Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar😘
Valeria kaldığı hücrenin kapısının açılması üzerine irkilerek gözlerini araladı. Ne kadar zamandır bu hücrede olduğunu bilmiyordu. Ancak girdiğinden beri uyumamak için diretiyordu. Başına geleceklerden olabildiğince korkuyordu bu yüzden gözlerini bile kırpmıyordu. Ancak bir saat önce artık yorgunluktan bayılır gibi uykuya dalmıştı. Ancak o kadar diken üzerindeydi ki en ufak bir şey bile onu uyandırmaya yetmişti.
Boynunda büyük bir ağrı vardı ve gözleri de sanki biri sürekli iğne batırıyormuş gibi acıyordu. Buna rağmen güçlü durmaya çalışarak ayağa kalktı ve odasına giren sarışın kadına çevirdi bakışlarını. Kadın oldukça sert bir şekilde kendisine bakıyordu ancak bu Valeria'yı korkutmadı. En azından görünürde.
"Gidiyoruz. Zorluk çıkarma, canını yakmayayım." Valeria'nın içini bir korku aldı. Nereye olduğunu biliyordu. Ancak gidecek miydi, ondan emin değildi. "Nereye?" Kadın ona bir adım yaklaşırken Valeria gittikçe tedirginleşiyordu. "Ameliyathaneye." Valeria yutkundu. "Ben gelmiyorum." "Sana böyle bir seçenek sunulmadı."
Kadın Valeria'ya atıldığında Valeria onun kolunu büktü ancak bu esnada yediği tekme dengesini kaybetmesini sağladı. Şu an hayatında hiç olmadığı kadar panik doluydu. Ve panik ona sayısız hata yaptırıyordu. Dirseğini kadının karnına geçirip onu kendinden uzaklaştırmaya çalıştı ancak boynunda hissettiği acıyla çığlık bile atamadan gözlerini kapatmak zorunda kaldı.
*** "Valeria! Valeria uyan artık!" Valeria birden gözlerini araladığında şaşkınlıkla karışık bir korkuyla etrafına baktı. Bir sedyede uzanıyordu ve elleriyle ayakları sedyeye bağlanmıştı. Hissettiği şokla kalbi boynunda, kulaklarında atarken gözleri dolmaya başladı. Az ileride ona arkası dönük duran doktorlar vardı. Onu kimin uyandırdığını bilmiyordu.
"Ben kulaklığından konuşuyorum Valeria. Seni bayıltan kişiyim. Yelena. Sen bana teyze de diyebilirsin." Valeria'nın gözleri ardına kadar açılırken şokla konuştu. "Ne?! Kim?!" Odadaki doktorların bakışları onu bulunca panikledi. "Sakın renk verme. Sakin ol." Valeria bir anda kendini toparlamaya çalıştı. "Kimsiniz siz? Ne yapıyorsunuz?" Doktorlara panikle bakarken doktorlar onu dikkate almayıp yaptıkları işe devam ettiler. Valeria'nın üzerinde hala beyaz bir Widow tulumu vardı. Onun çıkarılmadığına sevindi.
"Beni iyi dinle Valeria. Seni oradan ben çıkaracağım. Dikkat çekmemek için önce seni oraya tıkmak zorundaydım. Zaman kazanmak için. Kemerinin altında ince bir bıçak var, fazla keskin dikkat et." Valeria yanaklarının içini ısırıp gülümsemesini bastırmaya çalıştı. Derin bir nefes alırken Yelena'yı dinlemeye devam etti. "Ellerini ve ayaklarını sedyeye bağlı tutan metaller tamamen mıknatıs mantığıyla çalışıyor. Az sonra onları manyetik alanını devre dışı bırakacağım. Biraz zorlasan yeterli."
Valeria dikkat çekmemek için ona cevap veremiyordu. Ancak kendisine söylenen her şeyi anlamıştı. Buradan çıkmak zorundaydı. Yelena dediği kişi gerçekten teyzesiyse eğer annesi ve ekip de burada olmalıydı. Yani artık kurtuluş vaktiydi.
