2 nieuwe meisjes

Het verleden herhaald zich...(af)

Een nieuwe schooldag was aangebroken. Milla en Jodie zaten samen in de klas. Wolf zat aan zn bureau en hield alle kinderen goed in de gaten. Ze hadden een rekentoest. Milla was niet zo goed in reken en zat de hele tijd te puffen en te zuchten. Jodie merkte het en porde een beetje tegen Milla's arm. Ze wou haar wel helpen. Jodie had ook een beetje last van haar adembhaling en hoestte de hele tijd? Wolf werd er een beetje gek van maar liet haar maar doen. Ze kon er vast niks aan doen. 
Milla negeerde het een beetje. Ze wist dat Wolf haar in de gaten hield en was een beetje bang voor hem. Hij keek haar de hele tijd aan en als hij bij haar in de buurt was hield hij vaak zn hand op haar schouder. Ze had ook al gemerkt dat haar moeder hem niet zo leuk vond. Jodie bleef Milla porren. Voorzichtig keek Milla Jodie aan, Jodie deed met haar handen de uitkomst van de som die op het papiertje stond. Milla glimlachte een beetje en schreef het op.
Jodie gaf haar het volgende antwoord. Wolf had ineens door dat de 2 meisjes aan het samenwerken waren, 'he he, niet samenwerken jullie! Dit is een toets!' zei hij luid. Hij stond op en liep naar hem toe. Milla keek hem een beetje bang aan. 'Je kan het toch wel alleen he Milla' zei hij en keek haar aan. 'euh.. jah..' stammelde Milla en ging aan de slag. Wolf grijnsde naar haar. 
De kinderen maakten hun toets af. Jodie deed haar arm om Milla heen, 'Je hebt het vast super gedaan' zei ze en glimlachte. Milla keek onzeker en speelde wat met haar balpen. 

De bel ging, het was pauze. Alle kinderen pakten hun jas en liepen naar de deur toe. Milla had wat moeilijkheden om haar jas aan te doen en net toen ze naar buiten wou sloot Wolf de deur vlak voor haar neus. 'Milla, jij gaat even niet spelen' zei hij beetje pesterig. 'Waarom niet?' vroeg Milla met een onzekere blik. 'Je toets was echt slecht! je had maar 1 antwoord goed. We gaan even wat extra sommen maken' zei Wolf en grijnsde een beetje naar haar. Milla baalde, ze wou veel liever met Jodie en de andere kinderen gaan spelen. Ze was nu eenmaal dol op spelen. Wolf pakte haar bij haar arm, zette haar op haar plek en legde een blaadje voor haar neus.
Milla keek er naar alsof het Chinees was. Wolf pakte een stoel en ging voor haar zitten, 'Ok, maak deze maar en dan kan je spelen' zei hij en keek haar aan. 'Maar ik kan hert niet' zei Milla droevig. 'Jawel! Je blijft zitten tot het af is!' zei Wolf. Intussen sms'te hij Jacob, hij wou Jodie ook wel even een lesje leren. Jacob kwam meteen richting school. Hij hoefde geen moment te twijfelen.

Milla zat naar het blaadje te staren. 'Je kan snel naar buiten, als je dit afmaakt, ik help je wel hoor' zei Wolf en schoof zijn stoel naast Milla. Hij deed zn arm om haar heen. Milla vond het niet prettig, nu kon ze de sommen al helemaal niet meer maken. 
Jodie was intussen wel een beetje ongerust geworden. Ze merkte nu pas dat Milla nog niet buiten was gekomen. Ze besloot om maar af te wachten en even met de anderen te blijven spelen. Ze moest wel voorzichtig doen want telkens als ze ging rennen moest ze heel hard hoesten. De hele dag al.
Jacob kwam het schoolplein op en liep recht naar Jodie toe. 'He meisje' zei hij vrolijk. Jodie schrok er een beetje van. Ze had haar moeder ook al horen vertellen tegen Fabian over die vreselijke opa van Freek. Ze vond het een beetje eng. 'He Wolf, euh meester, zei dat je even mee naar binnen met me moest' zei hij, 4hij zei dat je ziek was, en ik ben schoolarts dus ik kan je wel even onderzoeken..' . Jodie keek hem raar aan maar liep maar mee. Jacob liep met haar naar het klaslokaal. Milla zat nog steeds angstig in Wolfs arm naar de sommen te staren.
'Komop Milla, 7-5.... Die kan je toch oplossen?' zei Wolf een beetje kwaad. Milla probeerde niet te huilen en staarde ernaar, 'euh.. 4?' zei ze met een knik in haar stem. Wolf zuchtte hard en haalde wat snoepjes, 'je hebt 7 snoepjes..... je eet er 5 op... hoeveel hou je er over???' Milla Focuste zich en telde... '3?' zei ze bang. 'NEE' zei Wolf hard. Milla schrok ervan. 'Jezus, ik dacht dat je moeder dom was maar jij....' zei Wolf een beetje stiller maar Milla kon het wel horen. 'Mama is lief! en slim' zei Milla en keek hem aan. Wolf kon met moeite zijn lach inhouden, 'ja natuurlijk...' zei hij. 
Jacob klopte aan en kwam met Jodie het lokaal in. Milla glimlachte meteen naar haar. Ze was niet meer alleen nu. Wolf stond op en gaf Jacob een hand en lachte geniepig. 

