός μπορεί να πάει σπίτι. Αν θέλεις μπορείς να τον δεις. Εγώ πρέπει να φύγω. Αν με χρειαστείτε θα είμαι στα επείγοντα.
Βιολέττα: Ευχάριστω πολύ γιατρέ για όλα.
Γιατρός: Μην ανησυχειτε δεν είναι τίποτα το σοβαρό θα γίνει καλά. Ορίστε νοσοκόμα Φλωρα, πάρετε την συνταγή και εξήγησε στην δεσποινίς Βιολέττα πως πρέπει να την εφαρμόσει.

Βιολέττα pov
Εφόσον ο γιατρός έφυγε, η νοσοκόμα μου έδωσε την συνταγή και μου είπε πως να την εφαρμόσω. Εκείνη έφυγε κατευθείαν και ο οδηγός πήγε να ενημερώσει τον μάνατζερ του Ari και τον δικό μου ότι θα αργήσουμε λίγο. Του είπα να μην τους ανησυχήσει εφόσον ο γιατρός είπε ότι είναι καλά και να βρεί μια δικαιολογία με το αυτοκίνητο. Είμαι πλέον μόνη μου έξω στο διαδρόμο από τους πολλούς που έχει το νοσοκομείο και καθόμουν στην καρέκλα δίπλα από την πόρτα του δωματίου που ήταν μέσα ο Aris άρρωστος. Τα πόδια μου τρεμανε και τα κουνούσα από την αγωνία και το άγχος μου. Δεν θέλω να μπω μέσα, όχι δεν θα μπω να δώ αν είναι καλά και αν του έπεσε ο πυρετός. Πλέον ήμουν όρθια και πήγαινα πάνω κάτω από το άγχος και την ανησυχία μου για το αν είναι καλά. Τι να κάνω? Από αυτόν τον άνθρωπο πέρασα πάρα πολλά και περνάω ακόμα. Δεν θέλω να ξανά πάθω τα ίδια. Δεν θα το αντέξω. Όμως εγώ ποτέ δεν ήμουν τέτοιο άτομο, κακό, σκληρό με τους γύρω μου και ειδικά όταν είναι κάποιος άρρωστος. Εκείνος φταίει που με κατάντησε έτσι. Η καρδιά μου σταμάτησε να νιώθει. Χωρίς να το καταλάβω είχα ανοίξει ήδη την πόρτα και είχα μπει στο δωμάτιο που τον είχανε. Απλά θα του ξεπληρώσω την βοήθεια του που μου πρόσφερε όταν λυποθήμισα και τις δύο φορές, τότε στο δωμάτιο χορού και πριν λίγες στο αεροπλάνο. Πήγα κάθισα στην καρέκλα δίπλα του και τα μάτια μου κοίταξαν το χέρι που ήταν τοποθετημένος ο όρος.Δεν μου αρέσουν οι όροι, ούτε και οι βελόνες της φοβάμαι. Του έπιασα το μέτωπο να δω αν έπεσε έστω λίγο ο πυρετός και πράγματι ήταν λίγο πιο δροσερός από πρίν. Ύστερα τον παρατηρούσα όσο εκείνος κοιμόταν. Κοιτούσα το πρόσωπό του με κάθε λεπτομέρεια. Είναι τόσο θανατηφόρα όμορφος για μένα. Όπως και το τριαντάφυλλο, τόσο όμορφο χωρίς ατέλειες, αλλά με ένα μειονεκτήμα που έχει. Τα αγκάθια του τα οποία αν τα πιάσεις θα πληγωθείς. Ανησυχούσα πολύ για κάποιον λόγο. Ίσως είμαι ακόμα αδύναμη, δεν έχω αλλάξει όπως νομίζω και είμαι η ίδια αδύναμη όπως τότε, όπως πριν 6 χρόνια που αρχίσανε όλα. Πρέπει να φανώ δυνατή για να τον αντιμετωπίσω κάποια μέρα. Καθόμουνα στην καρέκλα με τα χέρια μου ακούμπησμενα στο κρεβάτι δίπλα, λίγα εκατοστά μακρυά του και είχα το ένα χέρι στο πρόσωπο μου. Εκείνος άνοιξε τα μάτια του και μου έπιασε το χέρι μου που ήταν λίγα χιλιοστά από το δικό του.
Aris: Συγνώμη!
Βιολέττα: (Ήθελα να του φερθώ καλά για πρώτη φορά γιατί είναι άρρωστος σε ένα κρεβάτι από τα πολλά του νοσοκομείου, αλλά όχι δεν μπορώ να μαλακώσω μαζί του μετά από όσα μου έκανε και συνεχίζει να μου κάνει. Απομακρύνθηκα κάπως και κάθισα στην καρέκλα με θυμωμένο βλέμμα). Τι συγνώμη? Γιατί δεν είπες ότι είσαι άρρωστος? Γιατί φαίρεσαι σαν παιδί και όχι σαν σωστός επαγγελματίας?
Aris: Εσύ φταις για αυτό! Ή το ξέχασες?
Βιολέττα: Εγώ φταίω? Δηλαδή για κάτσε γιατί θα με τρελάνεις πάλι και θα τα πάρω. Σε τράβηξα και σου είπα εγώ να έρθεις με το ζόρι για ψώνια?
Aris: Δηλαδή εχθές που βγήκες μεθυσμένη έξω στο κρύο με το χιόνι και ήθελες να πέσεις στην πισίνα, ήθελες να σε αφήσω να πνιγείς? Εεε... Λοιπόν όσο και να μην τα πήγαινουμε καλά δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος!
Βιολέττα: Πραγματικά δεν θυμάμαι να ζήτησα την βοήθεια σου. Μόνος σου ήρθες!
Aris: Να σε άφηνα να πνιγείς?
Βιολέττα: Κοίτα σε τι κατάσταση είσαι τώρα! Και ναι να με άφηνες να πνιγώ! Γιατί δεν είμαι ούτε αδερφή σου και ούτε κοπέλα σου. Είμαι ένα τίποτα για σένα. Μια γαμημένη συνάδελφος!!!
Aris: Σου είπα και πριν όσο και να μην τα πήγαινουμε καλά δεν θα σε άφηνα να πάθεις κακό. Δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος.
Απλά δεν μπορεί να πείς ένα ευχαριστώ σαν άνθρωπος? Τέλος πάντων. Σταματά να ηρεμήσω μέχρι να τελειώσει ο όρος να φύγουμε από δώ! (Γύρισα από την άλλη για να μην την βλέπω. Και το μόνο που άκουσα ψιθυριστά να βγαίνει από τα χείλια της ήταν ένα αμυδρό ευχάριστω σαν να είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα).
Βιολέττα: Ευχάριστω!

