Stay Strong

H45

We zijn nog maar net het kantoor uit of Jamie begint al met allemaal vragen op me af te vuren.  'Ken je die man? Hij deed wel een beetje vreemd hoor, ik heb gewoon kippenvel. Doet hij dat vaker? Sterker nog, wat als hij een dikke pedofiel is?!' Oke, nu is het wel weer genoeg.  'Jamie! Doe eens even normaal. Emiel en ik hebben gewoon een speciale band. Hij heeft me heel veel geleerd en gesteund. Ik vind best dat je hem wel wat respect kan tonen.'  Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrouwen aan.

Wat Jamie zei blijft maar door mijn hoofd spoken. Als ik heel eerlijk ben heb ik daar ook wel eens over nagedacht. Emiel is altijd wel handtastelijker geweest dan andere leraren. Vroeger wist ik nog niet echt of dat normaal was of niet. Nu weet ik dat dat gewoon Emiel zijn ding is. Hij doet dat altijd en ik ben dan ook niet anders van hem gewent. Zonder dat ik het door heb loop ik de volgende les al in. Het gesprek van net was wel even nodig. Zonder dat gesprek zou ik nu niet hier kunnen lopen...  

Een vriendin van Fenna begroet me evenals een paar anderen. De lolbroek van de klas doet net alsof hij zijn bril, die hij niet eens heeft, afzet en fluit dan naar mijn kont. Sommigen staren me met hun mond een beetje open aan. Degenen met wie ik af en toe wel eens praat, aka de nerds of hoe je het wilt noemen, kijken me meer bozig aan. Ééntje rolde zelfs met haar ogen.  Al met al, ik voel me héél ongemakkelijk en ik begin gelijk te twijfelen of dit wil het juiste was om te doen. David ziet me en hij wenkt me. Hij zit helemaal achterin de klas, wat dus betekend dat ik langs al deze mensen moet lopen...   

Hij staat op en legt zijn handen rond mijn middel waarna hij goedkeurend mijn kleding bekijkt.  'Damn. Vanwaar deze verandering?'  Zegt hij zachtjes.  'Jamie zei dat het haar hielp om zelfverzekerder te zijn.' Niet dat het echt werkt ofzo. Denk ik er nog achteraan.  David drukt vluchtig een kusje op mijn lippen.  'Zelfs met bloed over je heen zie je er nog mooi uit Anne.' Fluisterd hij bijna onhoorbaar.  Een aangename rilling schiet over mijn rug. Ik kan de glimlach die rond mijn mond hangt niet bedwingen. Hij prikt me speels in mijn zij. Giegelend neem ik plaats op het plekje naast David. Ik krijg een gemene blik van één van David's vrienden wat me ineen laat krimpen. Ook dit merkt David en hij legt beschermend zijn hand op mijn been. 

De volgende les zit ik zoals gewoonlijk weer alleen. Het is één van de weinige lessen die ik niet met David deel. Gelukkig heb ik maar één les samen met Fenna. Dan zat ik zonder Tom bij Fenna en David in de les. Je kunt al nagaan hoe zo'n les verliep. 

Een vriendin van Fenna kijkt me nieuwsgierig na terwijl ik naar mijn plekje toe loop.  'Mag ik hier zitten?'  Vraagt een meisje die normaal geen aandacht aan mij zou schenken. Ze staat bekend als een echte roddeltante én als golddigger. Zij is dus een voorbeeld van iemand die mensen niet accepteerd voor wie ze zijn. Alles moet duur en met een merkje, want ja dat is natuurlijk wat je nodig hebt in het leven.  'Nee. Zo'n  mooi meisje als haar hoort naast een net iets knappere mij.'  De lage stem komt van achter mij vandaan.  'Ik ben Isaac.'  Hij duwt het meisje aan de kant en steekt zijn hand uit. Twijfelend sta ik op en schud hem de hand.  'Anne.'  Isaac ziet er zeker niet verkeerd uit en heeft dan ook al gauw de aandacht van verschillende mensen getrokken. Ik moet lachen om zijn zelfverzekerdheid en zijn ego.  'Ik mag je nu al. De meesten kunnen er niet zo om lachen als ik ze verblind met mijn knapheid.'  Weer moet ik lachen. Hoe kun je nou weer zoiemand als Isaac serieus nemen?  Ik wist niet eens dat deze mensen echt bestonden.   'Ik ben het gewend van mijn vriendje.'  Isaac mompeld iets onverstaanbaars.  'Wat zei je?'  Vraag ik hem nieuwsgierig.  'Alles kan kapot.'   Knipoogt hij lachend om zichzelf. Doordat hij lacht komt zijn six-pack nog meer naar buiten. Het ziet er wel grappig uit. Hij heeft dan ook wel echt een super strak shirt aan. Zelf heb ik eigenlijk geen recht van spreken met mijn belachelijke inkijk.  'Nu mag ik ook naar jou kijken.' Zegt hij en hij laat grijnzend zijn ogen naar beneden glijden. Ik weet gewoon honderd procent zeker dat ik rood ben.  'Geef ik dat niet al weg bij het feit dat ik zo over straat ga?'  Snel ga ik op mijn plek zitten en leg ik mijn arm in zo'n positie dat er niks meer te zien valt.  'Zo had ik er nog nooit over na gedacht. Dat is een goeie.'  Zegt hij lachend. 