De 2 meisjes zaten naast elkaar, hand in hand naar Wolf en Jacob te kijken. Hun deden hetzelfde naar de meisjes. 'Net hun moeders he' zei Wolf ineens. Jacob lachte wat, 'helemaal' zei hij. Milla en Jodie keken elkaar aan, ze snapten het niet helemaal. Ineens liepen ze naar hun toe. Wolf ging achter Milla staan en omhelsde haar, 'Jij en je moeder zijn 2 mooie meiden...' . Jacob liep ook naar Jodie en deed zn hand op haar wang, 'idd! 2 mooie meisjeees' zei hij grijnzend. 
Milla en Jodie waren bang. Ze hoopten dat de bel snel zou gaan, want dan konden ze naar huis. 
Alsof hun gebeden verhoord werden ging ineens de schoolbel. 'Aaah wat jammer' zei Wolf en liet Milla los. Ook Jacob liet Jodie met rust. De andere kinderen kwamen binnen en pakten hun tassen. 
Jacob nam afscheid van Wolf,'Ik hoor je nog wel' zei hij grijnzend en liep samen met Freek de deur uit. 
Stephanie, Appie, Sydney en Fabian stonden intussen weer aan de schoolpoort. Milla en Jodie kwamen snel buiten gerend. Ze keken allebei droevig maar toch wel opgelucht. Ze liepen recht in de armen van hun  ouders. Jodie hoestte nog steeds. Syd herkende dat hoesten wel.. ze had er zelf ook last van. Fabian keek haar aan, 'Misschien maar een keertje langs de dokter...' zei hij en pakte Jodie op. Syd knikte. Ze namen afscheid en liep richting de auto. 'Waaaacht' riep Milla luid en liep hen na. 'Ik wil Jodie nog een knuffel geven'. Stephanie lachte een beetje. Fabian zette Jodie neer en keek hun aan. Jodie knuffelde Milla hard. 'Komt goed' zei Milla zachtjes en liet haar los. Jodie glimlachte een beetje en liep terug naae haar ouders. 
Milla liep ook naar Appie en Stephanie. Ze gingen met zn allen naar huis. Wolf grijnsde nog een beetje naar Stephanie en Milla en liep weer naar binnen. 

De avond ging in. Bij Jodie thuis was het rustig. Jodie zat een  beetje met haar konijntje te spelen in de woonkamer. 
Milla zat op haar kamer theekransje te houden met haar poppen. 
Appie en Stephanie zaten beneden in de zetel dicht bij elkaar. Appie ging een beetje op Stephanie liggen en kuste haar. Hij begon haar een beetje uit te kleden. Stephanie deed hetzelfde bij hem. Milla kwam ineens de trap aflopen. Ze liep de woonkamer in en keek haar ouders aan. 'Milla' zei Appie geschrokken en deed zn shirt weer aan. Stephanie begon te lachen. Ze was ook wel wat geschrokken maar vond het wel grappig, vooral omdat Appie ook zo reageerde. Ze kleedde zich wat aan. 'Wat doen jullie?' vroeg Milla zeurderig.
Appie keek naar Stephanie. Ze begon nog meer te lachen. Milla kwam serieus vor hun staan. 'Waarom hadden jullie geen kleren aaaaan?' zei ze opnieuw zeurderig. 'Leg het nou maar uit' zei Stephanie lacherig. Appie keek Milla aan, 'euh...'. Hij wist niet goed hoe hij dit moest gaan uitleggen aan een kind van 6... Op een simpele manier vertelde hij dat dit dingen waren die verliefde mensen wel eens deden. Milla zat er raar naar te kijken. 'Ieuw' zei ze ineens luid. Stephanie lachte opnieuw, 'helemaal niet ieuwl' zei ze geruststellend. 'Dit is lief...' voegde ze eraan toe. Milla zat maar raar te kijken. Ze stond op en liep naar boven, 'ik wil dit nog niet hoor' zei ze lacherig en liep terug naar boven. Stephanie keek Appie en en begn weer hard te lachen. Appie lachte ook wat, 'nou... ' zei hij flauwtjes en knuffelde haar. 

De avond ging verder....