Criminal

Dad?

İyi okumalar😘

Peter, kızıl saçlı kızla dertleşme yerinde onu bekliyordu. Yaklaşık 20 dakikadır. Sıkıntıyla beklemeye devam etti. Bu gizemli kalma işini sevmişti. Ancak kızıla dair bir şeyler bilmemek bazen sinirlerini bozuyordu. Mesela şimdi buraya gelmediği için Peter onun evine gidebilirdi. Ya da adını bilseydi onu araştırırdı. Ama hiçbir şey yapamayıp oturmak, ilk defa bu kadar can sıkıcıydı. Peter ayağa kalktı.

"Evet, Karen. Bulunduğumuz çatıyı gören evlerin bir listesini çıkar bakalım." Yapay zeka Karen onu onayladığında etrafı taramaya başladı. Yaklaşık bir dakika sonra tarama bitince Peter bu evleri dolaşmaya başladı. Ağlarıyla oradan oraya atlıyor, ancak kızıl saçlı kıza dair bir şeyler bulamıyordu. Daha sonra Valeria'nın evine geldi.

Ev, yıkılmıştı. Oldukça kötü görünüyordu. Peter şaşkınlıkla eve baktı.
"Burada ne olmuş böyle?"
"Dün gece bir bomba patladı." Peter aklına gelen şeyle panikledi. Ya bu ev, kızıl saçlı kızın eviyse ve öldüyse diye düşünüp kendi kendine üzüldü.
"Tamam, hemen kötü düşünmeyelim. Belkide ben gözden kaçırdım. Belki ona hiçbir şey olmadı ve taşınmak zorunda kaldı." Kendi kendini sakinleştirmeye çalışırken oradan ayrıldı. Ama bu işi burada bırakmayacaktı. Ne olursa olsun bu kızıl saçlı kıza ulaşacaktı.

***
"Bayan Williams, lütfen kapıyı açın. Bir daha yapmayacağım. Lütfen! Korkuyorum!" 5 yaşındaki Valeria, yurtta kilitlendiği odanın kapısına vurmaya devam etti.
"Lütfen kapıyı açın!" Küçük Valeria'nın boğazı bağırmaktan acısa da bunu önemsemedi. Bu karanlık odada kalmak istemiyordu. Kapıya vurmaya devam etse de küçük bedeni çabuk yoruldu. Kapının önüne çökerken ardından bir patlama sesi duydu. Kulaklarında bir çınlama boy gösterirken Wade'in ona seslendiğini duyuyordu.
"Valeria!"

Valeria uykusundan sıçrayarak uyandı. Göz yaşları ondan habersiz akarken Valeria bir süre ne olduğunu kavrayamadı. Rüyada olduğunu anlaması çok uzun sürdü. Gözlerini sımsıkı kapatıp derin nefesler almaya çalıştı. Alçıda olmayan eliyle göz yaşlarını sildi. Kalbi korkuyla atmaya devam ederken daha fazla uyuyamayacağını biliyordu. Duvardaki saat 02.20'i gösteriyordu. Bu kadar uzun süre uyuduğuna inanamadı.

Yataktan kalktığında başının dönmesiyle duvara tutundu. Her şey üst üste geliyor gibiydi. Valeria uzun süredir bu kabusları görmüyordu. Ancak patlama tüm travmalarını beraberinde getirmiş gibiydi. Valeria odanın kapısına yöneldi.
"Natasha nerede Jarvis?" Valeria sadece sakinleşmek istiyordu. Belki de annesi ona yardımcı olabilirdi.
"Bay Rogers'ın odasında." Natasha onu belli aralıklarla kontrol etmiş ama en sonunda uyumak için Steve'in yanına gitmişti.

Valeria göz devirip odadan çıktı. Steve'i henüz tanımasa da annesinin yanında görmek istediğinden emin değildi. Valeria kendi başının çaresine bakmaya karar verdi ve salona indi. Göz yaşları akmaya devam ediyor; Valeria'da sağlam eliyle siliyordu. Salona indiğinde terasa açılan kapıya gitti temiz hava almak ona iyi gelebilirdi. Terastaki puflardan birine oturdu ve artık kendini tamamen serbest bıraktı. Valeria ağlarken Jarvis, Tony'ye durumu bildirdi.

"Bay Stark, bayan Stark pek iyi görünmüyor. Kalp atışları oldukça yüksek ve tek başına terasta oturuyor."
"Tamam Jarvis." Tony şaşkınlıkla karışık panikle, uğraştığı tasarımdan kalkıp hızla merdivenleri çıkmaya başladı. Terasta öylece oturan Valeria'yı görünce kalbi sıkıştı. Onun üzülmesi artık en istemediği şeydi. Terasın kapısını açmadan önce salondaki koltuk battaniyelerinden birini eline aldı. Kızını korkutmamak için sakince kapıyı açtı.

Valeria onu fark edince apar topar göz yaşlarını sildi. Tony, onun sağlam kolunun olduğu tarafa oturdu ve koltuk battaniyesini Valeria'nın omuzlarına bıraktı.
"Üşüyeceksin." Valeria gülümsemek istesede yüzünde mimik oynamadı. Tony onun göz yaşlarını silip şefkatle kızına baktı.