Mensen met veel zelfvertrouwen doen me goed. Ze zijn niet jaloers ofzo. En als je het arrogante gewoon allemaal als een grapje op neemt zijn ze nog hillarisch ook. Tom staat naar me te staren en rolt met zijn ogen zodra hij me ziet kijken. Ik staar naar een vlekje op mijn tafel om mijn tranen in bedwang te houden.  'Ex?'  Vraagt Isaac.  'Ingewikkeld.' Antwoord ik kort terug.  Een klasgenoot tikt me aan. Argwanend draai ik me dan toch om.  'Wat zie je er leuk uit vandaag Anne,' Glimlacht ze. 'Ik wou je even laten weten dat je echt mooie foto's hebt op insta. Je feed is echt goals gewoon. En ik volg jullie natuurlijk ook op snapchat. Jullie zijn zo cute samen!' Het laatste zegt ze extra hard. Het werkt want ze heeft zijn aandacht getrokken. Isaac kijkt haar met opgetrokken wenkbrouw aan. 'Oh hee, ik zal me even voorstellen. Ik ben Nadia.'  Zegt ze richting Isaac.  'Hee Nadia, ik ben Isaac.'  Hij schud haar de hand.  'Er zijn hele mooie meisjes hier op deze school, dat heb ik al wel gezien.'  Ik doe moeite om mijn lach in te houden.  'Player.'  Kuch ik. Lachend draait Isaac zich terug om. 

Op een gegeven moment is de les zó saai dat Isaac er een spelletje van heeft gemaakt om propjes in mijn shirtje te gooien. Als ik even achterom kijk zie ik Tom boos mijn richting op kijken. Snel wend hij zijn blik van mij af. 

Aan het einde van de les komt er een vriend van David naar me toe. Alle allarmbellen gaan rinkelen en ik ben meteen op mijn hoede. 'We houden je in de gaten, Anne.' Sist Martin. Kippenvel versprijd zich over mijn lichaam en ik haast me vluchtig het lokaal uit.  'Ho ho ho. Kom jij eens even hier.' Ik word van achter beet gepakt. Met een stevige grip tilt iemand me met één arm rond mijn middel van de grond af.  'Isaac, zet me neer.'  Lach ik uit ongemakkelijkheid. 'Je vergeet je tas.' Zegt hij terwijl hij me terug neer zet in het lokaal.  'Dankje.'  Zeg ik vlug en ik loop weer opnieuw het lokaal uit. Wat een mannetje. 

Nog steeds op mijn hoede loop ik richting de kluisjes.  'Anne! Wacht nou eens. Je moet deze knap verdwaalde knappe gozer de weg nog wijzen.'  Weer kan ik het niet laten om te lachen.  'Het is pauze nu. En hier is de aula. Doei.' Hij lacht.  'Ik heb kluisje nummer 238, weet jij waar dat is?'   O god.  'Naast mijn kluisje.'  Antwoord ik hem. Een grijns vormd zich op zijn gezicht. Iemand tikt op mijn schouder. Ik draai me om om vervolgens in het blije gezicht van David te kijken. Zijn gezichtsuitdrukking blijft echter niet lang blij. Isaacs gezicht uit drukking veranderd ook gelijk. O god, nu gaan we het krijgen hoor.