2 nieuwe meisjes

De aanrijding (af)

Sydney liep alleen door de stad, ze was even wat boodschappen doen en belde met Fabian. 'Ik ben er zo weer, moet nog 1 ding doen' zei ze 'Ok, tot zo dan. Voorzichtig he, ik hou van je' zei Fabian. Sydney glimlachte, 'ik ook van jou, tot zo' en drukte de telefoon uit. Ze keek de straat na en wou oversteken. Opeens kwam er keihard een auto aangereden. Het was Jacob die aan het stuur zat, hij was bezig met sms'sen en lettte niet op de weg.
Hij zoefde met een hoge snelheid en reed Sydney een beetje aan. Ze viel om met haar hoofd op de stoeprand. De auto had gelukkig enkel haar zijde geraakt en ze had niks ernstigs. Jacob had een hobbeltje goevoeld maar gaf er geen aandacht aan en reed verder. Mensen verzamelden rondom Sydney en belden een ambulance. Ze was bij maar kon moeilijk staan. 

De ambulance kwam aan en haalde Sydney op. 'Is er iemand die we kunnen bellen?' vroeg een verpleegster aan Sydney. 'Fa.. Fabian' zei Sydney moeilijk en wees naar de telefoon in haar broekzak. Ok, we bellen hem zo.. is hij je vriend?' vroeg ze. Sydney knikte. 

Ze reden het ziekenhuis in en Sydney werd een kamer ingebracht. Fabian was intussen gebeld en belde naar Stephanie en Appie toe. Jodie was daar aan het spelen bij Milla. Hij vertelde over de telefoon dat het iets later zou worde omdat Syd in het ziekhuis was. Stephanie schrok een beetje, 'geen probleem, hou me op de hoogte ok...'. Fabian drukte in en reed snel naar het ziekenhuis.

Sydney werd onderzocht. De aanrijding had gelukkig niks ergs veroorzaakt, ze had enkel een grote blauwe plek op haar zijde. Fabian stormde het ziekenhuis in en liep naar haar toe. Hij kwam de kamer in, 'he schat.. gaat het?' zei hij en nam haar hand vast. Sydney glimlachte een beetje, 'het gaat wel goed hoor' zei ze. Een dokter kwam de kamer in, 'Het gaat zelfs zeer goed met mevrouw' zei hij blij Fabian keek hem aan. De dokter keek naar de resultaten van het bloedonderzoek, 'u bent zwanger.. dus u hebt heel veel geluk gehad' zei hij. Sydney keek Fabian aan, 'zwanger vroeg ze verbaasd. Fabian glimlachte. Fabian omarmde Sydney en gaf haar een kus. 'Jodie krijgt dus een broertje of zusje' zei ze enthousiast. Fabian knikte. 

De dokter regelde alles verder af en gaf nog wat rustadviezen aan Sydney. Ze ging samen met Fabian Jodie ophalen.
Die was nog aan het spelen met Milla en wist nog niet wat er met haar moeder gebeurd was. 

Fabian en Sydney kwamen aan en belden aan. Stephanie opende de deur, 'he kom binnen, gaat het wel?' vroeg ze en keek bezorgd naar Sydney. Sydney knikte en liep naar binnen. Jodie zag Sydney binnen komen, 'maamaaaa' zei ze luid en liep naar haar toe. Ze knuffelde haar. Ze kwam per ongeluk met haar hand op de zij van sydney. 'Auw' zei Sydney zacht. Jodie keek haar aan. Fabian pakte Jodies hand, 'kom eventjes zitten, we moeten wat vertellen'. Appie zat vanuit de zetel te kijken. Sydney en Fabian gingen met Jodie zitten. Fabian nam Jodie op schoot. 'Mama was net even in het ziekenhuis, er was een auto tegen haar gereden' zei hij voorzichtig. Jodie keek geschrokken naar Sydney. 
'Het gaat wel pop' zei sydney en wreef over haar arm. 'Maar er is ook nog iets anders' zei Fabian. Stephanie kwam bij Apie zitten, ook Milla kwam in de zetel zitten en keek geboeid naar Fabian. 'Je krijgt een broertje of zusje erbij' zei Sydney zachtjes met een glimlach. 'WOOOOW echt?' vroeg Jodie en keek naar Sydney en Fabian. Stephanie keek hun ook verbaasd aan, 'wat leuk!' zei ze lachend. Sydney lachte wat naar Fabian. Appie lachte, 'nog een speelkameraadje' zei hij. 
Sydney keek ineens wat moeilijk, ze kreeg wat kramp in haar zij.Fabian keek haar aan, 'zullen we naar huis gaan? Je hebt het lastig...' zei hij moeilijk en keek bezorgder. Sydney knikte. Jodie stond snel op en gaf Milla een knuffel, 'was gezelllig' zei ze lachend en pakte haar jas. Milla keek haar aan, ' Jaaaa!'. 

