2 nieuwe meisjes

In de val deel 1 (af)

Het was een leuke dag geweest. Onze maatjes waren met zn allen naar school geweest. Het laatste lesuur was bij Stephanie's favoriete (SARCASTISCH) leraar Wolf. Hij hield haar de hele tijd in de gaten en Stephanie kon zich moeilijk focussen op de les. Ze was dan ook heel blij toen de laatste schoolbel weerklonk. 'Huiswerk staat op het bord, tot de volgende' zei Wolf en iedereen verliet het lokaal.
'Ik vind het zo niet leuk meer bij die creep, hij kijkt echt de hele tijd naar me' zei Stephanie droevig. Appie deed meteen zn arm om dr heen. 'Het komt goed, zolang wij bij je zijn doet hij je toch niks' zei Sydney ineens. 'Ja, er zit een hele klas bij' zei Fabian ook nog. Stephanie knikte wat. Wolf liep het lokaal uit en stond vanop de hoek van de gang dreigend naar Stephanie te kijken. Stephanie zelf had niks door. 'Laten we naar de kantine gaan, even relaxen' zei Appie. Stephanie liep met hem mee. 'Zullen we ook' vroeg Fabian aan Sydney. 'Graag, maar ik moet eerst medicijnen halen' zei ze tegen Fabian en gaf hem een kus. 'Ok, kom je weer naar hier dan? Of wal ik met je meegaan?' vroeg Fabian zorgzaam. 'Nee het lukt wel, tot zo' zei Sydney en liep naar buiten.
Fabian ging samen met Appie en Stephanie in de kantine zitten. Ze zaten gezellig te kletsen tot meneer Van Swieten er ineens aankwam. 'Ooh Appie en Fabian, kunnen jullie even helpen.. ik heb wat dossiers die naar de schoolkelder zouden moeten' zei hij. Fabian en Appie keken elkaar aan en gingen maar mee. Stephanie bleef alleen in de kantine zitten.
Stephanie zat wat voor zich uit te staren en aan een velletje aan haar vinger te prutsen. Daar was Wolf ineens weer. hij kwam bij haar zitten. Ze keek op en keek hem angstig in de ogen aan. 'Je hoeft niet bang te zijn, ik ben je leraar maar' zei hij. Stephanie kon niks terugzeggen en bleef hem bang aankijken. 'Zullen we hier even weggaan? Ik denk dat we even moeten praten' zei hij. 'Ik denk niet dat...' stammelde Stephanie. 'Ik denk dat het een goed idee is' zei Wolf, stond op en trok Stephanie overeind. 'Wat wil je?' vroeg ze maar Wolf nam haar gewoon mee.

Niet veel later kwam Van swieten terug met Appie en Fabian, 'Bedankt jongens, neem jullie maar een drankje uit de bar, gratis natuurlijk' zei hij en liep weer weg. Dat moest Appie zich geen 2 keer laten zeggen. Hij liep naar de bar en pakte een cola voor zichzelf en Appie. Ze gingen zitten. Ineens zag Appie de tas van Stephanie staan, 'He waar is die gekkerd nou gebleven? Zo lang zijn we toch niet weggeweest?' zei hij. Fabian keek vreemd rond, 'Misschien naar de wc?' zei hij en nam een slok van zn cola.

Sydney liep door de stad, ze haalde snel haar medicijnen op en liep terug naar school. Toevallig was Jacob ook in de stad, hij zag haar lopen en stopte met zn auto vlak voor haar. 'Meisje wil je een lift' vroeg hij. Zonder het door te hebben antwoorde Sydney 'Nee want ik ben er over 2 minuten al'. 'Stap toch maar in ' zei Jacob. Hij stapte uit en duwde haar de auto in. Plots zag Sydney wie het was en schrok. Jacob reed snel naar de loods. Hij ging er een fijne middag met zn lieve kleine meisje van maken.
Hij reed het domein op, trok sydney uit de auto en duwde haar de loods in. Sydney viel voorover. 'Wat zal ik met je doen' zei hij en pakte een stoel. Hij sleepte sydney naar de stoel toe, 'ZITTEN' zei hij nors. Sydney was bang en deed wat hij vroeg. Jacob nam tape en maakte sydneys handen en voeten vast aan de stoel. Sydney riep om hulp maar al snel deed Jacob een plakker op haar mond en keek haar grijnzend aan. 'Dit word de allermooiste dag' zei hij.

Wolf nam Stephanie mee naar de loods. Hij dacht daar het rijk met haar voor zich alleen te hebben. Hij trok de deur open en schrok toen hij Jacob zag staan. Stephanie schrok al even erg toen ze Syd op een stoel vastgetapt zag zitten. Wolf liep met Stephanie naar hun toe, 'Wat doe jij hier' zei hij grijnzend. 'Ik kan jou precies hetzelfde vragen' zei Jacob en keek naar Stephanie.

