2 nieuwe meisjes

Traumatische afloop (af)

...
Het was donker. Door de hele zaal lagen planken die uit het plafond waren gevallen verspreid. Door de stofwolken was het moeilijk te overzien. 'Is iedereen ok?!' riep Mick door de zaal. Het ging wel ok; mensen die aan tafel zaten hadden dekking eronder gezocht en anderen waren op de grond gaan liggen. De meeste mensen hadden kleine verwondingen of niks, behalve...
Fabian keek om zich heen. Sydney stond nog bij hem, waar was ze nou. Hoestend zocht hij door het stof naar Sydney, ze lag door de knal een paar meter verder beweegloos op de grond.
Stephanie lag ook op de grond met midden op haar buik een zware plank. Een bloedvlek zat op haar mooie witte jurk. Wazig keek ze voor zich uit en probeerde de plank weg te duwen. Pas toen merkte ze de vlek op, ze kreeg tranen in haar ogen. 'Appie?!' zei ze zacht en keek om zich heen. Appie lag iets verderop en gaf geen kik. Ze kroop naar hem toe, 'schat?!'. Ze tikte hem aan en hoorde zijn adem, die was zacht en zwak. 'GAAT ER NOG IEMAND 112 BELLEN OF WAT' riep ze luid door de zaal.
Fabian ontfermde zich over Syd, ze had een klein hoofdletsel en was bewusteloos. Terwijl iedereen besefte wat er gaande was belde Mick snel de hulpdiensten.
Jacob en Wolf zaten in de auto. 'We moeten hier weg voor ze naar ons toekomen' zei Wolf snel. Jacob knikte en snelde weg met zn auto naar Wolfs huis.

De ambulances kwamen eraan en namen hun mee. Een arts liep naar Stephanie, 'NEE! Eerst mn man!!' riep ze luid. 'Maar u hebt ook hulp nodig' zei de arts terwijl hij Appie nakeek.  Stephanie staarde en huilde alleen maar.
Ze gingen allemaal mee.
In het ziekenhuis duurde het even voor ze nieuws kregen. Stephanie werd helemaal gek. 'Kom we gaan jou eerst laten nakijken' zei haar moeder en pakte haar vast. Ze sloeg haar armen los, 'nee! Eerst Appie' zei ze snel. 'Maar kijk hoe je eruit ziet! Het moet' zei haar moeder weer. Stephanie bleef tegenstribbelen. Opeens werd het zwart voor haar ogen en ze zakte door haar benen. Fabian liep naar dr, samen met wat dokters en haar moeder keken ze haar aan. De dokter pakte een bed en nam haar mee naar een onderzoekskamer. Een keurige man in doktersjas kwam de kamer uit waar Sydney en Fabian waren. 'En' vroeg Fabian terwijl hij naar de man liep.
'Sydney komt er snel bovenop, alles gaat ok met haar, ze kan zich alleen weinig herinneren' vertelde hij. 'En Appie dan?' vroeg Fabian moeilijk. 'Over hem heb ik minder goed nieuws. Appie ligt in coma'. Een schok ging door Fabian, hij herkende het een beetje. Sydney werd buiten gereden en Fabian liep meteen naar dr, samen met haar liep hij naar de rustkamer.

Intussen was Stephanie bijgekomen. Ze  huilde alweer. Ze wist ook nog niet hoe het nu met Appie was en werd gek van de onzekerheid. 'Het lijkt erop dat u een miskraam hebt gehad. U zal moeten bevallen van u kind..' zei de dokter moeilijk. Stephanie keek hem aan 'dat kan ik nu niet! Is er een andere manier? Stomme plank' huilde ze. 'We kunnen via keizersnede' zei de dokter snel. Stephanie knikte, ze werd klaargemaakt en de dokter haalde het kindje weg. 'Kan u zien wat het was?' vroeg ze snotterend. De dokter keek haar aan en keek naar het doodgeboren kindje, 'een jongetje'. Stephanie huilde nu nog meer, ze huilde zichzelf in slaap.

Sydney lag rustig op bed te slapen. Fabian aaide lief over haar hoofd. Ze werd voorzichtig wakker, 'Fabian?'. Hij keek haar lief aan met zn blauwe ogen, 'rustig maar, alles is goed'. 'Wat is er gebeurd?' vroeg ze zacht. Fabian wist niet of hij het wel gewoon moest zeggen, straks hyperde ze helemaal. 'Wat weet je nog?' vroeg hij stil. 'Ik maakte me klaar, mn mooie jurk... En Steph, en Jodie en Milla' zei ze zacht.
Fabian pakte haar hand en wees naar de ring die om haar vinger zat, hij toonde ook zn eigen ring, 'we zijn getrouwd' zei hij met een brede glimlach. Sydney keek hem stralend aan en gaf hem een kus. 'En op het feestje was er een ontploffing' zei Fabian terwijl zijn glimlach verdween. Sydney schrok, 'is iedereen ok?'. Fabian keek moeilijk, 'de meeste wel...'.
'JODIE' zei Syndey in paniek. 'Rustig, Jodie en Milla waren al met Kimberly naar huis, ze zijn ok!' Zei hij terwijl hij haar bij haar schouders vasthield. Ze werd rustiger. 'Iedereen is ok, alleen Appie...' zei Fabian moeilijk en knuffelde haar meer. 'Wat is er met Ap?'. 'Appie....ligt in coma en Steph is dr kindje kwijt'. Sydney keek vol ongeloof, 'dat kan niet'. Ze begon te huilen. Fabian zat troostend bij haar, 'slaap nog maar een beetje. Je hebt je rust hard nodig.'. Ze volgde zijn raad op en viel hand in hand in slaap. 

Intussen werd Stephanie wakker. De dokter vertelde het nieuws over Appie. Ze stortte emotioneel in mekaar. Even later werd ze naar een kamer gebracht. 'Mag ik bij Appie in de kamer' vroeg ze zacht. De dokter keek haar aan, 'voor 1 keer wil ik een uitzondering maken'. Hij reed haar erheen en zette de bedden bij mekaar. Stephanie keek Appie angstig aan en huilde weer. Ze snapte maar niet hoe het kon gebeurd zijn. Door de knal was ze vergeten dat Jacob en Wolf er wat mee te maken zouden hebben. 
Door het piekeren en huilen viel ze in slaap. 

Als dit maar allemaal goed kwam.....