2 nieuwe meisjes

Het normale leven (af)

Maanden gingen voorbij. De 2 gezinnetjes waren allebei rustig. Ze hadden een normaal leve zonder aanvallen en kwellingen.
Sydney was intussen hoogzwanger van haar 2e kindje. Ze telde samen met Fabian en Jodie de dagen af.
Ook bij Appie, Stephanie en Milla ging het goed. Ze waren gezellig samen thuis. Milla speelde zoals gewoonlijk met haar popjes en Stephanie zat in de woonkamer in verschillende boekjes te bladeren. 'Deze is echt zo mooi' zei ze en wees naar een trouwjurk. Appie keek ernaar; ' als jij deze draagt zeker!' zei hij lief. Stephanie glimlachte naar hem en nam een ander boekje, 'Milla kom je even?'. Milla keek op en liep naar de bank, 'Ga je ook even een jurkje uitkiezen?' vroeg Stephanie en gaf haar het boekje. Milla bekeek ze allemaal zorgvuldig, 'DEZE!' zei ze ineens. 'Wauw wat mooi' zei Appie.

Stephanie knikte, 'We kunnen bestellen' zei ze blij. 'Ik word een echte prinses!!' zei Milla. 'Dat ben je al' zei Appie. 'Idd, maar nog meer' zei Stephanie lief en knuffelde Milla.
Sydney lag op de bank, Fabian kwam bij haar zitten, ' gaat alles goed lieverd?' vroeg hij en legde zn hand op haar buik. Syndey knikte en glimlachte, ineens kreeg ze een steek in haar buik. Fabian keek bezorgd, 'wat is er?'. Sydney kon moeilijk praten van de pijn. 'Ik bel een ambulance!' zei Fabian snel en nam de telefoon. Jodie zat boven te tekenen en had niks door van wat er aan de hand was. De ambulance kwam snel en bracht Sydney naar het ziekenhuis. Fabian was boven Jodie gaan halen en had haar verteld wat er was. Ze gingen snel mee.
Eenmaal in het ziekenhuis werd alles in gereedheid gebracht. Het moment was aangebroken, Sydney zou gaan bevallen van haar 2e kindje.
Een halfuurtje later was het gebeurd. Fabian hield met traanogen Sydneys hand vast en keek naar het kleine kindje wat op haar buik lag. Ook Jodie stond met grote ogen te kijken en begreep niet helemaal wat er allemaal gebeurde. Sydney huilde ook en keek naar het kindje. De verpleging nam haar mee om te verzorgen, 'hoe noemen jullie haar?'. 'Julia!' zei Sydney. Fabian keek haar aan, 'prachtig!!' zei hij en gaf haar een kus.
Stephanie was intussen aan het koken. Appie en Milla lagen in de zetel te knuffelen. Milla stond ineens op en begon de tafel te dekken. 'Woow fink hoor!' zei Stephanie. Terwijl ze niet oplette verbrandde ze haar hand wat, 'AAAUW' zei ze luid. Appie kwam meteen, 'wat is er?'. 'beetje verbrand' zei Stephanie. 'Onder de kraan houden!' zei Appie bezorgd en hielp haar. 'Zo er is het niet, het valt wel mee...' zei ze. 'zeker?' vroeg Appie.Stephanie knikte en gaf hem een kus, 'geen zorgen' zei ze en ging verder met koken. Appie keek haar na en keek wat ze klaargemaakt had, 'mm lekker hoor!' zei hij en ging alvast aan tafel zitten. Milla had alles klaargelegd en ging ook zitten. 'Het is klaar!' zei Stephanie en schepte het eten op. Milla begon meteen te eten. 'Lekker?' vroeg Stephanie. Milla knikte hevig. 'Je kan ook superlekker koken' zei Appie. 'Hou op hoor, valt wel mee' zei Stephanie.

Ze gingen allemaal eten.
