Son Evlilik Bükücü

💐SEB/45💐

~Son Evlilik Bükücü~

"Hiç sevdiğim birini kaybetmedim Berk." Diyerek derin bir nefes aldı Cihangir. Hemen sonra ekledi. "Yani ölmediler en azından."

"Bırakıp gittiler ama?" Diyerek tahminde bulundu Berk. Yokuş aşağı yürürlerken elleri hırkasının cebinde, başını sallayarak onayladı Cihangir.

"Ölüm değişik, garip bir şey Cihangir. Yani ben manasını kavrayamıyorum, kaldıramıyorum."

Elini şakağına vurduğunda Cihangir sakinlik içinde uyardı.

"Kafana kafana vurunca da kavrayacağını zannetmiyorum."

Berk nefesini bırakırken markete yalnız gitmeme bahanesinin konuşmak için öne sürüldüğünü tahmin edebilecek kadar zekaya sahipti ve bunun bilincinde, buna razı olarak çıkmıştı evden. Cihangir tarafından yargılanacağını ve belki de tehdit edileceğini düşünüyordu.

Fakat gayet normal bir dertleşme sürecine girdiklerini de bilinçaltında hissediyordu. Ve bu onu biraz şaşırtmıştı.

"Ona dair tüm hatıraları unuttum, hatta biliyor musun ikimizin arasında aşk bile yoktu, takılıyorduk. Ama vicdan azabı mı yoksa dün seninle konuşup gülüşen birini diğer gün ameliyat masasında karşında kadavra olarak bulmanın trajik tarafı mı bilmiyorum ama bu her neyse senelerdir ruhumu katletti."

"Ruh katli ha, sevdim bunu."

"Dalga mı geçiyorsun tariflerimle?"

"Yoo, sevdim diyorum oğlum, neyini anlamadın?"

"Sanki kelime betimlememi küçümsedin? Öyle geldi bana!"

Berk'in şaka yaptığı belli olan yüz ifadesi şakalaştığının Cihangir tarafından anlaşılmasına yardımcı olurken, aynı zamanda Cihangir'in Berk'in nasıl bir ruh hâlinde olduğunu da anlamasını sağlıyordu.

Aslında zaten amacı Berk'in nabzını ölçmek, ruh sağlığını anlamaya çalışmaktı.

Berk'in söylediği sözlerden sonra bu şaka daha fazla devam etmedi ve aralarına kısa bir sessizlik girdi.

"Ne hissetmen gerektiğini bilmiyorsun değil mi?" Diye sordu ardından Cihangir.

Berk'ten bir cevap beklemiyordu. Ve onunla konuşmak istemesinin tek sebebi de kendisini daha iyi hissetsin ve biraz olsun bu yükü üstünden atsın diyeydi.

"Böyle zamanlarda en çok ihtiyacın olan şey yanında duran insanlardır," derken Berk'in yüzüne baktı. "Dostum, kardeşim dediğim kişiler yanımda olmasaydı belki de bugünlere hiç gelemeyecektim. Ailem cesedimi bir sokak arasında bulmuş olacaktı. Ya da o kadar değişecektim ki benim gibi bir çocuklarının olmamasını dileyeceklerdi."