Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 42: Strangers in the night.

«Και μην ξεχνάτε, σκοπός είναι κανένα θύμα να μην πει ότι δεν προσπαθήσαμε. Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας.»

  Καθόταν πάνω στην σκηνή και παρατηρούσε τον κόσμο που έφευγε. Αυτή τη στιγμή είχε ανάγκη να γυρίσει στο ξενοδοχείο να μπει κάτω από το ντουζ και μετά να δει μια ταινία του Al Pacino. Κατέβηκε από την σκηνή ο Κέβιν, φίλος του αλλά και διευθυντής του Εγκληματολογικού, πλησίασε κοντά του χειροκροτώντας.
«Εξαιρετική ομιλία Μυλωνά! Σ ευχαριστώ που μας τίμησες με την παρουσία σου εδώ, ξέρω πόσο πολυάσχολος είσαι.»
«Είχα να έρθω στο Vegas κοντά στα οκτώ χρόνια, από τότε που δούλευα στο εγκληματολογικό. Ήθελα πολύ να ξανάρθω και αφού βρέθηκε αυτή η ευκαιρία, δεν την άφησα ανεκμετάλλευτη.» πέρασε τα δάχτυλά μέσα από τα μαλλιά του και γέλασε.
«Έχεις κανονίσει κάτι για απόψε;» τον ρώτησε ο φίλος του.
  Η αλήθεια είναι ότι είχε κανονίσει να χωθεί κάτω από το ντουζ, να δει καμία ταινία και να δουλέψει μερικές υποθέσεις όμως κάτι μέσα του του έλεγε ότι δεν μπορείς να είσαι κάθε μέρα στο Las Vegas.
«Οχι. Γιατί;» αντερώτησε σκουπίζοντας τα γυαλιά του πάνω απ' το πουκάμισό του.
«Απόψε έχουμε πάρτυ, θα είναι όλο το εγκληματολογικό και σκέφτηκα πως ίσως θα ήθελες να έρθεις.» του πρότεινε προχωρώντας προς την έξοδο του αμφιθεάτρου.
«Γιορτάζουμε κάτι συγκεκριμένο;»
«Νομίζω πως έχεις σκουριάσει Μυλωνά. Στο Vegas είσαι φίλε, δεν χρειάζεται να γιορτάζεις κάτι για να κάνεις πάρτυ.»
«Σωστά Κέβιν.» κούνησε το κεφάλι του και χτύπησε τον φίλο του στον ώμο.

  Λίγη ώρα μετά έβλεπε το Vegas από ψηλά κρατώντας ένα ποτήρι σαμπάνια. Είχε βαρεθεί όλη αυτή την φασαρία που επικρατούσε όμως η σαμπάνια ήταν πολύ καλή για να φύγει τόσο νωρίς.
«Αυτή η πόλη δεν κοιμάται ποτέ.» ο Κέβιν στάθηκε δίπλα του.
«Γι αυτό μ αρέσει.»
«Πότε φεύγεις;» τον ρώτησε.
«Μεθαύριο. Έχω και ένα εγκληματολογικό που με περιμένει.» απάντησε πίνοντας σαμπάνια.
«Τι θα έλεγες αύριο να επισκεφθείς το δικό μας εγκληματολογικό; Θα ήθελα πολύ οι δικοί μου να δουλέψουν μαζί σου.»
Ο Πάρης έστρεψε το βλέμμα του πάνω στον Κέβιν.
«Μόνο αν είμαι μαζί με την Γκρίμπς και τον Σέπερντ.»
«Εντάξει Μυλωνά όπως θες εσύ. Είσαι σκληρός διαπραγματευτής.» ο Κέβιν γέλασε.
«Θα έρθω για λίγο όμως. Πάμε μέσα;»

  Φτάνοντας σχεδόν στο κέντρο της αίθουσας το βλέμμα του είδε πάνω σε μια πανέμορφη μελαχρινή κοπέλα. Το κόκκινο φόρεμά της και το πανέμορφο χαμόγελό της τον εντυπωσίασε. Πήρε με το ζόρι το βλέμμα του από πάνω της και η βραδιά του συνεχίστηκε. Μίλησε με υπερβολικά πολύ κόσμο αν και από μέσα του βλασφημούσε που δέχτηκε να έρθει σ αυτό το πάρτυ. Η κοπέλα που έφερνε τα ποτήρια με την σαμπάνια ερχόταν στο μέρος του το ίδιο έκανε και ο Κέβιν μόνο που ο Κέβιν ερχόταν από την αντίθετη πλευρά και με την πλάτη γυρισμένη. Δεν πρόλαβε να του μιλήσει, ο Κέβιν έπεσε πάνω στην κοπέλα ο δίσκος πετάχτηκε και όλη η σαμπάνια έπεσε πάνω στο καινούργιο του κουστούμι. Οι παλμοί του ήταν τόσο δυνατοί που τους άκουγε όπως άκουγε και το αίμα που κυλούσε στις φλέβες του. Μια φλέβα πετάχτηκε στο κούτελο του, ήταν εγκεφαλικό επεισόδιο; Ίσως. Σήκωσε το χέρι του ζητώντας απ' τον Κέβιν να μην μιλήσει και προχώρησε προς την τουαλέτα.