Son Evlilik Bükücü

💐SEB/50💐

Not/ Medyaya koyulan gif Sahra ve Cihangir'in sarılışına en yakın sahneydi. Bundan daha sıkı daha hasretlisini hayal edin;d

~SON EVLİLİK BÜKÜCÜ~

Giydiğim geceliğin bir kolunu biraz yukarı sıyırıp, tembel adımlarla mutfağa yürüdüm. Bir hafta olmuştu. Ciddi ciddi bir hafta. Artık dayanılmaz dereceye gelen bir özlemle kavruluyordum. Sanki daha önce ömrüm boyunca hep Cihangir'in yanındaymışım da ilk defa ondan ayrılmışım gibi.

Bir insandan kalbini almışsınız da bundan sonra böyle yaşa demişsiniz ama onun böyle yaşayamayacağını da biliyormuşsunuz gibi.

Oldukça garip.

Dolaptan çıkardığım sütü büyük bir bardağa doldurup kapağını kapattım. Bardağı alıp tezgaha yaslandığımda içmek için kaldırdım fakat aklıma Cihangir'in eve gelmediği günün sabahı geldi. Süt. Ve ilk kavgamız.

O günlerden bugüne duygularım nasıl bu kadar değişim göstermişti? Bir bardak süt, çikolatalar, sarılarak uyuduğum örtü, çay tepsisi, dün Usame'nin oynayalım diye yeni aldığı rubik küp; hepsi ama hepsi bana Cihangir'i hatırlatıyordu.

Bir şeyler yapıp bu bilinmezlikten kurtulmalıydım, sonrasında yeni bir başlangıca adım atacaktım ama kurtulamıyordum işte.

Ben burada kıvranırken Cihangir ne yapıyordu acaba, bir de o vardı!

Ya anlaşma bile olsa insan hiç karısına ulaşmaya çalışmaz mı? Belki o da artık bitsin istiyordur ve fırsatını bulmuşken gitmiştir.

Yok... yapmaz.

Öyle biri değil Cihangir.

Ama nerede işte? Telefonum yanımda değil ve bu yüzden ona ulaşamıyorum ama o da bana ulaşmıyor. Ben bu evde hapis hayatı yaşarken o dışarıda serbest, neden bana ulaşmıyor?

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes alıp verdim.

Her şey geçecek.

Sütümü içtikten sonra odama döndüm ve Sümeyye'nin uyuduğunu gördüm. Kaç defa telefonunu istemiştim ama sadece o değil evde ki herkes benden bunu esirgemişti.

Bu yaptıkları hiç hoş değildi ama ruh hâlim bununla uğraşabilecek kadar iyi de değildi.

°°°

"İnanmıyorum, gerçekten yapmış mı öyle bir şey?" Betül hızla kafasını sallayıp onaylarken ben dudaklarımı büzdüm.