Criminal

Parker airlines.

İyi okumalar😘

"Merhaba Peter. Ya da örümcek mi demeliyim?"

Peter üzerinden ilk şaşkınlığını attığında hafifçe çıkardığı kostümü geri giydi.
"Valeria, burada ne yapıyorsun?" Valeria onun ranzasının alt katında rahatlıkla otururken cevap verdi.
"Neden bana örümcek adam olduğunu söylemediğini, söylemediğinizi anlamaya çalışıyorum. Benim dışımda kuledeki herkes biliyor. Ama sorsan, ben de ailedenim." Peter sakince yatağa oturdu ve yüzünü Valeria'ya döndü.

"Bunun sadece gizli kalması gerekiyordu. May halam bile bilmiyor örümcek adam olduğumu." Valeria omuz silkti.
"Siz söylemediniz bende kendim öğrenmek zorunda kaldım." Peter aklına gelen şeyle kendini berbat hissetti.
"O yüzden mi benimle konuşuyordun? Hem örümcek adam olarak hem de Valeria olarak? Benden laf alabilmek için?" Peter, hoşlandığı kızın- daha hoşlandığını kendine bile itiraf edemedi- onunla sadece merakı yüzünden konuşmasını kaldıramazdı. Kendini kötü hissediyordu.

"Saçmalama Peter. Ben seni ilk örümcek adam olarak tanıdım ve o zaman bile gerçek seni merak etmiştim. Yani seni tanımak istediğim için seninle konuştum. Sen Peter'ken de öyle. Ben hiç kimseyi kendi merakım için kullanmam. Sadece sizinle konuşuyorum ve bana verdiğiniz bilgileri birleştiriyorum. Hepsi bu." Peter'ın içini bir rahatlama kaplarken nefes aldı.
"Üzgünüm. Kullandığını ima etmek istememiştim." Kısa süreli bir sessizlikten sonra Peter tekrar konuştu.

"Eve nasıl girdin? May halam ne dedi?"
"Halan beni görmedi. Kendi yöntemlerimle girdim." Peter onun hakkında daha nelere şaşırabileceğini bilmiyordu. Ancak Valeria'dan bir şey saklamak istemiyordu. Eninde sonunda öğrenecekti nasılsa.
"Tekrar, bu kez doğru bir şekilde tanışalım mı? Ben Peter, Peter Parker. Örümcek adamım." Valeria güldü ve elini uzatıp onunla tokalaştı.
"Valeria Milena Stark. Tony Stark ve Natasha Romanoff'un kızıyım."

"İkisinin kızı olmak nasıl bir şey?" Valeria güldü.
"Harika. Ama bazen karmaşık. İkisi de birbirinden hoşlanmıyor. Daha doğrusu babam rahat bir kişilik ve kafasına takmıyor ama annem Rogers'la birlikte olduğu için babamla aynı ortamda bulunmak istemiyor. Ama benimle olmak istiyor. Bir kaos var ortada." Peter güldü. Bu durumu birkaç kez görmüştü kulede.

Valeria ayaklandı.
"Kimse yokluğumu fark etmeden gitsem iyi olur." Peter anlayışla kafa salladı.
"Seni benim bırakmamı ister misin Milena? Tabi yükseklik korkun yoksa? Sana Milena dememde bir sakınca var mı?" Valeria arka arkaya aldığı bu sorulara güldü.
"Hayır yok, Milena diyebilirsin. Ve yükseklik korkum da yok." Peter maskesini kafasına geçirirken konuştu.
"Gidelim o halde."

Pencerenin önünde yan yana durdular. Peter bir elini Valeria'nın beline sararken Valeria da sıkıca ona tutundu. Peter'ın kalbi Valeria'ya sarılmanın heyecanıyla hızlanırken Valeria ise biraz sonra havada süzülecek olmanın heyecanıyla kalbi hızlı atıyordu. İkisi de bu durumdan şikayetçi değildi. Peter karşıdaki binaya ağını fırlattı ve yolculuk başladı.
"Parker hava yolları iyi yolculuklar diler, sayın Milena Stark."

***
Valeria, Peter'ın kim olduğunu öğrenince rahatlamıştı. Odasına girdiğinde Jarvis odayı aydınlattı ve Valeria yatağına oturmuş çatık kaşlarla ona bakan anne-babasını gördü. Kuleden kaçtığı anlaşılmıştı demek? Telefonunu da burada bıraktığı için onu bulamamışlardı. Valeria ikisininde kızgın olduğunu biliyordu ama yine de ortamı yumuşatmak istedi.

"İkiniz, baş başa benim odamda ne yapıyorsunuz? Bir kardeş için hazır değilim bunu soracaksanız. 17 yaşından sonra bir kardeşim ol-"
"Neredeydin Valeria?" Natasha çatık kaşlarıyla konuştu. Valeria derin bir nefes aldı ve çalışma masasının önündeki sandalyeye oturdu.
"Peter'ın yanında." Natasha'nın kaşları şaşkınlıkla havalanırken bu kez Tony kaşlarını çattı.

