Stay Strong

H20

Als bevroren blijf ik 'hangen'. Niet dat ik iets kan doen, ik ben nog steeds zo slap als een gekookte spaggetie sliert. David's wangen zijn een beetje plakkerig van de tranen, hihi. Als David me eindelijk heeft los gelaten probeer ik ongezien mijn wangen droog te maken. Wat niet werkte want zodra David het ziet loopt hij rood aan en staart hij naar zijn voeten die hij zenuwachtig heen en weer beweegt. Ik ben nog steeds een beetje verward van de kus en staar ook voor me uit, diep in gedachten. Vind hij me leuk? Waarom zou hij me anders kussen? 

Nee Anne! Hij vind je niet leuk, niemand vind je leuk. Bij het kleinste beetje aandacht dat je krijgt van een jongen denk je meteen aan dat soort belachelijke dingen. En jij hij is knap en populair, dus ik snap waarom je dat graag wilt. Is er ten minste nog iets normaals aan je.

 Daar gaat het helemaal niet om!!! Hij is aardig... naja soms dan. Maar dat komt omdat het allemaal niet duidelijk is, ik snap er zelf ook niks meer van. Laten we daar even verandering aan brengen. 'Waarom zoende je Fenna??' Vraag ik bot. David kijkt me verdrietig aan en is nog steeds rood, alleen lijkt het alsof hij van mijn vraag nog roder is geworden. 'Nou?!?' David geeft nog steeds geen antwoord. 'Als je het niet zegt dan ben ik weg. Hoe kun je mij nou kussen als je Fenna leuk vind?!' Roep ik iets boziger. 

Jeezz Anne, het was maar een kus. Ik bedoel je doet net alsof hij is vreemd gegaan, hij is niet eens je vriendje??

 Is dat zo? Reageer ik veel te overdreven? 'Ik...ik zoende Fenna omdat....' David lijkt naar de juiste woorden te zoeken. 'Het spijt me Anne, ik weet het niet.' Ik zie gewoon aan hem dat hij liegt. 'Urg lieg niet! Kom op zeg, wat kan er nou zo erg zijn dat je het niet tegen mij durft te zeggen. Je mag me toch niet.'  Geschrokken van mijn reactie kijkt hij me aan. 'Dat is niet waar Anne, je hebt het helemaal fout.' Hij begint te ijsberen door de boomhut. Wanneer hij door heeft dat ik naar hem kijk gaat hij snel weer zitten. Dat helpt niet want nu tikt hij zenuwachtig met zijn been op de grond. 'Nou sorry dat ik te stom ben voor een uitleg... Ik ga! Doei David!' Ik wil het liefste zo snel mogelijk weg maar mijn lichaam functioneerd nog niet helemaal zo als ik het wil. 'Je snapt het echt niet hè?! Je bent niet stom, en ook niet lelijk! Ik zoende Fenna omdat ik dacht dat jij het was!' Roept hij boos. Snel staat hij zijn handen voor zijn mond, niet gelovend dat hij dat daarnet echt had gezegt. 'Is...is dat echt waar?' Met zijn hoofd naar beneden gebogen knikt hij ja. 'Ow David, het spijt me eht heel erg. Ik ben ook zo'n b*tch hè?!' Roep ik meer tegen mezelf dan tegen David. 'Je doet het weer. Weer zeg je dat je stom bent, maar Anne geloof me dat ben je echt niet.' Nu ben ik degene die naar beneden staart. David komt langzaam naar me toe gelopen en trekt me in een knuffel. 'Sorry.' Fluisterd hij in mijn oor. 'Sorry voor wat?' Zachtjes duwd hij met zijn hand mijn hoofd omhoog. 'Sorry voor wat ik nu ga doen, maar ik kan het gewoon niet laten, je bent ook zo mooi.' Voorzichtig komt hij dichterbij met zijn gezicht, hij is nu zo dichtbij dat zijn warme adem kietelt tegen mijn huid. En dan... dan zoend hij me. Heel mijn lichaam slaat op hol. Wat moet ik doen?!? Ik heb nog nooit eerder gezoend. Wat als ik het fout doe?!? Oww help, David opend zijn mond voorzichtig. Zijn hand strijkt door mijn haar en gek genoeg word ik ontspannen. Zachtjes maken we ons los van elkaar. Beschaamt buig ik mijn hoofd naar de grond. Ik zal vast wel niet kunnen zoenen... En nu komt het moment dat hij liegt dat het niet zo is of me gewoon keihard uitlacht en het zijn vrienden verteld. Maar ik heb tenminste wel ooit gezoend in mijn miserabele leventje. Het leek wel oneindig, niet dat dat erg is. David duwt met twee vingers mijn hoofd omhoog. 'Hé, wat is er?? Dit...dit is toch wat je wilde??' Vraagt hij ligt paniekerig, bang dat hij wat verkeerds had gedaan. 'David, je moet mij niet leuk vinden. Je verdient veel beter. Geloof me ik kan niet eens zoenen. En met beter bedoel ik niet Fenna.' Dat laatste zei ik bijna onhoorbaar. David grinnikt als trekken dat hij het heeft gehoord. 'Anne je bent geweldig!! En welke gek heeft jou gezegd dat je niet kan zoenen, want die wil ik dan wel eens even ontmoeten. Die jongen heeft het dus echt wel heel erg mis.' Weer kijk ik naar beneden. 'Niemand... dat was de eerste keer.' David kijkt me met grote ogen en opgetrokken wenkbrauwen aan. Zie je wel dat hij me stom vind. 'Je eerste keer!!!' Roept hij vol bewondering. 'Dat kan nooit, daar was je veel te goed voor. Ik zweer het ik moest me echt heel erg in houden, en daar heb ik normaal geen last van. Anne je blijft steeds maar zeggen dat je stom bent en zo maar zover ik je nu ken ben je perfect!!' Jaja, en ieuwl inhouden voor wat? Niet zo vies denken Anne, bah. Ik schud mijn hoofd om de gedachte eruit te schudden. 'Echt?' Vraag ik dan ongelovig. 'Ja echt.' Mijn maag begint te knorren. 'Ow ja natuurlijk je moet wat eten, sorry dat ik daar niet eerder aan heb gedacht.' Random begin ik te lachen. 'Wat?' Vraagt David terwijl hij achter me in de spiegel kijkt of er iets raars met hem is. 'Me buik praat.' Giegel ik. David schut glimlachend zijn hoofd en loopt weg om wat eten te halen. Hmmmmm chocola!! 'Jamie zei dat ik je dit moest geven zodat je je weer beter gaat voelen. Hij had het over suiker ofzoiets, heh bio is niet echt mijn sterkste kant.' Dankbaar pak ik het stuk chocola en het pakje sap aan. 