Βιολέττα pov
Αμέσως βγήκα έξω από το δωμάτιο. Δεν μπορούσα άλλο να μην κλάψω. Κάθισα στην καρέκλα στο διάδρομο και έκλαιγα όσο πιο σιγανά μπορούσα. Είναι τόσο πεισματάρης, τόσο κακός χαρακτήρας. Εξαιτίας του ο Mark δεν μου μιλάει πλέον και εκείνος απλά θέλει να με βλέπει να του λέω ευχάριστω ότι και να κάνει. Είναι ένας εγωκεντρικός, διπολικός blay boy. Με έκανε να ανησυχήσω σήμερα τόσο πολύ και αυτός στον κόσμο του. Όμως είναι η τελευταία φορά που ανησύχησα για ένα τέρας σαν αυτόν.

Τελικά δεν απέφυγαν τον καυγά έτσι? Έχουν φτιαχτεί για να μάλονουν σαν το σκύλο με την γάτα. Βλέπω να τρομερό πολλά ψωμιά ακόμα για να τούς δούμε ευτυχισμένους μαζί. Θα είναι όμως ποτέ ευτυχισμένοι? Θα το μάθουμε στο τέλος. Όχι σύντομα μίας και έχω γράψει πάνω από 5 τετράδια με δύο θεμάτων.
Ελπίζω να μην λυποθίμισετε με αυτό που ακούσατε.
Ναι το βιβλίο θα είναι αρκετά μεγάλο, αλλά σάς υποσχομε ότι θα είναι αρκετά υποσχόμενο.
* Όπως σας είπα μια στην αρχή θα έχει έρωτες, μίσος, διαμάχες, ερωτικά τρίγωνα με όλους τους πρωταγωνιστές που έχουμε και θα προστεθούν και άλλοι. ΕΠΙΣΕΙΣ ΕΝΑ ΜΥΣΤΙΚΌ ΠΟΥ ΘΑ ΑΛΛΆΞΕΙ ΤΗΝ ΖΩΉ ΜΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΔΎΟ ΑΔΕΛΦΈΣ.
Φυλάκια πολλά.😘💕❤️