2 nieuwe meisjes

Uit eten (af)

'Wat zullen we vandaag eens eten' vroeg Fabian aan Sydney en Jodie. 'Pizaaa' riep Jodie luid en begon wat te springen. Sydney kalmeerde haar, 'Ok, rustig maar... ga je maar klaarmaken' . Jodie rende naar haar kamer en kleedde zich om. Ook Fabian  en Sydney maakten zich klaar.

Ze reden samen naar het dorp. Daar was een lekkere pizzatent waar ze wel eens vaker waren geweest.
Wat niemand doorhad was dat er een auto al de hele tijd achter hun aan reed. Het was Jacob, Hij was nieuwsgierig wat ze gingen doen dus volgde hij hun. 

Fabian reed de parking voor de pizzatent op. Samen gingen ze naar binnen toe. Jacob had zich wat verderop geprakeerd en liep de bosjes in om Sydney en Jodie te bespieden.
Een vriendelijke ober kwam naar hun toe. Jodie keek hem met grote ogen aan. Hij begeleidde hun naar een leuk tafeltje en gad de menukaarten. Ineens merkte Sydney dat haar handtas nog in de auto lag. Ze had er niet zo'n veilig gevoel bij als die in de auto bleef liggen. Ze stond op. 'Waar ga je heen' vroeg Fabian. 'Mn tas even halen... ben zo terug' ze Syd en liep naar buiten. Jodie keek haar aan, ze had niet gehoord wat haar moeder gezegd had omdat ze zo druk was met kijen welke pizza ze zou nemen. 'Huuuh, waar gaat mama nu naartoe? vroeg ze aan Fabian. Fabian vertelde dat ze gewoon haar tas ging ophalen en zo wel weer terug was. Jodie knikte wat en las verder in de menukaart.

Sydney liep de parking op. Ze liep snel naar de auto en pakte haar tas eruit. Ze had niet gemerkt dat er opeens iemand acter haar stond. Ze deed de autodeur dicht en voelde ineens een hand op haar schouder.
Een beetje geschrokken draaide ze zich om. Ze schrok nog meer toen ze zag wie er voor haar stond. Jacob keek haar grijnzend aan, pakte haar bij haar arm en sleurde haar mee de bosjes in. Sydney probeerde zich te verweren. Jacob duwde haar tegen een boom aan, 'He meisje..'. Sydney wou om hulp roepen, maar voor ze een woord kon uitbrengen deed Jacob zijn hand voor haar mond. 
Hij bleef haar grijnzend aankijken, 'wij gaan lol maken, dat is zo lang geleden' zei hij lachend.
Sydney was bang en begon te huilen. Ze dacht dat dit alles wel voorbij was. Jacob maakte zn broek los en deed hetzelfde bij haar. Hij bleef haar grijnzend aankijken, 'en je gaat je mondje dicht houden. Je weet wat er anders gebeurd he meisje...'. Sydney was radeloos, ze kon niks doen. Ze zat in de klauwen van Jacob, voor de zoveelste keer. Jacob ging zn gang. De tranen rolde over Sydneys wang. 

Fabian zat naar de deur van het restaurant te staren. Hij vroeg zich af waar Sydney bleef. Ze zou alleen haar tas ophalen, dit duurde nu wel heel erg lang. Joie begon zich ook te vervelen. 'Papa, wanneer eten weee... ik heb honger' zei ze zeurderig. Fabian keek haar aan, 'Als mama zo terug is kan het wel'. Ook de ober had gemerkt dat Jodie ongeduldig was. Hij nam wat kleurtjes en een groot blad en bracht het naar Jodie, 'Hier dan kan je wat tekenen' zei hij lief. Fabian glimalachte naar hem. Jodie was helemaal blij, ze was dol op tekenen.
Fabian liep naar de ober toe, 'kan je even 5 minuten op dr letten... mn vriendin is al te lang weg, ik wil even gaan kijken...'
De ober knikte vriendelijk en ging bij Jodie aan tafel. Ze keek Fabian na, 'Waar gaat papa heen? ookal weg' zei ze droevig. De ober stelde haar gerust en ging met haar tekenen.

Fabian liep het restaurant uit, 'Syd?? Lieverd wara ben je?'. Sydney hoord eFabian roepen, ze wilde antwoorden maar dat kon niet door die vreselijke Jacob. Jacob hoorde hem ook en schrok. Hij liet Sydney los en keek haar aan, 'geen woord!!!'. Hij duwde Syd om en liep weg. Sydney viel half de bosjes uit. Fabian zag haar meteen en liep naar haar toe, 'Lieverd, wat is er aan de hand, wat is er gebeurd??' vroeg hij en pakte haar stevig vast. Sydney huilde alleen maar. Fabian hielp haar overeind en zag dat haar broek niet zat hoe hij hoorde.
Het was duidelijk wat er gebeurd was. Vol ongeloof troostte hij Sydney. 'Kom, ga alvast in de auto itten, we gaan naar huis! Ik haal Jodie!!'. Sydney stond moeilijk op en kroop in de auto. Ze was een beetje in shock. Jodie zat nog steeds bij de ober. Fabian liep overstuur binnen. Hij gaf de ober een fooi en ging met Jodie weg. Jodie kwam buiten en zag haar moeder huilend in de auto zitten. Ze wilde vragen wat er was maar ze kreeg er niet echt een kans voor. Fabian trooste haar nog even en reed zo snel hij kon naar huis.  

Eenmaal thuis ging Sydney moeilijk in de zetel zitten. Fabian hielp haar zo goed mogelijk. Jodie ging boven nog wat kleuren. 1 ding was voor fabian wel duidelijk; die idioot moest gestopt worden!!