'School!' Roep ik geschrokken. 'Rustig ik heb je moeder gebeld en gezegd dat je bij mij bent. Daarna heb ik gedaan alsof ik je vader was en je ziek gemeld op school.' Met open mond kijk ik hem aan, ik ben gewoon aan het spijbelen. Nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen, me neef zal trots op me zijn. Jammer genoeg woont hij best verweg en zie ik hem maar af en toe. 'En ik heb gewoon mijn smoesje gebruikt, hij werkt altijd.' Grijnzend kijkt hij me aan. Hij krijgt ook alles voor elkaar hè. 'Kom, nu gaan we genieten van ons vrije dagje en lekker helemaal niks doen. Jij hebt je rust nodig en ik ben f*cking moe.' Nu ik zo naar hem kijk ziet hij er inderdaat heel moe uit. 'Ejjj, niet zo schelden ja.' Hij kijkt me nep beledigd aan. 'Waarom niet?' Zegt hij met een kinder achtig stemmetje. 'Ik moet het afleren, voor als ik ga oppassen snap je. En dat is volgende week al samen met nog iemand dus ik ben best wel zenuwachtig eigenlijk.' Even lijkt David te schrikken maar dan hersteld hij zich. Hij pakt een deken en slaat hem om mij heen. Zijn handen heeft hij op mijn middel en zo duwd hij me vooruit, richting het balkonnetje. Daar gaan we samen op een bankje liggen. Langzaam vallen mijn ogen dicht, ik was kennelijk toch moeier dan dat ik dacht. Maar ja wie word er nou niet slaperig van een kloppend hart ritme en een warm lichaam onder je, heerlijk. Wie had dat nou gedacht, David en Anne. De David. Nu ik hem leer kennen word hij steeds aardiger. En we hebben ook nog eens een soort gelijke thuis situatie, of zoals ze dat noemen. Maar er is één verschil, ik hou van mijn vader en hij haat de zijne. Maar ja ik weet hoe hij vroeger was en David's vader is voor zover dat ik weet altijd al zo geweest. Jamie en mijn broer zorgde altijd voor kleine David. Naja, hij zag er alleen kleiner uit hij was eigenlijk ouder dan mij. Nu is hij zelfs groter dan mij, wat makkelijk is want ik ben niet zo groot. Ik mog nooit kijken, Jacob wou niet dat ik wist dat er zo'n hell bestaat. Nu leef ik er zelf in... Daarom herkende ik David niet. Jamie wel, die was altijd bij Jacob. Vandaar dat hij het er zo moeilijk mee heeft. Ze waren letterlijk de beste vrienden ooit gewoon. Maar je ziet ook dat hij het er moeilijk mee heeft want als Jamie moeite doet om niet te huilen of zelfs huilt dan heeft het hem heeeeel diep geraakt. Jacob mist zoveel... Hoe zou hij reageren als hij nu nog leefde? Opdat ik met David heb, het kleine broertje van zijn vriend. Tja, heb ik wel met hem? En hoe gaat dit alles op school enzo... Zou hij nog steeds doen alsof hij me haat, of haat hij me ook echt en doet hij dit alsof? Nee Anne ik verbied mezelf om zo te denken, dat doet de stem al voor je en die heb ik nog niet gehoord. Of zal hij iedereen zeggen dat hij me leuk vind? Gaat iedereen dan ineens zogenaamd aardig doen en om me geven?? Dat wil ik echt niet! Dan weet je niet wie je echte vrienden zijn en wie niet!! Misschien moeten we het maar stil houden....