Criminal

We will marry.

Medya..
İyi okumalar😘

Natasha, sırtını yatak başlığına yaslamış dizinde yatan kızının saçlarıyla oynuyordu. Valeria ise yüzü annesine dönük Peter'ın nasıl Örümcek adam olduğunu anladığını anlatıyordu.
"Kulede yemek yediğimiz akşam Peter'ın refleksi dikkatimi çekmişti. O gün Peter kendini ele verdi. Beni fark ettiğindeki yüz ifadesini görmeliydin." Bu kez Natasha da güldü. Peter'ın nasıl göründüğünü tahmin edebiliyordu. Gözleri ardına dek açılmış, şaşkınca bakıyor ve ne söyleyeceğini bilemeyen bir ifadeyle.

"Peki bu durum, neden bu kadar hoşuna gitti?" Natasha kızının gözlerindeki parıltıları fark etmişti. Onun Peter'dan hoşlanmaya başladığını düşünüyordu. Ancak Valeria'nın bunun farkında olmadığını da görebiliyordu. Bu yüzden bunu aklına sokacak ve onlar arkadaş olup saçma bir yola girmesinler diye hislerini kontrol etmesini sağlayacaktı. Arkadaşlıktan sevgililiğe dönmek çok zor bir süreçti. Ve Valeria'nın bunu yaşayıp kendini ve Peter'ı üzmesini istemiyordu.

"Bilmem." Natasha onun saçlarındaki elini hafifçe yanağına kaydırdı ve yumuşak tenini nazik bir şekilde okşadı.
"Ondan hoşlanıyor olabiliyor olabilir misin bebeğim?" Valeria bir an bu düşünceyle öylece kaldı ancak sonra güldü.
"Hayır anne, sanmıyorum."
"Neden?"
"Çünkü daha önce birinden hoşlanmıştım, o şekilde hissetmiyorum şimdi."

Natasha'nın kaşları şaşkınlıkla havalanırken Valeria aklına gelen kişiyle gülümsedi. Natasha ise çok merak ediyordu. Kızının nasıl birinden hoşlandığını. Nasıl birini beğendiğini? Peter olayı çoktan aklından uçmuştu, şimdilik. Sesindeki muzip tonu daha fazla tutamadı.
"Nasıl biriydi peki? Yakışıklı?" Valeria güldü ve kafa salladı.
"Yakışıklıydı, zekiydi ve kibar biriydi."
"Yeryüzünde böyle çok az insan var. Şanslısın." Valeria bu kez sadece iç çekti.

"Aynı yurttaydık ve aramızda 5 yıl vardı. Beni küçük kardeşi gibi görüyordu sanırım." Natasha onun sesindeki hüznü fark etmişti.
"Sen birinin küçük kız kardeşi olamayacak kadar güzelsin, ama eğer bunu çok küçükken yaşadıysanız kardeşi olarak görmüştür. Şimdiki halini görse kesinlikle kardeş demezdi bence." Valeria ufak bir kahkaha attı. Annesiyle bu konuları konuşmak fazla eğlenceliydi. Eğer Tony'ye söylese Tony onu korumak için çocuğu kötüleyip sadece kendini övebilirdi.

"Adı neydi?" Valeria bu kez gözlerini kısarak annesine baktı.
"Benden ayrılır ayrılmaz tüm sülalesini araştıracağını bilmeseydim söylerdim." Valeria annesininde babasının da bunu yapacağına çok emindi. Natasha gözlerini kıstı.
"Tabiki araştıracağım. Merak ediyorum kim olduğunu. Nasıl biri olduğunu, güvenilir olup olmadığını." Valeria kafasını sağa sola salladı.

"Üzgünüm annecik. Söylemem." Natasha kızgın görünmeye çalıştı.
"Pekala. Öyle olsun." Valeria onun adını bilmeden de araştıracağını biliyordu. Bu yüzden bu kızgın maskesine aldanmadı.
"Ondan hoşlandığını biliyor muydu?"
"Biliyordu ve hatta 30 yaşında hala bekar olursak evleneceğimize söz verdik. Gerçi bu sözü verdiğimizde ben 10 yaşındaydım ama olsun. Söz, sözdür." Natasha kahkaha attı.
"Bak sen? Demek evleneceksiniz?" Valeria da güldü.
"Tabiki. 30'uma ne kaldı şurada?"

"Kimseyle evlenemezsin küçük hanım!" Tony bağırarak odaya girdiğinde Natasha göz devirirken Valeria'nın gülmesi şiddetlendi.
"Evlenmeyecek miyim?" Tony de yatağın bir ucuna oturdu.
"Şu odaya kapıyı çalıp girsene Tony! Ayrıca sen ne zamandır bizi dinliyorsun?" Tony onu duymadı.

"Tabiki evlenmeyeceksin. Yani sanmıyorum. İnsan benim gibi karizmatik bir babayı bırakıp evlenemez." Valeria yerinden kalkıp kollarını babasına sardı.
"Tamam tamam evlenmeyeceğim. Şimdilik."