2 nieuwe meisjes

Ten einde raad (af)

Stephanie kwam met Appie en Milla thuis. Milla gooide haar jas uit en liep de trap op. Appie hield haar tegen,'Milla,hang je je jas wel even weg?'. Milla keek hem aan en liep de trap weer af. 'Mooi zo..' zei Appie en keek hoe Milla haar jas weg hing.Stephanie had haar jas aan Appie gegeven en was de woonkamer in gegaan.Ze keek naar de flessen alcohol die op de kast stonden. Eigenlijk dronk ze nooit, maar ze dacht dat ze door een glas alcohol wel alle problemen zou vergeten. Appie liet Milla weer naar boven gaan en liep de woonkamer in. Hij keek Stephanie vreemd aan als hij haar zag met een glas alcohol, 'Sinds wanneer drink jij' vroeg hij verbaasd. 'Sinds nu' zei Stephanie kort en schonk een nieuw glas in. Appie liep naar haar toe, 'Waarom doe je dit nou?' . Stephanie negeerde de vraag en liep met het glas naar het raam en keek wat buiten. Appie vond het zo raar dat Stephanie ineens dronk. Hij liep naar dr toe en pakte het glas af, 'dit is niet goed, op deze manier lukt het niet!' zei hij een beetje bozig. Stephanie keek hem aan, 'Het is mijn leven, ik doe wat ik wil. Niemand begrijpt me..'. Ze rukte het glas terug uit zijn handen en ging op de bank zitten. Appie keek haar aan. Hij was bezorgd maar ook boos omdat ze zich zo liet gaan.

Ook bij Sydney ging het niet zo goed. Ze lag boven op bed te staren. Heel de tijd zag ze beelden van jacob voor haar ogen en hoorde ze zijn stem in haar hoofd. Ze kon het niet meer. Ze liep naar de badkamer en trok het medicijnkastje open. Ze zag een doosje met pillen liggen. 'Tegen waanbeelden' stond er op het doosje. Sydney slikte er 2 in, en nog 2... ze voelde zich meteen beter. Ze deed de rest van de pillen in haar broekzak. Fabian was beneden met Jodie aan het koken. Jodie hielp Fabian flink maar ze moest toch wel opletten voor het hete vuur. Fabian keek rond en zocht Sydney. Door het koken had hij niet gemerkt dat ze naar boven was gegeaan. 'ik ga even naar mama kijken.. oppassen he' zei hij tegen Jodie en liep richting boven. Sydney zat intussen alweer op bed. Fabian kwam bezorgt de kamer in en ging bij haar zitten, 'gaat het lieverd?'. Sydney keek hem verdwaasd aan. Ze was een beetje van de wereld door de pillen. Fabian streelde over haar hoofd, 'anders kom je gezellig mee naar beneden... lekker eten zo' zei hij lief. Sydney knikte wat en stond op. Fabian liep naar beneden en Sydney liep hem achterna, ze pakte stiekem nog een paar pillen uit haar zak en nam ze in. Ze begon er bleek uit te zien. Maar zeij voelde zich er nu eenmaal beter door, dus slikte ze ze gewoon in.

Stephanie zat nog steeds op de bank. Ze was intuussen aan haar 6de glas. Milla kwam de kamer in, ze had een tekening gemaakt en wilde die laten zien. Stephanie reageerde er maar koeltjes op. 'Vind je niet mooi mama?' vroeg ze zachtjes. 'Ach ga toch weg..' zei Stephanie nors. Milla liep met traanoogjes terug naar haar kamer. Nu was de maat voor Appie vol. Hij pakte de fles en het glas en liep ermee naar de keuken, 'het is mooi geweest nu, KLAAR' zei hij boos en goot de drank weg. Stephanie liep hem bozig achterna, 'neee!'. 'Het is voor je eigen bestwil ok!' zei Appie. Stephanie draaide zich om en liep naar de gang, ze pakte haar jas en tas. Appie liep achter haar aan, 'oh oh wat ga jij doen?!' zei hij snel en pakte haar arm. 'Als jij het me niet geeft dan ga ik het wel ergens anders halen...' zei ze, trok zich los en liep naar de deur. Intussen had Milla hun gehoord en zat bovenaan de trap. Ze wist niet wat er met haar moeder aan de hand was. Appie pakte haar meer vast, 'jij blijft hier!' zei hij bezorgd. Stephanie keek hem aan en stribbelde tegen, 'we zijn nog niet getrouwd.. je hebt niks over me te zeggen! Laat me los!' zei ze hard en sloeg Appie wat. Ze dacht even in haar hoofd dat Wolf haar vasthield, vandaar sloeg ze wild in het rond. Appie pakte haar gezicht met bijde handen vast en keek haar aan, 'steph! Rustig!! '. Stephnaie besefte ineens dat het Appie was en viel huilend in zn armen. appie stelde haar gerust, 'rustig.. alles komt goed...'. Milla was bang en liep stil de trap af en pakte Appies arm wat vast. appie keek haar aan en glimlachte wat. Stephanie legde haar jas en tas weg en liep terug naar de woonkamer. Appie pakte Milla op zn arm en trooste haar wat, 'Let maar even niet op mama, ze is zichzelf niet'. Milla keek moeilijk en legde haar hoofd op Appies schouder. Ze wees naar Appies schouder. Hij zag een beetje blauwig door Stephanie. Appie keek haar aan, 'komt goed...'

