Sen De Kimsin?

45|Acizliğime Ağlayacaktım

# Şanışer ft. Sezen Aksu - Kara Geceler

Benim bir Şanışer hayranı olduğumu biliyor muydunuz?

Muhtemelen bilmiyordunuz çünkü genellikle toplum sorunlarını ele alan şarkılar yaptığı için o çok sevdiğim şarkılarını kitapta kullanamamıştım. Ama bu şarkısı bu bölüme uydu gibi sanki.

Keyifli ve bol yorumlu okumalar dilerimm💙

~

"Neyin peşindesin sen!"

Hepsi şok, ben korku içinde Simay'a bakarken gözlerini sıkı sıkı yumup cevap bekledi bir süre. Bu beklentisi boşa çıktığında yumruklarını sıkarak bağırdı.

"Cevap versene!"

Kafasını kaldırdığında dahi bakışlarını kimse üzerinde sabitlemeyip, kafasını başka bir yöne çevirdi. Birimizden cevap bekliyordu ama göz teması bile kurmaktan kaçındığı için bu isteği gerçekleşemiyodu.

Nihayet bize doğru döndükten sonra dişlerini sıkarak işaret parmağını Kaya'nın göğsüne bastırdı.

"Dökül!"

"Be-ben bir şey yapmadım." dedi Kaya kekeleyerek. "Yemin ederim hiçbir şey yapmadım."

Simay alaylı bir şekilde "Hadi ya?" dedikten sonra kısa bir kahkaha attı; tıpkı her sinirli, stresli olduğunda yaptığı gibi. Sonra bir anda ciddileşti.

"Beni uğraştırma Kaya. Hadi anlat bu seferki amacın ne?"

Kaya'nın gözleri dolmaya başladığında neler olduğunu anlamamış olmanın sıkıntısıyla ikisini izliyordum.

"Ben... Bilmiyorum. Gerçekten bir şey yapmadım Simay."

"Kes sesini!"

Kaya güçlü duruşundan taviz vermemeye çalışsa da, biliyordum. Şu an ağlamamak için kendini zor tutuyordu.

"Ne yaptım? Gerçekten bilmiyorum ki..."

"Ne bok yaptığını söyleyeyim mi?" Kaya'dan yanıt alamayınca bağırdı. "Emir'le buluşuyormuşsun!"

Kaya'nın dudakları şaşkınlıkla aralandı. "Bunun için mi kızdın bana bu kadar?" diye sorduğunda Simay sağ elini kullanarak saçlarını geri attı.

"Rahatlığa bak ya! Bunun için mi kızmışım... Ne bokuma eski sevgilimle görüşüyorsun ki sen? Planın ne senin? Ne tasarlıyorsun o küçük beyninde?"

Söylediklerinin Kaya'nın kalbine saplandığını, yüzündeki ifadeden anlayabiliyordum. Çünkü Simay'ın söyledikleri kırıcıydı. Bana söylemediğini bildiğim hâlde, benim bile kalbime sancı girmesine sebep olacak kadar çok kırıcıydı...

"B-ben sadece-" gözlerini kırptığı gibi göz pınarlarından atlayan damlalar susturmuştu onu.

"Sen sadece ne? Ne yapacaksın, Emir'den tavsiye filan mı alacaksın? Ya da ona mı yardım ediyorsun? Ne çeviriyorsunuz arkamdan siz!"

Kaya'nın yüzündeki o garip, ama kötü ifade sanki mümkünmüş gibi daha çok kendini belli etmeye başladığında, bu ana daha fazla seyirci kalamayacağımı anlamıştım. Ayağa kalkıp bir iki adımlık mesafeyi aştıktan sonra Simay'ın yanına gittim. Gözünün hiçbir şey görmediğini, yanında olan beni fark etmeyip "Yeter Kaya! Sana karşı her toparlanışımda yeni bir bokluğunun çıkmasından bıktım artık!" diyerek bağırmaya devam ettiğinde anlamıştım.

Arkasına geçip ellerimi omuzlarına koydum. "Sen biraz sakinleş, ondan sonra konuşun güzelim. Kırmayın birbirinizi."

Bana "Sakinim ben! Çok sakinim. Ama bir o kadar da yorgunum." diye çıkıştıktan sonra tekrar Kaya'ya döndü. "Yettin artık Kaya, usandırdın!"