Als we, na het omkleden enzo, dan toch eindelijk in de winkel staan voor eten bij de picknick voel ik me heel onzeker. David heeft me overgehaald om een buiktruitje aan te doen, volgens hem staat het goed... Altijd als ik iets nieuws aan heb ben ik er onzeker over. Je zou denken dat ik niet nòg onzekerder kan zijn dan dat ik al ben haha. Nou dat kan dus wel. 'Ik heb echt het gevoel dat ik overal word nagestaard.' Fluister ik tegen David terwijl ik brood probeer uit te zoeken. David pakt me van achter beet en legt zijn handen op mijn heupen. 'Dat komt omdat ze je lekk.. knap vinden.' Grijnst hij. Zijn grijns verdwijnt en hij geeft een vuile blik naar een jongen die naar ons stond te kijken. Ik sla mijn armen voor mijn buik en besluit niet verder te gaan op wat David zei. Ik bedoel we weten allemaal dat hij "lekker" wou zeggen. 'Die aandacht wil ik helemaal niet.' Kraam ik uit. David draait me om en geeft me een kusje. 'Ik ben zo terug.' Zegt hij met een glimlach.'
'Dacht je nou echt dat je populair zou worden als je met David zou neuken?' Klinkt het achter me. Mijn lichaam verstijft en volgens mij krijg ik een hartaanval. Voorzichtig en op mijn hoede draai ik me om. Ja ik krijg zeker te weten een hartaanval concludeer ik. Voor me staat een groepje met meiden die ik wel eens bij David heb zien staan. Echt kennen doe ik ze niet. 'Slet.' Voegt iemand er aan toe. Wanneer ik eindelijk mijn woorden weer terug heb probeer ik zo zelfverzekerd mogelijk terug te praten. 'H-h-hoe weet je dat?' Vraag ik zachtjes. Okayy great Anne, zelfverzekerd overkomen kan ik nu wel vergeten. 'Uhm, even denken. Omdat je zo nodig in iedereens gezicht moest douwen dat je David hebt geneukt misschien?' Antwoord ze arrogant. 'Wat denk je? Nu word ik populair dus moet ik me ook zo gaan kleden? Nou zo makkelijk werkt het niet hoor, bitch. Je bent nog steeds even lelijk en raar als voorheen. Jij bent wel de laatste die David zou willen.' David is inmiddels al terug gekeerd en staat met opgetrokken wenkbrauwen achter het groepje meiden. 'Damens.' Zegt hij vrolijk terwijl hij dwars door het groepje loopt. Hij zwaait met een zak popcorn. 'Je favoriet.' Glimlacht hij. Hij pakt me beet en zoent me. Ik voel mijn mondhoeken naar boven krullen. De meiden naast ons maken walgende geluiden. Ineens krijg ik een zelfvertrouwen boost. 'Als dit het uiterlijk is waar David op valt vind ik het helemaal prima om er in jullie ogen lelijk uit te zien. Heb wat meer zelfvertrouwen, dan hoef je ook niet anderen mensen naar beneden te halen zodat je zelf beter lijkt. Oh en nog iets, bedankt voor het melden maar bemoei je met je eigen zaken.' Zeg ik glimlachend en op een gewoon normale toon. 'Damn.' Fluistert David van achter me in mijn oor terwijl hij een kusje in mijn nek plaatst. Hij geeft een knipoog naar de damens, die ons nu met open mond aanstaren, en trekt mij mee weg. 'Shots fired!' Lacht David en hij steekt zijn hand omhoog voor een high-five. Hij houd zijn hand plagend net iets te hoog zodat ik er niet bij kan. Ik doe net alsof ik het niet door heb en een high-five terug geef maar pook hem dan in zijn buik. 'Too slow.' Grijns ik ondeugend. 'Oef. Waar haal jij ineens al dat zelfvertrouwen vandaan joh?' David heeft een twinkeling in zijn ogen. Lachend haal ik mijn schouders op. 'Ik weet niet wat het is maar ik ben er dankbaar voor.' Zegt hij uiteindelijk. Hij slaat een arm om mijn nek heen en trekt mij tegen zich aan. 'Uhum.' Kucht een chagrijnige kassavrouw.
