2 nieuwe meisjes

Ze krijgen er maar geen genoeg van (af)

Fabian en Sydney lagen samen na te genieten in bed. Ineens werd er aan de deur gebeld. Fabian kleedde zich snel aan en liep naar beneden. Milla stond voor de deur. 'Mag ik met Jodie spelen?' zei ze snel. Fabian knikte en liet haar naar binnen. Jodie kwam de kamer uit en zag Milla. Ze gingen samen spelen. Sydney kleedde zich rustig aan en kwam ook naar beneden toe. Ze ging op de bank zitten en ademde wat moeilijk. Fabian keek haar bezorgd aan, 'gaat het wel?' vroeg hij lief. Sydney glimlachte en knikte.

Stephanie zat met Appie in de auto, 'wat zullen we doen?' vroeg Stephanie. Appie keek haar wat aan, 'kies maar'. 'Gewoon even niet naar huis' zei Stephanie beetje. Appie legde zn hand op haar been, 'dan doen we dat niet' zei hij glimlachend. 'we kunnen naar het park?' zei Stephanie. 'Goed idee, gezellig' zei Appie en ging rijden.

Sydney begon het steeds lastiger te krijgen. Telkens als Fabian haar wou helpen, weigerde ze eigenwijs zijn hulp. Ineens werd ze enorm benauwd. Fabian ging bij dr zitten en probeerde haar te helpen, 'ik ga een ambu bellen' zij hij in paniek en nam de telefoon. Jodie stond op en stond voor haar moeder. Ze pakte haar arm wat vast. Milla kwam er ook bij staan en keek Sydney bang/geschrokken aan. 'Je mama gaat toch niet dood he' zei ze fluisterend tegen Jodie. Jodie keek haar met traanogen aan en schudde haar hoofd van nee.
De ambulance kwam aangereden. Ze namen Sydney snel mee naar het ziekenhuis. Fabian volgde met de auto. 'Maar mama en papa dan' zei Milla. 'Ik bel ze zo even' zei Fabian snel en reed door.

Stephanie en Appie liepen ondertussen arm in arm in het park. Stephanie zag eendjes en liep er snel heen, 'kom hier eendjes!' zei ze. Appie liep snel mee en probeerde er een te pakken. Na wat gestuntel was het hem gelukt. Stephanie aaide hem wat, 'jij lief beestje'. Ineens knijpte de eend Appie. Hij liet hem terug op de grond. 'Maaaah, ga weg stom beest' zei Stephanie en pakte Ap's hand, 'gaat het, heeft ie je pijn gedaan?' vroeg ze terwijl ze over zijn hand wreef. Appie knikte. Ze gaf hem een kus, 'zullen we nog even een drankje doen, en dan Milla ophalen?'. Appie knikte alweer en samen liepen ze een gezellig cafeetje in.

In het ziekenhuis werd Sydney onderzocht. Ze werd aan de beademing gelegd. De dokter zei dat ze nog even een nachtje moest blijven. Fabian zat met Jodie aan haar bed. Milla stond ondertussen voor het raam naar buiten te kijken.

Stephanie en Appie waren ondertussen op weg om Milla op te halen. Wat ze niet zagen was dat ze geschaduwd werden. Het was Wolf, hij hield hun in de gaten.

Jacob is intussen ook in het ziekenhuis. Hij doet zijn ronde en merkt dat er een nieuwe patiënte op zijn ronde is. Een herkenbaar persoon. Net als hij de kamer in wil merkt hij dat Fabian er nog is. Hij draait zich snel om en besluit vanavond terug te komen.

Stephanie en Appie kwamen ondertussen aan aan het huis van Fabian en Sydney. Stephanie belde aan. Het duurde lang. Appie kwam erbij staan en klopte op het raam. 'Misschien zijn ze buiten' zei Stephanie, 'of misschien... misschien is er wat gebeurd?!' zei ze paniekerig. Appie kalmeerde haar, 'komt goed, rustig maar' zei hij en klopte nogmaals. Stephanie belde ook nog een keer aan de deur. 'Zie je! Er is wat aan de hand, dit duurt te lang' zei ze nog meer in paniek. 'Schat! He! rustig!!' zei Appie en nam zn telefoon. 'Wat ga je doen?' vroeg Stephanie. Appie belde Fabian op. 'Hallo met Fabian' zei hij. 'Fabian, waar zijn jullie?' zei Appie. Fabian bedacht zich ineens dat hij vergeten bellen was, 'we zijn in het ziekenhuis, Sydney was niet lekker...'. 'Oh' zei Appie. Stephanie bleef Appie aankijken. 'We komen er meteen aan' zei Fabian. 'Ok tot zo' zei Appie en drukte het gesprek weg. hij vertelde Stephanie wat er gebeurd was, een vlaag van opluchting ging over haar heen. Ze gingen in de auto wachten op Fabian.

Fabian knuffelde Sydney in het ziekenhuis. Jodie zat er nog steeds bij en probeerde het masker van Sydneys mond te halen. 'Doe dat maar niet, mama heeft dat nodig' zei Fabian. 'Neem je afscheid van mam, we moeten Milla naar huis brengen' zei hij. Jodie knuffelde haar moeder heel erg, 'tot morgen... 'zei ze zachtjes. Milla stond al klaar om te vertrekken, ze zwaaide een beetje naar Sydney. Fabian gaf haar nog een kus en liep met hun de kamer uit.
Jacob stond al op het einde van de gang te wachten op dit moment.