Stay Strong

H22

Een vervelende kou maakt me wakker. Langzaam open ik mijn ogen. Ow ja dat is waar ook, ik ben natuurlijk bij David. In zijn douche, naja nu niet meer dan. 'Hee schoonheid, heb ik je wakker gemaakt?' Vraagt David iets wat verontrust. 'Haha nee hoor, ik had het gewoon kouder dan toen in de douche.' David grinnikt even. 'Dat is meestal als je net uit de douche komt, nog niet helemaal wakker schat?' Geïriteerd kijk ik hem aan. 'Wat?' Vraagt David ontschuldig. 'Noem me alsjeblieft geen schat meer, ik heb echt een hekel aan dat woord.' David grijnst geheimzinnig. 'Oke prinses, ik zal het nooit meer doen.' Lachend sta ik op en por hem in zijn buik. Hij weet donders goed dat ik daarmee ook dat woord bedoel. David lacht nu ook. zie je wel. Het valt me nu pas op dat hij alleen een handdoek aan heeft. Wat denkt die gast wel niet? Wat als ik nou later wakker werd? Dan had ik.... Ieeeee! 'Ik dacht ik kleed me alvast om, eigenlijk had ik niet verwacht dat je al wakker zou worden.' Achterdochtig kijk ik hem aan. Dat mini slaapje heeft me wel goed gedaan zeg, ik voel me gelijk al een stuk energieker. 'Uhh David, ik ga me ook wel even omkleden.' De pijn negerend loop ik naar de deur. 'Je gaat toch niet die vieze kleding weer aantrekken hè? Die zitten helemaal onder het bloed enzo.' Ik voel oe mijn wangen rood worden. Eigenlijk was ik dat wel van plan, met tegenzin natuurlijk. Maarja wat moet ik anders? 'Nee joh, gekkie doe maar wat van mij aan.' David loopt de badkamer uit en komt even later terug met een super grote trui. Naja voor mij super groot dan, voor David is de trui gewoon normaal. Met grote ogen kijk ik hem aan. 'Gekkie, dat pas ik toch niet?!' Hij glimlacht even. 'Je mag ook wel wat van me ma lenen, maar dat doe ik je liever niet aan. Zo erg ben ik ook weer niet. Tegenwoordig doet ze aan één of ander progamma om gezonder te eten enzo, echt onzin. Maar ze laat graag zien dat ze daar mee bezig is door zo min mogelijk aan te trekken, en het gene wat ze aantrekt is super strak. En ik dacht dat zal jij jammer genoeg vast niet aantrekken. Ook zal dat nog eens veel zeer doen want blauwe plekken en schaafwonden gaan niet samen met strakke kleding. Zachtjes grinnik ik. Daar heeft hij helemaal gelijk in, vooral het deel dat ik dat nooit zou aandoen. Ik vind dat progamma echt onzin, en steeds meer mensen gaan het doen. Waarschijnlijk omdat ik het nooit zou kunnen volhouden, ik bedoel ik heb een serieuse popcorn verslaving en zonder popcorn kan ik echt niet leven. Dankbaar neem ik de trui aan en loop door naar David's kamer. Het ruikt hier best lekker, gek dat dat me nu pas opvalt.

'Wat wil je voor lekkers voor straks als we een film gaan kijken?!' Wel al dat praten over popcorn heeft mijn verslaving weer naar boven gebracht en voor ik het weet roep ik al weer iets terug. 'Popcorn! Uhh, ik bedoel heb je misschien popcorn, want dat zou wel lekker zijn.' Weer voel ik hoe mijn wangen rood worden. 'Haha, oke is goed. Ik hou wel van een beetje popcorn.' En met die woorden loopt David lachend weg.

Het duurt best lang voordat David terug is, en ik kan dus echt niet niks doen. Ik moet altijd wel met iets bezig zijn of iets bewegen ofzo. Urgggg, ik verveeheeel meeeeee. -_- Wanneer ik opsta valt mijn oog op de spiegel. Haha de trui van David is eerder een jurk dan een trui voor mij. En de mouwen zijn veel te lang. Als ik verder rond kijk zie ik een gitaar staan. Zal ik..? Nee Anne, overal vanaf blijven, je mag alleen kijken. En kijken doe je met je ogen en niet met je handen. Ahhh, daar heb ik altijd al problemen mee gehad. Ook vroeger in winkels enzo. Mijn moeder werd letterlijk gek van me, en ik werd gek van mijn moeder. Met der: niet aanraken, leg dat neer, blijf nou eens overal vanaf, bla bla bla. Dus ja, ik en mijn moeder + winkelen gaat niet goed samen. Mijn nieuwschierigheid overwint het zoals gewoonlijk van mijn verstand. Ah joh, wat maakt het uit ik kijk er alleen naar.