Als we even later weer bij het park zijn pakken we in stilte het mandje uit. We weten allebei dat er een gesprek aan zit te komen die we liever niet hebben.. Het is dan ook pas mid-picknick dat ik er over begin. 'Hoe wist ze ervan?' Vraag ik. 'Ik wou het niet zeggen want ik was bang voor je reactie maar.... Tja, hoe moet ik dit zeggen.' Ik slik hoorbaar. 'Zeg het gewoon.' Antwoord ik nors. 'Kijk zelf maar. Ik heb ze daarnet toen ik er achter kwam echt gelijk verwijderd uit mijn verhaal dus dit zijn de opgeslagen foto's. Ik dacht dat je ze waarschijnlijk wel wou zien.' Hij overhandigt mij zijn mobieltje. 'Oh mijn god. Dat meen je niet.' Zeg ik terwijl ik door de foto's scroll. 'Er zitten geen naaktfoto's tussen, maar je kunt wel zien dat we niet gezellig een potje aan het kaarten waren.' Mompelt David. Ik ga met mijn handen door mijn haar. Waarom kan iets nou nooit eens gewoon normaal gaan in mijn leven? Zucht... Er verschijnt een berichtje in het beeld van een jongen die ik niet ken. "Damn bro, wie is dat lekkere chickie van je snapchat?" Zegt het berichtje. Het berichtje eindigt ook echt met de vuist en de spetters emoji's. Wauw. 'Mijn leven is over. Nu denken mensen dat ik een slet ben! Zowat heel de school heeft jou op snapchat!!!' Hoe ga ik dit nou weer oplossen? Mijn doel in het leven is onzichtbaar blijven. Ik had serieus één taak en zelfs daar heb ik in gefaald. Ik zit te wachten op wat kut opmerkingen van de hoofdstem maar ze komen maar niet. Ja wat? Zelfs ik weet niet wat ik hier op moet zeggen. Hoe heb je dit nou weer voor elkaar gekregen? Wodka. Zo heb ik dat voor elkaar gekregen. Levens tip van Anne: Drink géén pure wodka. Ik had kunnen weten dat drank alleen maar slechte dingen zou veroorzaken. Ik ben niet anders gewend. 'Bekijk het positief, het zijn wel allemaal hele mooie foto's. Ik kijk hem aan alsof ik zojuist een spook heb gezien. 'Serieus David. Heb je nou serieus die foto als achtergrond gedaan? Wauw.' Ik geef hem een slow clap. 'Wat? Ik zei toch dat het mooie foto's waren.' Lachend kijk ik hem aan. 'Kijk eens aan, daar is die prachtige lach weer. Anne, als ze er gemeen over doen zijn ze gewoon jaloers. Niet iedereen mag zomaar met mij naar bed.
De rest van de dag hebben we tegen elkaar aan gezeten en gelachen. 'Wat zeg je er van als je vanavond mee uit gaat? Mijn neef geeft een feestje en hij vroeg of je mee kwam.' De opgewondenheid die van David afstraalt zorgt ervoor dat ik ja zeg zonder dat ik dat wel wil. Het zou gewoon zo'n zonde zijn als ik zijn blijheid verpest met mijn angsten. En we moeten uiteindelijk wel onze interesses gaan delen. 'Ja?! Serieus?!' Roept David ongelovig. Hij springt op. 'Dan breng ik je nu thuis en dan haal ik je om acht uur op. Het is wel even fietsen. Vind je het trouwens erg als we er wat eerder zijn om hem nog even te helpen?' Holly shit dat zei hij snel. Poeh. Dat ventje heeft gewoon geen adem nodig. 'Oké, nee dat vind ik helemaal niet erg!' Zeg ik nep enthousiast.
'Oke. Eyeliner check, kleding check, haar check.' Fluister ik in mij zelf. In de spiegel staat een meisje met haar haar in de wel bekende twee invlecht-vlechten. Ik draag een kort broekje met daarop een zwart kort hemdje (wat de hele tijd naar boven kruipt waardoor je net een klein laagje buik kunt zien, echt super irritant.) en daarover een wat langer kleed iets ding met een gebroken witte kleur. En ja je las het goed, ik heb eyeliner op gedaan. Thank God dat er wattenstaafjes bestaan. Ik maakte er namelijk echt een zootje van. Ook doe ik nog even snel een lipgloss op die er voor zorgt dat je lippen lekker zacht worden. Wow, bijna vergeten! Een luchtje natuurlijk. Oké, ik denk dat ik eindelijk klaar ben. Nu moet ik nog weg zien te komen zonder dat Fenna erachter komt dat ik uit ga. Daar heb ik dus echt geen zin in, de trut. Voor de rest is er niemand thuis vanavond. Best erg, stel ik zou die Duncan tegen komen op straat dan zou ik dat niet eens doorhebben. Ik heb namelijk nog steeds geen idee hoe hij er uit ziet. David kan nu elk moment komen. Oeehh, hij is aan het typen. Okaayy, toen werd ik ineens een stalker. Aii. Hij is er!! Omg, ik ben zó zenuwachtig!! Het is mijn eerste feestje. Wow, hier had ik nog helemaal niet over nagedacht... Zijn neef heeft vast die foto's ook gezien. Kan ik het nu nog afzeggen? Is dat heel gemeen? 'Wauw, je ziet er echt prachtig uit Anne.'
JE LEEST
Stay Strong
Teen Fiction*HERSCHRIJVENDE* Anne. Een stil maar ook zeer mooi meisje met een geheim. Een geheim dat ze strikt voor zichzelf houd. Zelfs als dit geheim haar dood kan betekenen... Dit verhaal speelt zich af vanuit Anne haar gedachten. Het werpt een blik...