In het ziekenhuis lag Sydney te genieten van Julia. Ze was zo mooi en lief! Ook Fabian kon zijn ogen niet van haar afhouden. Jodie stond bij haar zusje te springen. 'Rustig he Jodie, ze is nog klein en schrikt snel'. Jodie knikte.
Fabian had intussen Sydneys ouders gebeld. Ze waren snel gekomen en brachten een gezellig bezoekje.
Toen ze weg waren bedacht Sydney zich wat, 'ik moet Steph ook nog bellen!!' zei ze en pakte snel de telefoon.
Stephanie en Appie waren net klaar met eten en zaten aan de tafel. Milla hoorde de telefoon en rende er snel heen; 'Met Miiiillaaaa'. 'He Milla, is mama daar?' vroeg Sydney. 'Met wie spreek ik dan' zei Milla. 'Geef die telefoon nou.. zei Stephanie' Sydney zweeg. 'Dan niet' zei Milla en legde de telefoon neer 'Wat doe je nou gekkie' lachte Stephanie. 'Wie had je aan de lijn' vroeg Appie. Milla trok haar schouders op. Sydney belde opnieuw. Milla wou weer opnemen. 'Mill!' zei Appie. Milla keek hem aan en gaf de telefoon aan Stephanie. 'Hallo' zei Stephanie. 'Steph, Syd hier'. 'Hee alles goed?' vroeg Stephanie. 'Ja, ik ben bevallen' zei Sydney blij. 'Wow! Echt... Woooow.; En?' vroeg Stephanie enthousiast. Appie keek haar vreemd aan. 'Een meisje.. ' zei Sydney. 'Sydney is bevallen van een meisje...' zei Stephanie tegen Appie en Milla, ''We komen snel langs... morgen?' vroeg Stephanie 'Is goed' zei Sydney 'tot morgen'. 'Daag' zei Stephanie. Intussen had Appie ijsjes gepakt. Milla had de hare al meer dan de helft op. 'Pff, ik weet niet of ik dit nog kan eten hoor.. ik zit al zo vol' zei Stephanie. 'Eet nou maar' zei Appie lachend. 'Elk de helft?' zei Stephanie. Appie knikte.
Milla liep alweer door de keuken. 'Ik wil die baby zien! en ik wil zelf ook een baby!' zei ze luid. Stephanie lachte, 'kan niet schat' zei Appie. Stephanie keek hem aan; 'Misschien wel...' zei ze zachtjes. Appie keek verbaasd. 'Het gaat goed de laatste tijd.. en misschien.. vind ik het wel leuk...' zei ze. Milla begon in het rond te springen 'YESSS! Gaan we nu ook nog een spelletje spelen?' vroeg ze. 'Ga maar wat halen' zei Stephanie en keek Appie nog steeds aan. Hij pakte haar hand en gaf haar een kus.
Het werd later in het ziekenhuis. Fabian besloot om met Jodie terug naar huis te gaan. 'Tot morgen schatten' zei hij lief tegen Julia en Sydney. Ze gingen richting huis.
Milla kwam beneden gelopen met een doos. Ze had 'het huis anubis'-spel mee. 'Ik ben papa!!' zei ze en legde alles open. Stephanie lachte. Ze pakten elk een popje, 'ik zal Victor zijn' zei Stephanie lachend. ' En iiiik... Amber' zei Appie en begon te spelen. Stephanie keek hem wat raar aan, hoezo pakte hij nou Amber?! Maar ze besloot om het over zich te laten gaan. Ze keek hoe Milla en hij samen speelden. 'Ik vind jou lief' zei Milla met het Appie-popje tegen het Amber-popje. Dit vond Stephanie al helemaal niet leuk.. Ze dwaalde wat af van het spel en bekeek de popjes. Ze dacht aan vroeger... hoe het was hoe ze het kende en hoe alles plots anders werd toen zij en Sydney erbij kwamen. Appie merkte dat ze afwezig was, 'Gaat het' vroeg hij lief. 'Ja hoor' zei Stephanie en glimlachte wat. Milla werd boos; 'MEESPELEN!!!'. 'Ja kleine baas' zei Stephanie lachend. Ze speelden weer op hun eigen manier verder.
