Asker ve şifacının saklanmış hikayesi
Karanlığın mahzenine hapsedilmiş ruh, bir çiçek ile güneşe bakabilir.
...
Bir günlük içerisine gizlenmiş hayat hikayesiydi onların ki. Farklı dünyaların insanlarıydı onlar. 'Asla' kelimesi onlara verilmiş bir ad...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
GÜNLÜK
Benden sana bakmak ne güzeldi. Ne güzeldi, sen yokken bile sevdama sarılı kalmak. Ama hepsi şimdi yok oldu.
Kırıldı ayna.
Geriye paramparça kırıklar bırakarak gittin.
Tükenmişlik sendromuna mı kapıldım acaba? Karşımda sen olduğun halde aklımda olan soruları ve nefreti sana söyleyemiyorum. Karşımdasın ama zihnimde yoksun. Bakıyorum sana, sen de bana bakıyorsun. Ama ikimizin gözlerinde, kocaman bir boşluk. Seni görünce ışıldayan gözlerimin ışığı sönmüş. Neden bakıyorsun? O kadar mı acınacak haldeyim? Arkadaşlarınla çok eğlendin mi? Bir Müslüman kadının, düşmanının ayaklarına kendi benliğini kaybetmiş bir aptal gibi gitmesi hoşuna gitti mi? Ben konuşamıyorum ama sen oku zihnimi, anlat! Anlat bana nedenini? Neden sevdamı kirlettin? Neden onurumla benliğimle oynadın?
"Bunun ne işi var burada?" dedi bir zamanlar sesine hasret olduğum adam. 'Bunun', o kadar mı? Kendime gelmek için gözlerimi sıkıca kapayıp açtım. Ama yok gerçekti. Aralarındaki gülüşmelere ve onun samimi olmayan gülüşüne şahit oldum. Yanımda bir şeyler konuşuyorlardı ama ben sağır olmuş, sadece onu benliğini algılamaya çalışıyordum. Sonra adımları bana yaklaştı. Kolumdan tutup John denen adamın üzerine ittirdi.
"İstediğiniz gibi davranın. Ama takasta problem çıkabilir." demişti. Başımı kaldırıp sinirle ona döndüm. O ise üniformasının cebine ellerini sokmuş, kararlılıkla John denen adama bakıyordu.
"Doğru diyorsun." John'un eli yüzüme doğru yaklaşınca yüzüne tükürüğümü boca ettim. Ağzından bir küfür yuvarladıktan sonra elindeki sopasıyla bana vuracaktı ki arkamda duran Üzeyir tarafından çekilince yüzümde anlık bir tebessüm belirdi. Kalbim eski benliğine kavuşmuş gibi kıpırdadı.
Anlık diyorum çünkü kolumdan çekilmem ile beni kendine çevirmişti ve yüzüme tokat attığı gibi sendelenip duvara tutunmuştum. Ona değil halen daha onun için kıpraşan kalbime sinirlendim. Yanağımı tutmadan ona son kez duygu barındıran gözlerle baktım.
"Ne yapacağı belli olmaz sen her ihtimale karşı burada kal." diye iğrenmiş gözlerle bana bakan John denen adamın üzerine kusmak istedim.
"Efendim." diye devreye giren hain vasıflı adamı, eliyle durdu.
"Ben ona güveniyorum." deyince dönüp Üzeyir'e baktım. Emin bir şekilde karşındaki komutanına selam vermesini izledim. Sonra gözlerim belindeki silaha takıldı. İki taraf birbirine odaklanmıştı ki içimde bulundurduğum öfkeyle belindeki silahı bir hamlede çekip aldım. Silahı tam doğrultamadan elimin üzerini başka bir el kaplamıştı. Tetiğe basıp onu uzaklaştırmak istesem de karnıma yediğim hafif ama benim için büyük bir tekmeyle şok olmuş bir şekilde hemen ellerimi çekip karnıma götürüp tuttum.
