ELZEM | Texting

BÖLÜM 79

SELAM! Geldiği gibi yine kaybolan yazarınız, üşenmeyip bölüm yazdı.🌝

Diğer kurgularıma bile bölüm yazamadım, bari Elzem'e bölüm atayım dedim.❤

Ben unutkan insanım, arada bana ' nis, elzem nerede?' diye sorarsanız oturur bölüm yazarım döğşöçğşğçmösgç

Neyse, çok uzatmadan bölüme geçelim!

🌺

Birkaç gündür, sadece terapilere gidiyor ve uyuyordum. Bedenim o kadar güçsüz düşmüştü ki, günümün büyük bir çoğunluğu uyumakla geçiyordu. Doktorlar sürekli değerlerimi ölçüyor, uygun bir ilik bulmak için uğraşıyorlardı.

Baran'ın mesajına görüldü atalı tam bir hafta oluyordu.

Konuşmak istiyordu ama ben onun kadar kendimi güçlü hissetmiyordum. Yaşama dair umutlarım yoktu, insanlar iyi olmamı söylese de bunu beceremiyordum. Ege, sürekli yanıma geliyordu ama Baran'ın gelmesini kesinlikle istemiyordum. Yüzünü gördüğüm an, ona duyduğum sevgi depreşiyor ve daha çok acı çekiyordum. İkimiz için de en iyi olan, Baran'ın kendi hayatına dönmesiydi.

Baran'ın verdiği ilik, bana uymamıştı. Yine de ısrarla Baran, Ankara'ya dönmüyordu. Bununla da kalmayıp, Buse'yi yanıma gönderiyordu. Buse, önceden benden ölesiye nefret eden kız, benimle o kadar çok ilgileniyordu ki bunalmıştım.

Ege ile sohbetlerimiz sırasında Baran hakkında bilgi almaya çalışıyordum, benimle görüşmek istediğini defalarca belirtmiş olmasına rağmen mantığım olaya el koymuş ve kırmızı alarm ile bu teklifi reddetmiştim.

Ama onunla konuşmak zorundaydım.

Zorunda hissediyordum.

Belki de bir vedayı hak ediyorduk, güzel bir veda. Fakat bu vedayı bir hastanede yapmak, bana ölümü çağrıştırıyordu.

Ölüm...

Nur, hâlâ ilik bulamamıştı ve günden güne kötüye gidiyordu. Melek...Nur... Arkadaşlarım birer birer beni tek bırakırken hastane koridorlarındaki çocuk sesi her geçen gün azalıyordu, buna rağmen insanlar umut etmemi söylüyordu. Ben ise bu duruma kahkahalarla gülmek istiyordum. Azrail, birkaç adım yanımdaki odada can alırken benim umut etmemi istemeleri tuhafıma gidiyordu.

Annem ve babamı üzen sadece benim umutsuz olmam değil, değerlerimin ve test sonuçlarımın sürekli kötüye gitmesiydi.

Yemeği yedikten sonra rutin olarak yaptığım gibi instagram hesabıma girip 'keşfet' kısmında dolanıyordum. Takipçilerim beni merak ediyordu; bu bir nebze kendimi iyi hissetmemi sağlasa da bana iyi gelecek tek kişi, Barandı. Ve ikimizin de olması artık imkansızdı.

0556*******: Sude, artık beni engelleme. Kim olduğumu anladın... Çok pişmanım, hiçbir şeyi telafi edemeyeceğimi biliyorum ama seni özlüyorum.

Kutay... Defalarca onu her yerden engellememe rağmen ısrarla bana mesaj atması, sinirlerimi geriyordu.

Sude Kaya: Samimi olmayan özrünü, iğrenç ilgini de alıp siktir git.