"Neden?"
"Onun örümcek adam olduğuna dair şüphelerim vardı ve yaklaşık bir saat önce emin oldum."
"Niye bunun peşine düştün?" Valeria sinirlenmeye başladığını hissediyordu.
"Neden siz bu kadar rahatsız oldunuz? Hepinizin bildiği durumu benim öğrenmem neyi değiştiriyor?" Nat ve Tony durakladı. Valeria haklıydı, bir şeyi değiştirmezdi ama yine de endişe etmeden duramıyorlardı.

"Tamam, Haklısın bir şeyi değiştirmez sadece zaten çok fazla düşmanımız var ve senin hedef olmanı istemiyoruz. Ayrıca neden bu kadar takıldığını da merak ediyoruz." Valeria omuz silkti.
"Çünkü benden bir şey sakladığınızı fark ettim. Siz saklamakta ısrar ettiniz. Ben de öğrenmekte." Ortamda kısa bir sessizlik oldu.
"Başka sorunuz var mı?" İkisi de kafalarını hayır anlamında sallayıp ayaklandılar. Natasha kızına sarıldı.
"Sadece seni korumaya çalışıyoruz. İyi geceler bebeğim." O odadan çıkarken Tony sarıldı.

"Sadece senin için endişeleniyoruz. 17 yıl sonra seni kaybetmeyi göze alamayız." Tony de kızının saçlarına bir öpücük bıraktı ve odadan çıktı. Valeria ise gevşeyen bedeniyle giyinme odasına ilerledi ve üzerine pijamalarını geçirdi. Peter'ı gerçekten tanımak istiyordu ve bunun için adım atmaktan çekinmeyecekti. Hızlıca yatağa girdi ve gözlerini kapattı.

***
Valeria üzerindeki taytı ve askılı tişörtüyle antrenman salonuna girdi. Sadece formunu koruduğundan emin olmak istiyordu. İçeride Steve'i gördü. Steve ise kenardaki havlusunu aldı ve Valeria'ya tebessüm edip kapıya yöneldi.
"Benden kaçıyor musun yüzbaşı?" Steve durakladı ve arkasını dönüp sevdiği kadının kopyası olan kıza baktı. Gözlerindeki şaşkınlık rahatlıkla okunuyordu.

"Hayır. Sadece.. rahatsız olacağını düşündüm."
"Neden?"
"Annenle ben, birlikteyiz biliyorsun. Ve belki bu seni rahatsız ediyordur." Valeria'yı biraz rahatsız ediyordu ama düne kadar kendisi burada değildi ve bu yüzden kimsenin düzenini bozmaya niyetli değildi.
"Annemle babamı birlikte görmeyi isterdim yüzbaşı. Ama onlar istemiyor ve önemli olan da bu. İkisininde kendi hayatları var ve ben buna sadece saygı duyabilirim. Bu yüzden kendini benim yanımda rahatsız hissetme."

Steve'in duymayı beklediği şeyler bunlar değildi. Ama yine de ona iyi hissettirdi.
"Teşekkür ederim Valeria. Seni üzmek istemedim sadece." Valeria anladığına dair kafa salladı.
"Şimdi antrenmanın bitti mi gerçekten, yoksa bana rakip mi olacaksın?" Valeria ringi işaret ettiğinde Steve sesli güldü. Onun meydan okumasını sevmişti. Natasha kadar cesur, Tony kadar ukala ve özgüvenliydi.

Steve kendisine yapılan meydan okumayı kabul edip ringe adımladı ve havlusunu eski yerine bıraktı.
"Pekala." Valeria hızlıca ısındı ve yumruk tokuşturup dövüşü başlattılar. Steve kibar bir adamdı, özellikle kadınlara karşı. Ancak Valeria'nın nazik olmak gibi bir niyeti yoktu. Steve ilk hamleyi ondan bekledi. Valeria ise yumruk atacakmış gibi kolunu hızla savurdu. Steve üst bedenini geriye çekerken Valeria asıl hedefi olan sağlam bir tekmeyi onun karnına geçirdi. Steve bu hareketten etkilenmişti. Fake yumruk onda işe yaramıştı, şimdilik.

***
Steve başlarda Valeria'ya karşı nazik olmak istese de Valeria hafife alınmayı asla sevmezdi. Steve'i de sert oynamaya mecbur bıraktı. Bir saate yakın bir zamanın sonunda bitirdiler. Steve devam edebilirdi ancak Valeria yorulmuştu. Steve'e karşı çok iyi mücadele etmişti ancak serumu olmadığı için çabuk(!) yorulmuştu. Şimdi yan yana oturmuş soluklanıyorlardı.

"Bu kadar iyi olmanı beklemiyordum Valeria. Reflekslerin çok iyi." Valeria sırıttı. Bildiği şeylerdi ama çevresini şaşırtmayı seviyordu.
"Biliyorum Steve. Gözüm kapalı bile olsa yapabilirim." Steve bunun öylesine bir cümle olmadığının farkındaydı. Valeria ciddiydi ve Steve bunu az önce bizzat deneyimlemişti.
"Natasha'ya dövüşmeyi kendin öğrendiğini söylemiştin. Ama bu çok ileri düzey." Valeria kafa salladı ve ayaklandı. Gitmeden önce yüzbaşıyı yanıtsız bırakmadı.
"Kendim öğrendim evet, ama bir akıl hocam vardı."

Ah Valeria... benim sinsi meleğim🖤

Oy verip yorum yapmayı unutmayın😘