Stay Strong

H49

David maakt een sprongetje van blijdschap. Aw dat zag er zo schattig uit!  'Stap maar op mijn stang.'  Lachend om zijn reactie ga ik zitten.  'Lekker ding.'  Zegt hij tegen mijn haar aan. Ik houd het niet meer en barst in lachen uit. 'Jij bent ook een lekker ventje hoor.'  Grap ik terug.  'Ik denk dat dat komt door mijn six-pack.'  Het feit dat hij dit zegt laat me nog harder lachen.  'Jaahaa, zeker. Ik zag het en ik was meteen verkocht.' David moet ook lachen waardoor we bijna omvallen.  'Zit stil!'  Roept hij. Mensen staren naar ons maar het kan me allemaal niks schelen. David rijd ons richting de haven. 

'Wat doen we hier nou weer?' David haalt zijn schouders op.  'Verrassing.'  Knipoogt hij.  'We moeten hier even wachten.'  Ik gedraag me misschien wel rustig alleen van binnen ga ik echt dood gewoon. De zenuwen gieren door mijn lichaam. Zodra ik wat hoor ritselen richt ik mijn blik er vliegensvlug op. David grinnikt.  'Rustig maar. Ontspan een beetje.'  Glimlacht hij. Zijn mobiel gaat af.  'Let's go.'  Nerveus wrijft hij in zijn handen. 

We lopen richting een stijger. In de verte komt er een boot aangevaren met daarop een zwaaiend persoontje. Stom verbaast blijf ik staan kijken naar hoe David enthusiast terug zwaait. Nu de boot wat dichterbij is zie ik dat het een best wel dure jacht is. En met best wel duur bedoel ik een freaking miljoen ofzo. Misschien zelfs wel meer. Omg, het zwaaiende persoontje is Svenn!!

'O mijn god. Dave, hoe heb je dit nou weer voor elkaar gekregen?'  Mompel ik nog steeds verbaast. 

'Ey Davester! Mijn broer brengt jullie tortelduifjes naar het eiland en vaart dan terug met één van de speedbootjes. Zondag komt hij jullie dan weer halen. En eh, succes bro.'  Knipoogt hij naar David. Een oudere jongen zwaait naar me vanaf de boot en ik zwaai flauwtjes terug. Svenn springt van de boot af en geeft David een handshake. Ik kan het nog steeds niet bevatten. Is dit de realiteit? Wanneer word ik wakker uit deze droom? Om te checken knijp ik in mijn arm. Au, nope ik ben wakker. Damn, dat deed nog best zeer.   'Haha, haar gezichtsuitdrukking is goud waard. Veel plezier tortelduifjes, ik moet jullie helaas verlaten. Je gaat toch geen aanzoek doen hè Davester?'  Lachend geeft hij een tikje tegen David's schouder.  'Bedankt voor het lenen van jullie jacht Svennieboy. Ik zie je zondag. Laters bro.'  Lacht David.

David stapt op de boot en steekt zijn hand uit om zo ook mij op de boot te krijgen. Samen lopen we naar het voordek. Alles ziet er heel duur uit, maar vooral ook heel erg mooi. 

'Wat doe je?' Vraag ik lachend.  'Ik film alles voor later. Stel dat we ruzie hebben, dan kijkne we deze video en hopelijk komen we dan tot de conclusie dat we bij elkaar moeten blijven. Ik kan namelijk niet meer zonder je Anne.'  Ik ren in zijn armen en zoen hem. Dit is werkelijk waar één van de liefste dingen die ooit tegen me gezegt zijn.  'Voor onze kinderen.'   Ik schrik van wat ik zojuist gezegt heb en sla mijn handen voor mijn mond.  'Nouuu, laten we daar nog even mee wachten. Maar uiteindelijk misschien wel ja. Dan zetten we ze alle acht op de bank en dwingen...'  Verder met praten komt hij niet.  'Acht?! Denk het niet mannetje.'  David lacht en trekt me in een knuffel.  'Ik hou van je Anne.'  Fluisterd hij. Dan draait hij de camera naar zijn gezicht en roept: 'Ik hou van je Anne!!'  Ik ga op mijn tenen staan zodat ik ook in het beeld kom maar volgensmij is alleen mijn kin zichtbaar haha.  'Ik hou ook van jou David.'  Lach ik terwijl ik mijn gezicht in zijn borst begraaf omdat ik niet wil dat de camera mij ziet blozen. 