Intussen was Fabian met Jodie thuis. Ze zaten wat op de bank. Jodie zat er sipjes bij. 'Gaat het' vroeg Fabian en deed zn arm om haar heen'. Jodie begon te huilen, ze had nog steeds gedachtes en kon zich er moeilijk overheen te zetten.
'Kom we gaan naar boven, bij konijntje' zei Fabian en tilde haar op. 'Ik wil een echte' zei Jodie zacht. 'Wat?' vroeg Fabian. 'Een echte konijn' zei Jdoie weer en keek hem aan. 'Dan zullen we zien wat we kunnen doen' zei Fabian en ging naar de slaapkamer met haar. Hij zette haar op bed en haalde haar knuffelkonijn op. Toen hij terug kwam lag jodie onder de dekens. Fabian legde haar konijntje bij haar, 'pas op dat je niet stikt he lieverd' zei hij en kwam bij haar liggen. Hij knuffelde haar en samen vielen ze in slaap.
Milla en Appie speelden nogsteeds samen. Stephanie was weer afgedwaald, ze probeerde zich erover te zetten dat het maar een spelletje was en dat het 'Appie en Amber' gesprek nep was. Wat ze ook zeiden. Appie zag het aan het aan Stephanie; 'lieverd? gaat het?'. Stephanie knikte. 'Je bent afwezig..' zei hij en legde het popje neer. Stephanie glimachte allen. Milla werd weer boos, 'Speel nou meeeeee!' riep ze. 'Milla! Mama en papa zijn geen kindjes meer, we willen graag met je spelen maar niet zoals jij..'. Appie knikte. Milla keek wat droevig.. 'ok..' en begon op te ruimen. 'He we willen nog spelen hoor..' zei Stephanie en pakte haar handje vast. 'Milla keek haar aan, ok nog even dan, maar meedoen!'. Stephanie knikte lief. Appie pakte weer zn popje en speelde mee.
Intussen was Jacob ook aan het werk in het ziekenhuis. Hij had op de lijst gezien dat Sydney er was. Hij dacht nog steeds dat het kind van het was, dus hij wou haar wel eens zien. Sneaky ging hij naar de kamer.
Hij kwam binnen; Sydney zat met Julia op bed te knuffelen. 'Goedenavond' zei Jacob. Sydney schrok van zijn stem, 'wat doe jij hier' zei ze snel en hield Julia goed vast. Jacob keek haar aan en kwam dichter bij, is dit m.. ze ..; hoe heet ze?' vroeg hij. Sydney keek hem bang aan, 'Julia...'. Mooi zei Jacob en deed zn hand over haar hoofdje. 'Wil je weggaan' vroeg Sydney. 'Ik wil mijn kind zien' zei Jacob duidelijk. Sydney schrok, 'Hoe kan je nou denken dat ze van jou is!!!!' Jacob keek haar verbazend aan, 'wat zei je daar' zei hij. Sydney wist dat ze haar mond voorbijgepraat had, maar ze kon niet leven met de gedachte dat Jacob dat kon denken. Jacob kreeg een woedeuitbarsting en liep de kamer uit. Hij zou wraak nemen! Ze had tegen hem gelogen!!
Milla ruimde alles op en ging weer met haar gewone popjes spelen. De avond ging in... Stephanie ging weer in de boekjes kijken, 'nog zoveel regelen.. Morgen ga ik rondbellen' zei ze en zuchtte wat. Appie kwam bij haar, 'lukt het wel...'. Stephanie keek hem aan, 'jawel.. en het word geweldig.. maar morgen... vandaag niet meer' zei ze en ging op de bank liggen.