Sydney en Fabian namen samen met Jodie afscheid en liepen naar buiten toe. 'Tot snel' zei Appie en zwaaide wat. Stephanie liep samen met Milla mee tot aan de voordeur en zwaaide hun uit. Milla liep meteen weer naar haar kamer. Stephanie ging weer naar de woonkamer toe en ging bij Appie zitten. 'Wel leuk voor Sydney en Fabian' zei ze uit het niets. Appie keek haar aan en knikte. Ineens bedacht Milla zich boven wat haar vader gezegd had... een speelkameraadje. Dat wou ze ook wel. Ze liep snel de trap af en kwam de woonkamer in gestormd.
Appie keek haar aan, 'he.. wara brand het' zei hij lachend. Milla keek hem raar aan, 'nergens maar ik heb een vraag' zei ze onschuldig. Stephanie keek haar en Appie aan, 'ja vraag maar...'. Milla ging vlak voor hun staan, 'Mag ik ook een broetje of zusje als speelkameraadje' zei ze ineens zachjes. Stephanie keek wat geschrokken. Appie keek glimlachend naar Milla en later naar Stephanie, Misschien wel.. we zien wel' zei hij lachend. Stephanie keek hem moeilijk aan. Milla begon te juichen... 'Jeeeeeej! Wanneer?? Morgen??' zeurde ze.
'Zo snel gaat dat allemaal niet, weet je nog wat we je vertelden allemaal...' zei Stephanie moeilijk. Milla moest even denken en bedacht zich de uitleg over de bloemetjes en de bijtjes. 'ik snap het... denk ik' zei ze. Stephanie knikte. 'Anders ga je nog wat spelen, dan kunnen mama en ik er even over praten' zei Appie en leek lachend naar Milla. Milla knikte en liep de kamer uit.

Stephanie keek haar na en zuchte wat. 'Ik weet niet of ik dat wel wil' zei ze tegen Appie. Appie keek haar moeilijk en een beetje droevig/teleurgesteld aan, 'waarom niet' vroeg hij zachtjes. Stephanie keek moeilijk en probeerde niet te huilen, 'ik... ik wil niet dat...'.
Appie pakte haar hand. 'Het is al zo erg dat dit allemaal met Milla moet gebeuren... Ik kan dit een tweede kindje niet aandoen' zei ze moeilijk. Appie omhelsde haar, 'gebeurd niet ok....' zei hij troostend. 'Zo lang die vreselijke vent in ons leven is kan ik het niet aan' zei ze en begon te huilen. Appie snapte haar wel een beetje. 'We doen niets wat jij niet wil...' zei hij lief . Stephanie keek hem aan, 'sorry..'. Appie bleef haar troosten, 'rustig maar schat... ik snap het wel!!'.
Stephanie glimlachte wat en begon nog meer te huien, 'Je had me beter nooit ontmoet... dan had je een normaal leven gehad'. Appie pakte met zn beide handen haar hoofd vast, 'hee... zeg dat niet! ik hou van je, en wat er ook gebeurd, ik zal dat blijven doen!'. Stephanie keek hem huilend aan. Appie droogde haar tranen, 'ik een het, jij bent mn alles. Samen met Milla!! We hebben elkaar en niemand komt daartussen!' zei hij lief en af haar een kus. Stephanie bleef hem aankijken, 'je bent te lief' zei ze en knuffelde hem. 
'Komt goed... rustig maar ' zei Appie en bleef haar knuffelen. 'We zien wel hoe het loopt. Maar ik en gelukkig met hoe alles is... behalve sommige tegenslagen, maar daar denken ze niet meer aan!' zei hij lief. 
Stephanie bleef tegen hem aanliggen. 

De avond ging verder. Sydney rustte de hele avond en Fabian speelde met Jodie. Milla speelde op har kamer. Appie liep even naar haar toe. 'Milla? kom eens even' zei hij en ging op bed zitten Milla kwam bij hem zitten. 'Wil je me een plezier doen en niet te veel met mama praten over een broertje of zusje...' zei hij lief. Milla knikte, ze snapte het niet maar ze wou alles doen om haar mama en papa blij te maken. 'Zal ik doen papa' zei ze lief en knuffelde hem. Appie glimlachte. Stephanie kwam ook boven en zag hen zitten, ze liep naar hen toe, 'gezellig hier' zei ze zacht. Milla stond op, pakte Stephanies hand en liet haar ook op bed zitten naast Appie. Ze ging achter hun zitten en knuffelde hen, 'ik hou van jullie' zei ze zachtjes. Stephanie pakte het hand van Milla en het hand van Appie, 'Ik ook van jullie' zei ze. 'ik ook' zei Appie en gaf hun een kus.