Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
100k olmuşuz.. Ne desem, ne söylesem boş İyi ki🖤
İyi okumalar😘
Wade salona girdiğinde yan yana oturan ve ellerindeki tabletlerden bir şeyler tartışan Tony ve Natasha'yı gördü. Her ne tartışıyorlarsa Wade'in umrunda değildi. Bu yüzden onların dikkatini çekmemek adına sakin adımlarla mutfağa yöneldi. Ancak tabii ki çoktan fark edilmişti. "Wade." Wade Natasha'nın sesiyle olduğu yerde durdu ve arkasını dönüp onlara baktı. Yüzünde, beni rahat bırakın, ifadesi boy gösterirken konuştu.
"Evet?" "Valeria'nın doğum günü için fikrine ihtiyacımız var." "Aslında yok." Natasha, Tony'nin cümlesi üzerine ona öldürücü bakışlarını yolladı. Tony ise kızı için en iyisini kendi başına yapabileceğini düşünüyordu. Wade gibi birinden asla yardım istemezdi. Tony Stark kimseden yardım istemezdi. "Hayır var. Valeria doğum günü için ne ister, neden hoşlanır bilmiyoruz. Nasıl kutlamayı sever?" Wade omuz silkti. "Çok basit." Nat ve Tony kaşlarını çatmış ona bakarken Wade devam etti. "Valeria doğum günlerini kutlamaz."
Nat ve Tony bunu beklemedikleri için şaşırdılar. Ancak Wade'in yanlarından ayrılmasına izin vermeden yeni sorulara geçtiler. "Neden?" "Bir şey mi oldu daha önce?" Wade başını salladı. "Evet oldu. Siz onu terk ettiniz. Valeria da ailesinin onu terk edişinin yıldönümlerini kutlamak istemedi."
Wade her daim açık sözlü bir insandı. Karşısındakinin kim olduğunun onun için önemi yoktu. Onun için sadece Valeria önemliydi. Buraya geldiğinden beri de etrafa hep şüpheyle bakıyordu. Umursamaz görünse de sürtük pandasını üzecek insanları zevkle öldürmek isterdi. Bugüne dek onu en çok üzmüş iki kişi de şüphesiz ailesiydi. Bu yüzden Wade fırsatını bulduğu her an lafını söylüyordu. Yine lafını ortaya bırakıp kaçtı.
Tony ve Nat birbirlerine baktılar. Onların bir süredir üzerine düşündükleri, en iyisini yapmaya çabaladıkları parti fikri hiç bu kadar ürpertmemişti onları. Geçmişteki sorunlar tamamen halledilemezdi belki. Ama onlar geçmişi geride bırakmak için güzel yarınlar yazmaya kararlıydı. Kızları için en özel doğum gününü planlamaya çalışıyorlardı. Tony omuz silkti ve içini rahatlatma çabasını dillendirdi.
"Artık biz varız. Kutlamaması için hiçbir sebep yok." Biraz duraklayıp devam etti. "Yok değil mi?" Natasha da gerilmişti Wade'in söyledikleri üzerine. Kızını bırakmak zorunda kaldığı anı asla unutamıyordu. O anın pişmanlığını ölene dek yüreğinde taşıyacaktı, biliyordu. "Yok bence de. Güzel bir 'ilk' olabilir."
*** Valeria, Peter'ın yatağına yayılmış onun stresli yüzünü izliyordu. Psikoloğa gitmeyi reddetmişti ve ailesi bu konuda ısrarcı olmasın diye elimden geldiğince çabalıyordu. Hiç olmadığı kadar sosyal oluyor, kendini tüm gün meşgul ediyor, akşamları da yorgunluktan bayılırcasına uyuyakalıyordu. Kabus gördüğünü biliyor; ama onları hatırlamıyordu. Bu yüzden üzülecek bir şeyi de olmuyordu elinde. İyi olmak için sarf ettiği çaba ona iyi geliyordu.
