2 nieuwe meisjes

De oudermiddag(af)

Een nieuwe schooldag was in volle gang. Zoals gewoonlijk kon Wolf het weer niet laten de meisjes te pesten. Hij moest nu al zijn slag slaan want in de middag was er een vrije oudermiddag gepland. Dat vond hij ook wel leuk want hij wist dat Stephanie hier vast wel naartoe zou komen. Het was al bijna middag. De kinderen hadden allemaal zin om buiten te gaan spelen. Ze renden zo gauw de bel ging allemaal naar buiten. Wolf hield Milla en Jodie tegen, 'jullie mogen gezellig binnen spelen' zei hij grijnzend. Milla en Jodie keken elkaar droevig aan.

Intussen was Jacob onderweg naar school. Hij zou als opa gaan omdat Paula en Matthijs ''geen tijd'' hadden. Dat was natuurlijk een smoes om dicht bij Jodie en Sydney te kunnen zijn. Hij liep de school in richting het klaslokaal.

Sydney zat met Fabian thuis, ze voelde zich een beetje slapjes en zenuwachtig. Fabian zat bij dr, 'zal ik wat te eten voor je maken voor je gaat?' vroeg hij lief. Sydney knikte wat, ookal had ze niet zo'n honger door de zenuwen. Fabian gaf haar een kus en liep naar de keuken.

Stephanie daarintegen liep helemaal door de kamer te ijsberen, 'maaaah hoe lang nog?'. 'Je hebt nog bijna een uur, doe even rustig' zei Appie en pakte haar hand. 'Ik wil er gewoon snel heen... kijken hoe het gaat.. ' zei ze. 'Dat snap ik maar even rustig nu' zei hij lief. Stephanie keek hem aan, 'ik ga wat te eten maken' zei ze en liep naar de keuken. 'Oh, maak je voor mij ook wat?' vroeg hij schattig. 'Nee' antwoordde Stephanie en keek serieus achterom. Natuurlijk ging ze wel wat voor hem maken maar ze vond het wel leuk om hem wat te plagen. Ze smeerde 2 broodjes, Appie zat wat sipjes op de bank. Ze verstopte zijn broodje een beetje en liep naar de bank en begon te eten. Appie keek haar zielig aan, 'je hebt echt niks?' zei hij met een droevig gezicht. Stephanie probeerde zich serieus te houden. 'Dan ga ik ook wat halen' zei hij en wilde gaan staan. Stephanie begon te lachen, 'natuurlijk heb ik wel wat voor je, wat dacht je nou' zei ze lachend. Appie prikte haar wat, 'grapjas' zei hij en nam het broodje.

Fabian kwam met het eten de woonkamer in. Ze begonnen samen te eten. Als ze klaar waren hoorde Fabian de post in de brievenbus vallen, hij ging hem even halen. Hij kwam terug en bekeek de enveloppes, 'een enveloppe van het ziekenhuis...' zei hij en keek Sydney aan. Ze keek bang terug, ze vreesde echt voor wat er in deze brief zou staan. 'Moet ik m openmaken of doe je het liever zelf?' vroeg hij aan haar. Sydney keek hem aan, 'doe jij maar'. Hij maakte voorzichtig de brief open en begon te lezen. Ineens kwam er een glimlach op zijn gezicht. Hij keek Sydney blij aan en gaf haar de brief. Ze las hem door en een golf van opluchting ging door haar heen. Het kindje was van Fabian! Fabian ging bij haar zitten en omhelsde haar, 'zie je wel... alles komt goed!' zei hij lachend. Sydney was enorm blij, ze kon het kindje houden, maar tegelijk was ze ook bang. Wat als Jacob er toch zou achter komen? Ze wou niet dat er deze keer wat fout ging.

Stephanie en Appie waren klaar met eten en zaten een beetje tv te kijken. 'Ooooh, nog een kwartier' zei Stephanie en liet zich achterover vallen in de zetel, ze sloot haar ogen en dacht aan wat er die middag zou kunnen gebeuren. Appie keek naar haar en glimlachte wat. Na 5 minuten wilde hij haar wat vragen, maar Stephanie antwoorden niet. Hij dacht dat ze hem weer in de maling nam. Hij porde en schudde haar wat, 'Steph.. toe nou.. je moet bijna vertrekken..' zei hij. Stephanie gaf geen kick. Hij begon nu toch wel wat bezorgd te worden, ze ademde ook heel zachtjes. Appie stond op en wilde net een ambu gaan bellen, op dat moment schrok Stephanie wakker. Ze wist niet meer wat er was gebeurd en keek Appie een beetje verdwaasd aan. 'Je was buiten westen...' zei hij bezorgd. Stephanie ademde nog steeds wat raar, 'ik voel me goed... ' zei ze en ging rechtop zitten. Ze keek op haar horloge, 'We moeten gaan!!' zei ze. Appie bleef haar bezorgd aankijken, 'doe je wel voorzichtig?' zei Appie. 'Natuurlijk, het gaat goed!' zei ze en liep naar de deur. Appie volgde haar en samen gingen ze naar de auto.

Op school Was Jacob intussen de klas in gegaan en pestte Jodie een beetje. Ze was zo bang voor hem dat ze in haar broek plastte. 'Wat doe je nou!' zei Jacob en tilde haar weg, 'meekomen en omkleden'. Jodie keek hem bangig aan en liep mee.