Sydney zat intussen beneden bij Fabian en Jodie. Ze reageerde vaag op alles wat er gezegd werd.
Fabian keek haar aan en zag ineens een leeg plastickje van de pillen uit haar zak steken. 'Heb je wat genomen, voel je je niet lekker?' vroeg hij bezorgd. Sydney eek hem aan en knikte. Fabian pakte de pillen uit haar zak, 'Was deze niet vol? HEB JIJ DIE ALLEMAAL VANDAAG GENOMEN?' vroeg hij bezorgd. Sydney knikte. 'Waarom doe je dat, dat is niet gezond' zei hij. Sydney stond op en zakte door haar benen. 'Woow... 'zei Fabian en tilde haar op naar de bank. Jodie keek verward en liep naar haar moeder, ze pakte haar hand vast, 'wat is er met mama'. Fabian keek moeilijk, 'ik ga een dokter bellen' zei hij en belde 112.
Een amubalnce kwam aangereden. Sydney was nog steeds bewusteloos. De ambulance nam hun mee naar het ziekenhuis. Jodie huild eeen beetje en Fabian trooste haar. Hij was boos en bezorgd tegelijk. Waarom had ze dit nou gedaan, ze wist dat ze altijd kon praten met hem en dat hij er altijd voor haar was. Eenmaal in het ziekenhuid werd Sydneys maag leegepomt.

Stephanie zat in de zetel. Ze viel weg van de drank. Milla keek haar wat aan, 'mama deed raar he net' zei ze zachtjes. Appie keke haar moeilijk aan en knuffelde haar wat, 'jah.. maar komt goed schat' zei hij lief en gaf haar een kus. Milla stond op en pakte de tekening terug, 'jij vind m toch zel mooi he?'. 'Ja' glimlachte Appie, 'Mama vind dat ook wel, maar net was ze even niet wie ze is... Milla keek moeilijk en begreep het niet echt maar knikte wat moeilijk.
Een halfuurtje later kwam Stephanie bij. Ze greep meteen naar haar hoofd, ze had ontzettende hoofdpijn en kon zich niet herinneren wat er was gebeurd. Ze werd wakker en glimlachte een beetje naar Appie en Milla. Hun keken haar serieus aan. 'Is er wat' voeg ze moeilijk, 'ik heb zo'n hoofdpijn' zei ze zacht. Appie keek haar aan, 'ga je even spelen Mill?'. Milla keek hun aan, stond op en ging met haar popjes spelen.
Appie ging dichter bij stephanie zitten. Ze wilde hem een kus geven maar hij trok zich wat terug. 'Wat is er, heb ik iets gedaan?' vroeg ze moeilijk. Ineens zach ze de blauwe plek op zn schouder, 'wat heb jij gedaan?' zei ze en streelde met haar hand over de plek. 'Dat heb jij gedaan' zei Appie moeilijk. stephanie keek hem aan, 'WAAAT?,,, je maakt een grapje..' zei ze spottend. Appie keek serieus en schudde zn hoofd, 'je had gedronken...En omdat ik het afpakte werd je nogal boos' zei hij moeilijk. Stephanie keek hem ongelovig aan, 'Echt.. vandaar de hoofdpijn zeker:( ' zei ze moeilijk. Appie knikte. Stephanie keek hem aan, 'het spijt me.. ik kan me niks herinneren maar ik weet niet wat er met me was'. 'Het is al goed' zei Appie. 'Helemaal niet.. ik heb je geslagen... ik begrijp heel goed als je ..' zei ze droevig. Appie deed zn hand voor haar mond, het is goed' zei hij en glimlachte wat. Stephanie knuffelde hem.

In het ziekenhuis werd Sydney wakker. Jodie zat aan haar bed en hield haar hand vast. Fabian ook, hij wist niet goed hoe hij moest reageren op haar. Hij was nog steeds teleurgesteld in haar.
Ze keek hen moeilijk aan. Ineens waren al haar gedachtes weer terug, ze hoopte ook dat ze Jacob niet weer zou zien in het ziekenhuis. Een dokter kwam de kamer in en vertelde dat Sydney wel mee mocht naar huis. Fabian hielp haar wat en samen gingen ze weg uit het ziekenhuis.

Intussen zaten Stephanie en Appie nog steeds in de zetel. Ineens kwam Milla eraan gelopen met 3 popjes. Ze deelde ze uit. 'dit zijn jullie 'zei ze. Ze gaf Appie een prins popje en aan Stephanie een monstertje. 'Nou dankje' zei Stephanie een beetje sip. 'Mama is geen monster!' zei Appie en keek Milla aan. 'Jawel.. daarnet nog..' zei Milla. 'Ik snap het wel' zei Stephanie moeilijk. 'HELEMAAL NIET' zei Appie, 'ga een andere popje neen toe' zei hij. 'okee' zei Milla en ging een ander popje pakken, het prinsses popje. Ze speelden nog wat samen en de avond ging voorbij.