Hmmm, alleen maar aanraken is tog ook niet zo erg? Het is niet dat ik het meteen sloop ofzo, en daarna zet ik hem gewoon weer terug. Al gauw zit ik liedjes te spelen op de gitaar van David. En zo ook mijn zelf geschreven liedje. Hij is nog niet helemaal af maar het klinkt wel leutig nu. Nog wat kleine aanpassingen en dan zal het af zijn. Toch mist het nog iets, maar ik weet zo gauw nog niet wat. Omdat ik helemaal in de muziek opga vergeet ik alles even en kan ik me alleen nog maar focussen op de muziek. Ik schrik me dan ook dood wanneer er ineens een tweede stem mee zingt met het refrein. 'David! Ow uhh... sorry.... uh ik..' Weer word ik rood. Hij heeft me horen zingen!!! En nog erger, ik zit in zijn kamer met zijn gitaar muziek te spelen zonder toestemming. 'Oepsie...' Zei ik dat nou hard op?!? Ow ik kan wel door de grond zakken nu. David lacht. 'Ga door Anne, dat was geweldig!! Je kan echt mooi zingen, en spelen ook trouwens. En welk liedje was dat trouwens, echt een leuk liedje. Gek dat ik hem nog nooit op de radio heb gehoord ofzo. Onze radio staat 24/7 aan vanwege mijn moeder.' Wel ik was al rood maar ik heb het gevoel alsof ik nu nog roder ben. 'Uhh... dat uhhh... was mijn eigen liedje.' Hakkel ik. David's mond valt open. 'Serrie?!? Nog al iets waar je goed in bent. Ik ga zo langzaamer hand echt geloven dat je perfect bent. Je blijft me maar verrassen.' Verlegen staar ik naar de grond. Het voeld goed dat iemand zegt dat ik het goed doe, in ieder geval beter dan dat ze me de hele tijd afkraken. *Kuch* Fenna *Kuch* David's vrienden *Kuch* Mama en papa *Kuch kuch* de stem * Kuch kuch kuch* David haalt mij gelukkig uit mijn gedachten. 'Hier zing het nog eens, dan probeer ik mee te zingen.' Uh, ik durf echt niet te zingen waar iemand bij is. Zelf weet ik ook niet waarom niet, thuis doe ik altijd een kop telefoon op zodat ik me zelf niet kan horen zingen. Anders durf ik het gewoon niet. 'Waar wacht je op?' David kijkt me enthousiast aan. 'Ik...ik durf niet echt.' David onderbreekt me. 'Onzin, je hebt een prachtige stem en het zou een misdaad zijn als je die niet zou delen met anderen.' Flauwtjes glimlach ik en begin dan uiteindelijk toch maar te spelen. 'We hebben nog iets van een piano of keyboard nodig, of een drumstel voor meer ritme.' David kijkt me begrijpbaar aan. 'Ik heb wel een keyboard maar ik kan er nog niet zo goed op spelen, en ik denk dat ik dat ook nooit zal kunnen. Daarom hou ik het maar bij gitaar spelen, en een beetje blokfluit van de bazisschool.' Lachend om wat hij zei geef ik de gitaar aan David. 'Ik kan wel keyboard spelen, dan doe jij de gitaar. Hier dit zijn de akkoorden.' Op een blaadje schrijf ik de akkoorden en geef ze aan David. Die nu net terug komt lopen met een keyboard in zijn hand. 'Nog al iets dat je kunt, ik ben benieuwd wat je nog meer allemaal kan.' Weer word ik verlegen, heh David maakt me niet anders dan alleen maar verlegen. Toch word ik ook best snel verlegen hoor. 'Heb je misschien ook een koptelefoon?' David kijkt me raar aan maar wijst dan uiteindelijk toch naar zijn bureau. Snel zet ik hem op,om vragen te voorkomen,en begin te spelen.

'Ja we hebben die drum echt nodig. Hmmm, Tom kan drummen, best wel goed zelfs. Dan kunnen we een keer afspreken, als jij dat ook wilt natuurlijk.' Zou hij willen? Ik hoop van wel. 'Ja natuurlijk, lijkt me leuk.' David kijkt me oprecht blij aan. 'Okay.' En dan begin ik weer te spelen. David's stem is echt mooi. Hij kan warm zijn maar ook heel rauwig, best wel sexy eigenlijk als ik zo naar hem kijk. Hij gaat net als mij ook helemaal op in de muziek en heeft daarom niet door dat ik naar hem aan het kijken ben. Ahhh! Zijn tong steekt een beetje uit zijn mond! Dat is zóó schattig!!!!!!!!!!!! Echt hoor, als je hier was dan zou je net als ik smelten.