Let's talk about, 𝒄𝒓𝒊𝒎𝒆.

Κεφάλαιο 38: Τα μέσα, έξω. (2)

Χώθηκε γρήγορα μέσα στο εργαστήριο της βαλλιστικής. Ο Νίκος ερευνούσε την σφαίρα.
«Τι έχεις βρει;» τον ρώτησε.
«Χρησιμοποιούνταν σε σκοπευτήρια, λόγω του μολύβδου. Ο χαλκός είναι λιγότερο τοξικός. Ορίστε, ρίξε μια ματιά.»
Πλησίασε και κοίταξε μέσα στο μικροσκόπιο, είδε δύο σφαίρες η μία δίπλα στην άλλη.
«Αριστερά η σφαίρα απ την καρδιά του θύματος. Δεξιά, σφαίρα απ το όπλο που βρέθηκε στο πάρκο.» του εξήγησε ο Νίκος.
«Ταυτίζονται.»
«Γειά σας.» η Μυρτώ στάθηκε δίπλα στον Πάρη.
«Μόλις ταυτοποίησα το περίστροφο.»
«Μπράβο σου Νίκο.» γύρισε το βλέμμα της πάνω στον Πάρη «Έλεγξα τον αύξοντα αριθμό του όπλου. Ανήκει στον Φανή Αλεξανδράκη.» διάβασε από το χέρι μπροστά της.
«Κάνατε πολύ καλή δουλειά και οι δύο.» τους επιβράβευσε «Παω να μιλήσω στην μητέρα του αγοριού. Την έχει καλέσει ο Δημήτρης.» τους ενημέρωσε βγαίνοντας έξω από το εργαστήριο.

Τράβηξε την καρέκλα και κάθησε δίπλα στον Δημήτρη.
«Ο Φάνης είναι ο πρώην άντρας μου. Είναι εδώ, στην Αθήνα;» τα θλιμμένα μάτια της τους κοιτούσαν.
«Βρήκαμε στο πάρκο ένα όπλο που ήταν καταχωρημένο στο όνομά του. Εκεί που δολοφονήθηκε ο γιος σας.» της εξήγησε ο Πάρης και ανακάθησε στην θέση του.
«Βρήκα τον μικρό σας γιο, τον Θέμη, στο σπίτι σας και μου είπε ότι ο πατέρας του πέθανε πριν χρόνια.» είπε ο Δημήτρης βάζοντας τα χέρια του πάνω στο τραπέζι.
«Αυτό είπα στα παιδιά μου. Τους είπα πως ο Φάνης σκοτώθηκε σε τροχαίο. Δεν είναι εύκολο να λες ψέματα για ένα τέτοιο θέμα αλλά όποτε μετακομίζαμε έπρεπε να φτιάχνω μια "τρελή" ιστορία. Θέλω να μπορούν να κοιμούνται την νύχτα.»
«Κυρία Τάσου, βρήκαμε ένα πτώμα στο πάρκο. Λευκός άντρας περίπου τριάνταπεντε ετών.» κατέβασε τα γυαλιά χαμηλά στην μύτη του.
«Νομίζετε ότι είναι ο Φάνης;» φύσηξε την μύτη της.
«Δεν βρήκαμε ταυτότητα, αλλά έχουμε φωτογραφία.» ο Πάρης έσπρωξε την φωτογραφία στο μέρος της.
Η γυναίκα πάγωσε, ανάσαινε γρήγορα και βαριά.
«Οχι... Δεν... Αυτός δεν... είναι ο Φάνης, ο πρώην μου. Αυτός είναι ο Στέφανος, ο Στέφανος Μάρκου. Είναι ο σύντροφός μου.» η γυναίκα κλαίγοντας έπιασε το κεφάλι της.
Ο Πάρης με τον Δημήτρη κοιτάχτηκαν.

Άφησε τον φάκελο πάνω στο τραπέζι, ακούμπησε τότε αγκώνες του στηρίζοντας το σώμα του δίπλα στην Μυρτώ και κοίταξε τον χάρτη που είχαν μπροστά τους.
«Που ήσουν;» την ρώτησε.
«Πήγα στο πάρκο. Έψαχνα στοιχεία που μα συνδέουν το μαχαίρωμα με τον πυροβολισμό.» απάντησε κλείνοντας τον μαρκαδόρο.
«Σημάδια συρσίματος;»
«Απ το γήπεδο μπάσκετ στο πτώμα.» έσυρε τον μαρκαδόρο πάνω στον χάρτη «Ξέρουμε ότι ο Βαγγέλης αιμορραγούσε, στα σημάδια συρσίματος δεν υπήρχε αίμα.»
«Οπότε νομίζεις πως ήταν και κάποιος άλλος εκεί. Το όπλο ανήκει στον βιολογικό πατέρα των αγοριών. Μα, δεν έχουν ειδωθεί εδώ και δέκα χρόνια.»
«Αν υποθέσουμε ότι πυροβόλησε ο Βαγγέλης, που βρήκε το όπλο;»
Ο Πάρης πήρε μια βαθιά ανάσα «Ίσως του το έδωσε ο μπαμπάς του κρυφά απ' την μαμά.» ακούμπησε το κεφάλι του πάνω στο χέρι του.
«Ή ίσως δεν πυροβόλησε ο Βαγγέλης.» υπέθεσε η Μυρτώ.
«Σωστό, τα ίχνη πυρίτιδας δείχνουν μόνο ότι βρισκόταν στον πυροβολισμό.»
«Και αφού στις παλάμες του Βαγγέλη δεν υπήρχε κάψιμο... Τα στοιχεία μας επιδεικνύουν ότι πυροβόλησε κάποιος άλλος.»
«Και έτσι γυρίζουμε πίσω στον μπαμπά.» το κουδούνισμα του κινητού του τους διέκοψε. Ο Πάρης το έβγαλε από την τσέπη του και διάβασε το μύνημα «Τον οποίο μπαμπά ο Δημήτρης φέρνει για ανάκριση.»
«Ίσως μας λύσει μερικές απορίες.»
«Ναι... Μυρτώ, μην ξαναβγείς μόνη σου έξω την νύχτα.»
«Μην αγχώνεσαι για μένα, το έχω ξανακάνει. Είμαι οπλισμένη δεν θα μου κάνει κανείς τίποτα.» του χαμογέλασε.
«Όπως και να έχει θέλω να προσέχεις.» της χάιδεψε το μάγουλο, χαμογελώντας αχνά.