Wanneer we op het voordek zijn ga ik zo ver mogelijk op de punt staan. David komt achter me staan en legt één arm rond mijn middel, met zijn andere arm wrijft hij over mijn bovenarm. Ik voel de wind tegen mijn gezicht en proef het zout van de spetters. Het geluid en het geschommel van de boot zorgt voor rust en ik ontspan. Het zonnetje staat best wel fel en verwarmt mijn lichaam. Ik vind het een leuk idee om te geloven dat het speciaal voor deze dat was dus dat doe ik dan ook. Ineens schiet me te binnen dat ik hem nog helemaal niet heb bedankt.  

'Dankje Dave, dit is meer dan ik me ooit zou kunnen voorstellen. Het feit dat je dit allemaal voor me over hebt doet me heel veel.'  Ik voel hem glimlachen tegen mijn wang.  'Natuurlijk heb ik dit voor je over. Ik heb alles voor je over. Jij bent werkelijk waar de leukste persoon die ik ooit  in mijn leven heb ontmoet. Je bent super knap, maar ook lief en leuk. Je bent schattig maar ook weer echt super stoer. Echt waar, je bent zo'n bijzonder wezentje. Dat ik de kans krijg om nog maar met je om te gaan doet mij al heel veel. En dit klinkt misschien wel cheesy maar ik denk, nee ik weet zeker dat ik nog nooit iemand zó leuk gevonden heb.'  We zoenen elkaar en David duwt me met mijn rug op het verhoginkje in het midden van de boot.  'Dave, niet hier.'  Giegel ik terwijl ik onder hem vandaan kruip. Nieuwsgierig loop ik naar de achterkant van de boot.  De motor van de jacht laat het water schuimen doordat het de opkomende golven breekt. We laten een heel spoor achter. Het ziet er zó mooi uit hè. Ik zou hier zo drie uur achter elkaar naar kunnen kijken.  'We zijn er bijna.'  Zegt David hijgend als hij aan komt rennen. 

Het is al in de namiddag en in de verte doemt er een eiland op. 'Svenn had het over maandag.' Begin ik het gesprek.  'Ja, ik heb namelijk met je moeder geregeld dat ik je tot maandag hier mag houden.'  Grijnst hij.  'Je hebt wat?! En daar heeft ze toestemming voor gegeven?!'  Roep ik uit ongeloof. David knikt.  'Ik kan alles.'  Hah, grapjas.  'Ego.' Kuch ik.  'Pas op jij.'  David tilt me op en neemt me mee naar de rand van de boot.   'Neee! Stop!'  Gil ik.  

'We zijn er.'  Zegt de broer van Svenn tegen ons. Hij blijft even raar staan kijken naar... ons.  Ik bungel natuurlijk nog steeds boven het water. David zet me ongemakkelijk weer terug neer. Samen leggen we de boot vast en we helpen Svenn's broer één van de reserve bootjes los te koppelen.  

'Bedankt.'  Zegt David en ze doen een handshake.   'Alles voor mijn kleine neefje.'  Knipoogt hij. Zijn gedrag doet me een beetje denken aan Svenn maar aan de andere kant ook weer totaal niet. Hij is namelijk véél volwassener dan Svenn haha. 

'Ik had niet verwacht dat jij wist hoe je een jacht moet vast leggen.'  Zegt David zodra zijn neef weggevaren is.  'Vroeger ging ik wel eens met mijn grootouders mee. Toen we zijn verhuist is het contact eigenlijk vrijwel verbroken.'   David helpt me met op de kant te komen en daarna gaan we samen hand in hand het eiland verkennen. Aan de randen van het eiland zijn stijgers en in het midden is een bos. Kan het nog perfecter? Een bos én de zee bijelkaar. David ziet me kijken en geeft een seintje dat we daar heen gaan. Ik huppel het paadje op en vrijwel meteen zie ik hem staan. Wat dieper het bos in staat een reusachtige boom. Maar dan ook echt reusachtig.  'Ik dacht al wel dat jij het zou zien. Bijna niemand komt daar.'  Met openmond staar ik naar de prachtige boom. Moet je nagaan hoe mooi het uitzicht wel niet moet zijn. Ik wil er naar toe lopen maar slaak een gilletje wanneer David me optilt. 'Niet zo snel. We moeten terug. Ik heb nog een verrassing voor je.'  Knipoogt hij.