'Ouwe snoeperd' grijnsde wolf en duwde Stephanie neer. Sydney keek haar bang aan. 'Mn meisje had wat aandacht nodig' lachtte Jacob een ging weer bij Sydney staan. Hij raakte haar weer aan op plekken waar ze dat helemaal niet wou. Wolf ging gehurkt voor Stephanie zitten; 'heb jij er wel een beetje zin in?. Stephanie huillde, 'Nu niet gaan huilen he, je weet dat ik daar niet tegen kan' zei Wolf. 'Ik kan er niks aan doen' snikte Stephanie. 'Hou er mee op' zei hij en gaf haar een klap. Stephanie had pijn en huilde nog meer nu.

Appie en Fabian hadden nog steeds niks gehoord en begonnen zich een beetje zorgen te maken. Stephanie was ineens verdwenen en Sydney was nog steeds niet terug. Ze zochten doorheen de hele school maar vonden hun niet. Zou het weer zover zijn zijn? Fabian was bang.

Uren van geplaag en gekwel gingen voorbij.

Ineens pakte Wolf Stephanie op. 'Wat, wat ga je met me doen?' snikte ze. 'We gaan ergens heen' zei hij lacherig en stapte richting de deur met haar. 'NEEEE' schreeude ze en keek Sydney aan. Sydney was bezorgd maar had zelf genoeg aan haar hoofd. Jacob hing nog steeds om haar heen te kleffen. Hij grijnsde naar Wolf die met Stephanie weg ging. 'Eindelijk alleen' grijnsde hij en begon sydney losser te maken. Sydney hoopte dat ze weg kon maar Jacob drukte haar stevig naar de grond toe. 'We gaan het even heel gezellig maken' zei hij en begon met zn handen onder Sydneys shirt te gaan. Sydney was bang en huilde.
Jacob begon haar broek los te maken. Hij had Sydneys handen nog niet losgemaakt dus ze kon zich niet verweren, ze kon enkel met haar benen trappelen. Jacob trok haar broek uit en grijnsde. Sydney was doodsbang voor wat zou gaan gebeuren, dit wou ze niet!
Jacob maakte ook zijn eigen broek los en keek haar aan; 'dit is toch wat je altijd al wou' zei hij lachend en deed zn hand over haar wang. Sydney huilde hard. Jacob ging zijn gang en randde haar aan.

Wolf had stephanie in de wagen geladen en reed met haar naar een afgelegen plek aan het water.
hij trok haar de wagen uit en sleepte haar naar de waterkant toe. Stephanie keek hem bang aan. 'Even lekker zwemmen' zei hij en rolde Stephanie, die wet handen en benen vastgemaakt was, het water in. Ze was bang, bang dat Wolf haar zou verdrinken. Hij drukte haar met haar hoofd onder water en wachtte een paar tellen.
Hij trok haar weer op aan haar trui. Stephanie hapte naar lucht. 'Leuk he' zei Wolf. Stephanie schreeuwde. 'Ja? Dan doen we het nog een keertje' zei Wolf en duwde haar lachend onder, net iets langer dan de vorige keer. Stephanie hield haar adem in. Op het nippertje trok hij haar weer omhoog. Stephanie hapte weer naar adem. 'STOP' zei ze luid. 'Nog een keer?' vroeg Wolf en drukte haar weer onder. Het water was ijskoud en Stephanie begon al wat onderkoelingsverschijnselen te krijgen. Wolf lachte. Hij trok haar uit het water en sleepte haar tegen een boom aan. Stephanie rilde van de kou en keek hem zielig aan. 'Was dat niet leuk?' vroeg Wolf en lachte weer. Stephanie vond hem zo gemeen!

Intussen was Jacob klaar met Sydney. Sydney had moeilijk haar broek aangetrokken en zat met opgetrokken knieen in een hoekje te huilen. Jacob vond het fijn en was niet van plan om Syd nu met rust te laten.

'We moeten weer die loods gaan checken' zei Fabian ineens. Appie keek hem aan 'NIET WEER' zei hij en rende meteen naar de fietsen. Fabian volgde hem.

Wolf laadde Stephanie weer in en reed met haar naar de loods. Eenmaal daar was Sydney blij haar terug te zien. Ondanks wat er was gebeurd was ze toch bang dat Wolf haar wat aan zou doen.
Jacob keek Wolf aan. Stephanie was doornat; 'even gezwommen' zei hij lachend waardoor Wolf ook weer hard moest lachen. Wolf legde Stephanie neer op de grond. Ze gaf geen kick meer. Sydney keek haar bang aan. Ze zou toch niet dood zijn....