Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalarr😘
Valeria nefes nefese yerinde doğruldu. Ellerini yüzüne kapatıp sakinleşmeye çalışırken zihninden kabusunu atmaya çalışıyordu. Doktorun kalbine bıçak saplayışı gözleri önünde defalarca kez oynuyordu. Birini öldürmek saniyeler süren bir eylemdi. Ancak onun etkileri tüm hayatınızı esir alabilecek nitelikteydi. Birinin nefeslerine son vermek dolaylı yoldan sizin de nefeslerinizi tıkıyordu.
Valeria nefeslerini düzenlemeye çalışırken başucunda duran suya uzanıp birkaç yudum aldı. Red Room'un çöküşünün üzerinden üç gün geçmişti. Valeria evine döndüğü gün annesiyle, sonraki gün ise babasıyla uyumuştu. Onların endişesinden ziyade Valeria tek başına uyumaya korkuyordu. Kabuslarına hapsolmaktan korkuyordu. Ancak güçlü duruşunu bozmamak için ailesini bahane etmişti. Bu geceyse Tony ve Natasha'yı kendi odalarına yollayıp tek başına uyumuştu. Kiminle uyursa uyusun sonuç değişmiyor, kabuslarla bölünen berbat bir uyku genç kıza kollarını açıyordu. Red Room çökerken bile yeni kabuslara hayat veren bir oluşumdu.
Valeria saat şimdi gecenin 3'ünü gösterirken sırtını yatak başlığına yaslamış öylece duvarı izliyordu. Şarap rengi saçları dağılmış, gözlerinin içi uykusuzluktan kanlanmaya başlamıştı. Gecenin devamında ayık olamayacak kadar uykusu vardı. Fakat buna karşın geri uyuyabilecek kadar cesur değildi. Birilerini çağırmak sadece onu farklı bir alışkanlığa sürükleyeceği için sadece telefonunu eline aldı. Sağ avucunun içini kaplayan dikişler yüzünü buruşturmasana sebep olurken bunu görmezden gelip tuş kilidini açtı. Peter'ın attığı son mesaja cevap verip telefonunda gezinmeye başladı.
Tek amacı zihnini meşgul edip biraz olsun içindeki kötü duygulardan uzaklaşmaktı. Öylesine birkaç sayfada geziniyor yorgun gözlerinin ekranda oyalanmasına müsaade ediyordu. Son zamanların uykusuzluğu, yorgunluğu, gecenin karanlığında parlak bir ekrana bakan genç kızın gözlerinin zonklamasına sebep oluyor, başına hafiften bir ağrı bırakıyordu. Ancak Valeria ne olursa olsun geri uyumak istemediği için ekrana bakmayı sürdürdü.
Genç kızın irkilmesene sebep olan odasının camının tıklatılmasıydı. Yerinde doğrularak gözlerini kıstı ve cama bakışlarını çevirdi. Baş aşağı ters duran maskeli, Peter'dan başkası değildi. Valeria hızla telefonu bir kenara bıraktı ve ayağa kalkıp cama ilerledi. Camın havalandırmasını araladığında Peter'ın kendini içeri bırakmasını izledi.
"Burada ne yapıyorsun?" Peter maskesini çıkarıp rastgele bir yere bırakırken kısık sesli yanıtladı onu. "10 dakika önce mesajıma cevap verdin. Bu saatte uyanık olmaman gerekiyor. Seni merak ettim. Neden uyumuyorsun?" Valeria iyi olduğuna dair bir şeyler geveleyecekken Peter birkaç büyük adımda Valeria'nın karşısında durdu ve onun yorgun yüzünü avuçları arasına aldı.
İşte şimdi Peter tatlı bir şekilde Valeria'nın kahverengilerini süzerken Valeria'nın yalan söylemesi imkansızdı. Ancak Valeria için kötü olduğunu söylemek de kolay değildi. Yüzünü Peter'ın ellerine yaslasa da bakışlarını Peter'dan kaçırıp kısık sesli cevapladı onu.
