Sen De Kimsin?

9|Ufak Bir Özür

#

~

"Kızım kalk hadi."

Birkaç uykulu mırıltı çıkarıp sağıma döndüm. Yastığı başımın üstüne koyup yorganı yüzüme kadar çektim.

"Kızım kalk diyorum."

"Oya Teyze daha alarm çalmadı ki. Çalsaydı anında fırlardım zaten."

"Bugün biraz erken kalkacaksınız hanımefendi."

Yorganı kaldırıp sorarcasına bakınca muzip bir gülümseme oluştu dudaklarında.

"Üstünü giyinip aşağı in ve kendin öğren."

O odadan çıktıktan sonra içimde oluşan merak duygusuna yenilip yavaşça ayağa kalktım. Önce odamdaki banyoya girip işlerimi hallettim. Sonra odama geçip kıyafetlerimi giydim. Hafif bi göz kalemi çektikten sonra çantamı alıp merdivenlere yöneldim.

Son basamaklara geldiğimde salondan yabancı bir erkek sesi gelmeye başlayınca kaşlarımın hafifçe çatıldığını hissettim. Oya Teyze'nin normal kalkma saatimden biraz daha erken kaldırmasının sebebinin bununla ilgili olduğunu düşününce, adımlarımı hızlandırıp salona girdim ve dudaklarımdan hiç beklemediğim birinin isim döküldü.

"Kaya?"

Adını söylememle Oya Teyze ile olan sohbetini gülerek bölüp bana döndü.

"Evimde ne arıyorsun?"

Söylediğim şeyi hiç duymamış gibi imalı bir ses tonu takındı. "Sana da günaydın Simay."

"Konumuz bu mu şimdi?"

"Değil. Sadece günaydın demek istedim."

Lafını bitirdikten hemen sonra gülmeye başlayınca arkamı dönüp kapıya doğru yürümeye başladım.

"Si-Simay nereye?" Sorusuna cevap vermeden kapıyı açtım.

"Sana da günaydın Kaya."

Sahte bir gülüşle söylediğim şeyden sonra yüzünde oluşan ifade, onu onun silahıyla vurmamın pek hoşuna gitmediğini gösteriyordu.

"Seni almak istedim sadece. Akşam mesajlaşmıştık ya hani."

Kolumu tutunca ona ters bir şekilde baktım.

"Gelmemen gerekirdi. Akşam konuştuğumuzda gelmeni söylemedim çünkü."

Mırıldanarak konuştu. "Gelme de demedin."

"Boş yapma dedim. Sence bu gel demek mi?"

"Sonra mesajıma cevap vermedin ama. Ben de uyuyakaldığını düşündüm. Ayrıca bu kadar sert bir tepki vereceğini de düşünmemiştim. Unutma şu an misafirim. Ne olursa olsun iyi davranman gerekirdi."

"Başlatma misafirine. Evime arkadaşım olduğunu söyleyerek izinsiz girdin. Arkadaş? Cidden öyle miyiz?" Alaycı bir şekilde güldükten sonra kolumu elinden kurtardım.

"Haklısın, değiliz."

Çok garip ve bir o kadar da rahatsız edici bir biçimde söylemişti bunu. Öyle ki, söylediğim şeyden rahatsız olmamı bile sağlamıştı.

Ben ittirince boşta kalan eli, bir süre sonra ayakkabılıktan aldığı ayakkabısı ile doldu. Bana hiçbir şey söylemeden giydi ve yavaş adımlarla uzaklaştı.

Bir süre olduğum yerde kaldım. Sonra toparlandım ve kapıyı kapatıp içeri girdim. Oya Teyze'nin hazırlamış olduğu kahvaltı masasına oturup dilimlenmiş salatalıklardan yemeye başladığımda, beklediğim ahiret soruları gecikmedi.