2 nieuwe meisjes

Nieuw leven (af)

Een paar maanden later, de zwangerschap van Sydney en Stephanie zijn goed verlopen, zonder Jacob en Wolf in de buurt. 

Stephanie lag thuis op de bank wat tv te kijken. Appie kwam net thuis, 'He schat' zei hij en gaf haar een kus. Vervolgens wreef over haar buik en gaf er ook een kus op, 'En he kleintje'. Stephanie lachte wat. 'Hoelang laat jij nog op je wachten' zei hij tegen de buik. 'Als het goed is niet zo heel lang meer' zei Stephanie met een zuchtje. 'Komt goed schat' zei Appie en wreef wat over dr arm. Stephanie stond op en liep naar de keuken. Appie keek haar na.
Ze schonk wat te drinken in. Appie liep naar de keuken 'vraag dat dan toch, ik ben er nu' zei hij lief en pakte haar buik weer vast. 'Ook wat?' vroeg Stephanie.
Appie knikte en Stephanie schonk hem ook in. Ineens merkte Appie een hele plas water op, 'Wat is dat' vroeg hij. Stephanie keek en zag dat haar hele broek nat was, 'Volgens mij wil er iemand uit' zei ze een beetje lacherig. Appie was meteen in paniek.. 'Snel naar de auto' zei hij. Stephanie deed haar jas aan en liep mee.
Appie reed meteen naar het ziekenhuis toe. Hij was bezorgd en blij teglijk. Tijdens de rit begon Stephanie steeds meer last en pijn te hebben. 'Even volhouden schat' zei Appie en hield een hand op haar been. Stephanie pufte.

Ze kwamen aan in het ziekenhuis en Stephanie werd meteen de verloskamer in gebracht. Appie bleef dicht bij haar. Blijkbaar was alles op gang gekomen zonder dat ze er ook maar iets van gemerkt had. Ze lag klaar om te bevallen. Appie probeerde haar te steunen maar Stephanie werd er een beetje zenuwachtig van. 'Gaat het schat, kan ik helpen' vroeg Appie lief. 'Anders kom jij hier liggen!!' zei Stephanie een beetje bozig. De bevalling ging van start. 'Komop schat nog even' riep Appie zachjes en hield haar hand vast. 

Sydney zat ook hoogzwanger thuis. Ze had ineens wat last van buikpijn. Ze hoopte dat er niets met het kindje was en had Fabian gebeld. Die kwam thuis aangestormd. 'Gaat het lieverd? Zal ik een dokter bellen?' vroeg hij meteen. Sydney pufte wat en kreeg ineens een erge kramp.Fabian schrok, 'Kom we gaan nu naar het ziekhuis' zei hij bang. Hij pakte het koffertje van Sydney wat al klaar stond en legde het in de auto en hielp haar vervolgens de auto in en reed naar het ziekenhuis.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen bleek er geen arts meer beschikbaar te zijn. Er was wel nog een arts maar die had nog nooit zwangerschappen gedaan, maar het moest maar. Sydney werd klaargeled op een bed en Fabian bleef bij haar. Ineens kwam de vervangarts binnen, het was Jacob. Sydney keek beng, 'Ik wil niet de hij het doet' zei ze tussen de pijn door. ook Fabian was het er niet eens mee. 'Er moet iemand anders zijn' zei hij en keek Jacob boos aan. 'Ik kan er niks aan doen, het moet maar ' zei Jacob. 

Stephanie was nog steeds bezig. 'Komop mevrouw, nog een keer, ik zie het hoofdje al' zei de dokter. Stephanie gaf alles en hoorde ineens babygeluidjes. Appie glimlachte, 'het is je gelukt' zei hij lief en kreeg wat tranen. De dokter legde het kindje op Stephanies buik.
'Het is een meisje' zei hij. Appie keek er lief naar. Stephanie besefte het nog niet helemaal,, ze hield het handje een beetje vast. Appie gaf haar een kus en veegde de zweetdruppels wat van haar voorhoofd af.
'Gefeliciteerd mama' zei hij en lachte. Stephanie begon te huilen, ze bedacht zich ineens dat het haar kindje was wat ze in haar armen had. Lief keek ze ernaar. Een verpleegster pakte het even weg om te verzorgen. Appie gaf Stephanie een knuffel.
'Hoe noemen jullie haar' vroeg de verpleegster. Appie keek haar aan. 'Ik vind Milla wel mooi' zei Stephanie. 'Prachtig' zei Appie, 'Milla' zei hij blij tegen de verpleegster. Stephanie keek Appie aan, 'sorry van net he'. Appie keek raar. 'Ik had zo'n pijn... ik mocht niet tegen je roepen' zei ze en deed haar hand naar zn wang. 'Maakt toch niet uit' zei Appie, 'ik snap het wel, en kijk wat we nu hebben' zei hij lief en hield Stephanie's hand vast. 

