His Sweet Little Secret

Chapter 12

"I'm sorry," he said in a sincere way and gave me an apologetic smile. Tumigil ng sandali ang mundong ginagalawan ko dahil sa sinabi niya at sa emosyon na nababasa ko sa mga mata niya. Hindi ko inaasahan na sasabihin niya yun at talagang iintayin niya ako, ang malupit dito pa sa labas ng CR. Parang kami tapos nagkaroon lang ng tampuhan. Nangingiti ako sa naiisip ko pero naalala ko na hindi nga pala kami pwede dahil may girlfriend siya. Doon ako natauhan at nagsalita.

"Apology accepted, pero diba dapat sa girlfriend mo ikaw nagsosorry. Sinigawan mo siya kanina. Remember?" siya naman ay parang natauhan at agad na kinuha ang cellphone na nasa bulsa ng shorts niya. He dialled a number, probably Belle's number. Ilang ring lang at may sumagot na din sa kabilang linya. Gusto ko ng umalis pero hindi ko magawa dahil sa hanggang ngayon ay hawak niya pa rin ako.

"Babe, sorry kanina nasigawan kita," Dale said over the phone. I pulled my wrist lightly but he wouldn't let me go.

Talaga bang manhid na siya at gusto niya pa talagang iparinig sa akin ang pag-uusap nila? Malinaw naman ang pagkakasabi ko sa kaniya na gusto ko siya ah. Gosh anung klaseng pag-iisip ba meron tong taong to? Hindi niya ba alam na sa mga pagani-ganito niyang style lalo akong naguguluhan sa kaniya. 

"I am really sorry. It won't happen again. I promise," he said in a pleading voice. He really loves her so much. Sana ako din.

"Yeah, we're on our way to Batangas. I have to go. Bye. I love you. Sorry again," he ended the call and looked at me. I just stared at him blankly.

"I'm sorry if I keep you waiting. I just want you to go with me there and buy some snacks," he said habang tinuturo ang alfamart na kalapit lang ng gas station. Tumango na lang ako bilang pag sang-ayon.

"Let's go," sabi niya ng nakangiti at hinila na ako. Ang sarap sa pakiramdam na hawak niya ako ngayon. Unti-unting nawala ang inis ko.

I'll just make my moments with him unforgettable so that when its time for me to leave I have those mem'ries to bring and cherish.

"I want this," sabi ko sabay turo sa pillows na nakita ko.

"Okay," He get five more pillows, some chips, and drinks. Pagkatapos mabayaran ay bumalik na kami sa sasakyan.

Lahat naman sila ay nakatingin sa amin ng may pagtatanong nang palapit na kami sa van. Wala sa amin ang umimik kaya sumakay na kaming lahat sa sasakyan at pinagpatuloy ang byahe.

"Ate Louise, I am just curious," Trevor said.

"About what?" I replied.

"About you" Trevor.

"Hmm… what about me?" kunot-noong tanong ko sa kaniya bago siya tuluyang nilingon.

"You being a chef, your parents, why are you here and everything about you. You're a mistery to me, to us," nagulat naman ako ng bahagya sa sinabi niya. I am not an open person but I can tell them some details.

"Ow, that. Well, I love cooking. My parents? They are in US with my brother. I am here because my mother wants me to do some things but I don't agree in it. I have a friend here who owns a resto and I am a chef, so I applied," mahabang sabi ko. Sila naman at tila may hinihintay pang sasabihin ko pero nagkibit balikat lang ako, "that's it".

"You're already a chef and sa kilalang restaurant pa. Why do you applied as Dale's PA?" naguguluhang tanong ni Tristan.

"My friend Jewel, the resto owner, I asked for her help," panimula ko pero hindi ko na alam ang isusunod dahil hindi ko pa kayang sabihin sa kanila yun. It's not that I don't trust them, it's just that I am not yet ready to tell them, so I tell them one of the… …, not so complicated but one of the true reason. Lahat naman sila ay naghihintay ng kasunod.

"I miss the life I have sa US. The band and the modeling, nagkataon na yung friend ni Jewel, which is Summer, Dale and Thunder's sister," sabay turo ko sa kanilang dalawa, "nasabi sa kaniya na naghahanap ka daw ng bagong PA, so ayun, I applied. If you are gonna ask bakit hindi ako nag-apply as a band member or a model, the answer is, I want my life here to be a little private," I said as a matter of fact.

Napatingin sa akin si Dale habang ang iba ay nagulat sa kanilang narinig at natulala sa akin. Napatawa naman ako sa mga itsura nila.

"Hey, eyes on the road, baka mabangga tayo," hampas ko kay Dale at agad naman akong sinunod.

"How about your lovelife there ate?" takang tanong naman ni Trevor.

"Wala akong lovelife doon Trev," sabay irap ko sa kaniya, "the love of my life is here in the Philippines and I already met him," kinikilig na sabi ko.

"Who is he?" biglang lingon sabay tanong naman ni Dale so I looked at him directly and told him, "curious eh, well you don't need to know," sabi ko sabay kindat sa kaniya. Mabilis naman niyang ibinalik ang paningin sa daan at nagdrive.

I looked outside and found a refreshing view so I opened the window to see it clearly and feel the fresh air. I can sense na malapit na kami.

Ilang sandali lang nang pumasok ang sinasakyan namin sa isang malaking gate na may arko at nakaukit na Buenavista sa itaas. He parked the van and we excitedly stepped out at nagmamadali silang pumasok sa loob ng malamansyon na bahay nina Dale. Ako naman ay naiwan dahil pinagmasdan ko pa ang hardin na nakita ko sa harapan ng bahay. Napakaraming bulaklak.

"Louise, iha, you're here," bahagyang napatalon ako sa biglaang pagtawag sa akin. Pagharap ko ay nakita ko si tita Liza na malawak ang ngiti sa akin, nagulat ako nang yakapin niya ako. Wow, what a warm welcome.

"Yes tita, Thunder asked me if I could come po," magalang na sagot ko at ngumiti sa kaniya.

"Hmm, I told him to invite you. Sabi ko magagalit ako kung hindi ka niya mapapapayag na pumunta dito," kaya pala naman napakakulit niya.

"Yeah, at mabuti na lang pumayag ka, kasi dalawa kaming malalagot kay mommy kung di ka sumama, kaya pinasundo kita  kay Thunder," hindi pa pala siya nakakapasok sa loob. Dala-dala niya ang nga gamit ko, "ako na diyan, Dale," sabi ko at kinuha sa kaniya ang bag pero inilayo niya ito at sinabing, "ako na dito," kaya naman hinayaan ko na. Minsan lang yun no, ako kasi lagi nagdadala ng gamit niya. Hayy, yan ka na naman. Asa.

"Let's get inside honey, the food is getting cold," aya sa akin ni tita Liza, kaya naman agad akong lumapit sa kaniya at hinawakan ako sa braso.

I feel so welcome in here. I already miss mom. Sana okay lang siya.

I'm sorry mom

☆abby☆