# Duncan Laurence - Arcade
I got addicted to a losing game
Kaybedilen bir oyuna bağımlı oldum* gwenseavey ;)Selamm! Nasılsınız bakalım?
Panomda söyledim ama bir de buradan söyleyeyim, anı kalsın. SDK 30K okunmaya ulaştıı💙
Keyifli okumalar🍫
~
Odamın kapısının iki kere tıklatılmasıyla iki saattir büyük bir mücadele verdiğim rimelin kapağını küfrederek kapatıp "Gel!" diye seslendim.
İçeri giren Can enerjik bir şekilde yanıma gelip hiç beklemeden kollarını belime sardı.
Nihayet beni boğulma tehlikesi atlattığım sıkı kollarından kurtarınca neşeli bir şekilde "Kardeşlerin en güzeli nasılmış bakalım?" diye sordu.
Onun bu heyecanlı hâline gülerek saçlarını karıştırdım.
"Sen beni boş ver de, Asya ile ilk defa bu kadar uzun süre yan yana vakit geçirecek olmanın heyecanıyla nasıl başa çıktığını anlat." dedim gezide hep beraber olacağımızı bilmemin heyecanıyla.
Sözlerimi duyunca yüzü fark edilir derecede düştü.
"Başa çıkamıyorum ki Simay... Üstelik bu gece annesiyle de tanışacağım, çok heyecanlı ve gergin hissediyorum."
Evet, bir de bu mesele vardı. Bu gece okulun önünden, İzmir'e doğru yola çıkılacaktı ve biz akşam yemeği için Çakıl'lara gidiyorduk. Elif ablanın davetlisiydik.
"Hiç gerilmene gerek yok ki kardeşim. Elif abla çok tatlı biri."
O an aklıma gelen düşünceyle ellerimi telaşla ağzıma kapattım. "Can!" diye bağırdığımda korkuyla karışık sorarcasına bir bakış attı.
"Ben Elif ablayla Asya'nın arkadaşı olarak tanıştım. Tamam Çakıl ile arkadaş olduğumu biliyordu ama şu an sevgiliyiz biz. Yani ben nasıl davranacağım?"
'Bu muydu?' dercesine bakarak "Sus be pislik!" diye bağırdı. "Sanki bilmiyordu kadın birbirinize karşı bir şeyler hissettiğinizi. Daha ilk saniyesinde anlamıştır emin ol. Ayrıca senin Çakıl'la birlikte uyuduğunu görmedi mi? Hem de iki kere..."
Sözlerinde haklılık payı olmasına rağmen "Gördü ama o başka, tamamen sevgilisi olmam başka." diyerek kendimi savunmaya devam ettim.
"Aynen." dedi dalga geçer gibi. "Sevgili bile olmadığın biriyle sarmaş dolaş uyuman çok normal ama o biriyle sevgili olman utanç verici?"
Kollarımı göğsümde birleştirip yatağıma adımladım.
"Anlamıyorsun beni Can. Utanırım ben."
Yanıma gelip kafama fazla sert olmayan bir şaplak attı.
"Lan sen kadını tanıyorsun en azından. İki kere evlerinde kaldın, seviyor seni filan... Asıl ben ne bok yiyeceğim? Ya beni sevmezse..."
Kendi derdime düşüp onu unuttuğumu fark edince yanımda oturan bedene sıkı sıkı sarıldım.
"Kardeşim hiçbir sorun çıkmayacak. Söylediğim gibi, Elif abla çok iyi biri. Çok tatlı, çok naif, çok da güzel..." araya giren cümleme gülerek ayağa kalktığında ben de onun gibi ayağa kalktım.
"Sekiz gibi orada olacaktık. Çıkmamız gerekiyor yani." dediğinde şifonyerin üzerinde duran rimele bakarak masumca "Çıkalım çıkalım da, ben ilk defa rimel süreyim dedim, onda da beceremedim." deyince bakışlarımı takip etti. Ardından, gülerek aynalı şifonyerin üzerindeki rimele uzanıp alt tarafından oynatarak asla beceremediğim yoğunluk oranını ayarladı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sen De Kimsin?
Ficção Adolescente"O intihara kalkışacak kadar güçsüz değil. Tam aksine, çok güçlü biri." Kendimizi fazla kaptırmış olmalıydık ki, yanımıza gelmiş olan Çakıl'ı, ancak konuştuğu zaman fark edebildik. "İntiharın güçsüzlükle ne alakası var? Asıl güçlü insanlar intihar e...