Fabian was intussen de gang opgelopen, 'Is er hier een dokter' riep hij. De dokter die net bij Stephanie was kwam de gang in naar Fabian toe. 'Mijn vriendin bevalt en er is een onbekwame arts bij' zei Fabian en trok de dokter mee. Jacob hield Sydney in de gaten, 'De grote dag, spannend' zei hij grijnzerig. Syndey moest er niks van weten en hoopte dat er snel een andere arts kwam.
Fabian kwam binnen met de dokter. Die liet Jacob meteen uit de kamer halen. Eenmaal op de gang belde Jacob met Wolf. 'He, onze meisjes zijn aan het bevallen he...' zei hij grijnzend. ' Wolf deed meteen zn jas aan en vertrok naar het ziekenhuis.

Stephanie werd naar een kamer gebracht. Ze lag de hele tijd naar Milla te staren. Ze was zo blij. Ook Appie kan zijn ogen niet van Milla afhouden. 'Wil je haar even pakken?' vroeg Stephanie en keek Appie aan. Een beetje onzeker liep hij naar Milla en pakte haar voorzichtig op. Stephanie vond het schattig om te zien, 'zo lief, mijn 2 schatjes! Je word vast een superpapa!' zei ze. appie glimlachte en liep heel voorzichtig naar het bed, hij legde Milla in Stephs armen, 'en jij een supermama' zei hij en gaf een kus. 

Ondertussen was Sydney aan het bevallen. Fabian stond vlak naast haar en hielp haar. Hij pufte met haar mee.  Ze hoorden opeens babygeluiden. 'een meisje' zei de dokter en legde het kindje op haar buik. Fabian glimlachte. Sydney hield haar goed vast, 'Jody' zei ze stil. Fabian glimlachte.. 'is dit Jodie' vroeg hij. Syd knikte breedlachend. Fabian omarmde haar en gaf een kus.
Jodie en Sydney werden verzorgd en werden naar de kamer gebracht. 
Stephanie zag dat er een bed werd binnen gereden, ze keek nieuwsgierig. Ze zag Fabian binnen komen lopen... . 'Fabian' zei ze verbaasd. Even later zag ze pas dat Sydney werd binnengereden. 'He! Wat.. toevallig?!' zei ze en keek hun aan. Sydney zag dat Stephanie met Milla in dr armen lag.. 'Gefeliciteerd' zei ze. Steph glimlachte. Fabian gaf Appie en hand en schouderklopje, 'Goed hoor papa' zei hij wat lachend. Appie zag dat Jodie werd binnen gereden, 'Nou jij ook zo te zien' en gaf Fabian ook een schouderklopje.

De verpleging ging weg en ze bespraken een beetje met elkaar. Ineens werd er op de deur geklopt. Stephanie dacht dat het haar moeder ofzo zou zijn 'Binnen'... Ineens stonden Wolf en Jacob in de kamer. Stephanie hield Milla goed vast en keek bang naar Wolf. 'Wat kom je hier doen' vroeg ze. 'Nou, gefeliciteerd hoor! Kijk ik heb zelfs bloemen meegenomen' zei wolf en liep naar haar en Milla toe. Appie hield hem wat tegen, 'Blijf hier maar staan' zei hij. Ook Jacob liep richting de couveuse van Jodie. Fabian duwde hem wat terug. 'Mooi meisje' zei Jacob meteen en grijnsde wat. 'Ga weg' zei Sydney, 'of ik bel de verpleging en dan zetten ze jullie eruit'. Jacob keek haar chagrijnig aan, 'goed dan' zei hij en liep naar de uitgang. Wolf keek ook chagrijnig en liep maar mee, 'tot snel hoor' zei hij en liep naar buiten. Stephanie hield Milla goed vast. Sydney deed hetzelfde bij Jodie.
Appie ging op bed bij Stephanie zitten en Fabian bij Sydney. Sydney uilde om Jacob. Fabian trooste haar, 'vergeet nou maar wat er niet gebeurde, kijk wat er in je armen ligt...'. Sydney stopte met huilen en gaf Fabian een kus 'inderdaad'....

De avond ging voorbij. De meisjes moesten nog een paar dagen in het ziekenhuid blijven en mochten met Milla en Jodie naar huis toe.