Sen De Kimsin?

2|Karaktersizin Keyif Veren Çığlıkları

# Birileri - Kozmik Dans

~

Çakıl ve Kaya uzaklaştıktan bir süre sonra kapı açıldı.

"Hoşgeldin kızım." Ellerime bakıp devam etti. "Sen markete gitmemiş miydin?"

"Evet, gitmiştim."

"O zaman Bim poşeti nerede?"

Babamın sorusuyla afalladım. Şu kaza mevzusu yüzünden Bim'e gitmeyi bile unutmuşum.

"Baba, Bim'de büyük boy yoğurt kalmamış. Ben de dedim ki... Canım babam zaten küçük boy almış dedim. Bugün onu yiyeyim, yarın tekrar giderim dedim. Ama bu sefer, büyük boy alırım dedim." Dedim sözcüğüne uyguladığım suikast son bulunca babam cevap verdi.

"Öyle olsun madem, hadi geç içeri."

Babam çalışma odasına yöneldi, sonra bana dönüp ekledi."Simay, biliyorsun ki yarın okul var. O yüzden geç yatma kızım."

Babama kafa sallayıp, odama çıktım. Pijamalarımı giyip yatağa girdim. Biraz kitap okuduktan sonra, kendimi uykunun kollarına teslim ettim.

Sabah alarm sesiyle değil de saçlarımı okşayan bir elle uyandım.

"Hadi Simay kalk artık. Yoksa geç kalacağız." Zaten hafif olan uykum tamamen dağılınca yataktan kalktım.

Hızlıca giyinip aşağı indim. Kahvaltıya oturup bir şeyler atıştırdıktan sonra, babamla birlikte evden çıktık.

Arabaya bineli beş dakika olmuştu ki, babam derin bir nefes alıp gülümsemeye çalışarak söze girdi.

"Hiç içime sinmiyor dönem ortasında seni başka okula almak ama bu hastanenin teklifi, reddedilemeyecek kadar güzel bir teklifti. Umarım bana kızmıyorsundur prensesim."

"Hiç öyle şey olur mu baba? Ne olacak sanki, buraya da alışırım." dedim eski okulumda okumaya devam eden Can'ı düşünerek.

Okulun önüne gelince kötü hissetmemesi için içten bir şekilde gülümseyerek indim arabadan.

Babam ön camı açarak seslendi. "Okuldan çıkınca mesaj at, ben alırım seni."

Onaylarcasına kafa sallayıp okula girdim. Biraz dolandıktan sonra, nihayet müdürün odasını buldum. Rutin sınıf öğrenme işlerini hallettikten sonra, 11-C nin bulunduğu koridora doğru ilerledim.

Sınıfın önüne geldiğimde kendime çeki düzen verdim. Kapıyı çalıp, 'gir' cevabını duyunca içeri ilk adımı attım.

"Gel kızım. Sen yeni öğrenci misin?"

Hafifçe kafa salladım. "Evet hocam. "

"Geç bak şurası boş."

Hocanın gösterdiği yere oturdum. Dersin ne olduğunu sormak için kafamı yan tarafa çevirdiğimde, yüzünde şok ifadesi ile bana bakmakta olan Kaya ile göz göze geldik.

Her ne kadar şaşırmamış gibi görünmeye çalışsam da, şaşırmıştım. Yani koca şehirde bir bu okul mu kalmıştı? Okul her neyse ama sınıflarımızın bile aynı olması, saçma bir tesadüftü.

Ders bitene kadar Kaya'nın delici bakışlarına maruz kadım. Nihayet zil çaldığında, omzuma dokunan bir el ile gayri ihtiyari arkamı döndüm ve ikinci bir şok yaşadım.

"Çakıl?"

"Simay."

"Çakıl."

"Si-"